Σήμερα θά σᾶς διηγηθῶ μία ἀρκετά περίεργη, ἀλλά 100% ἑλληνική ἱστορία.
Μεσίτης πλησίασε γνωστό ἐπιχειρηματία καί τοῦ πρότεινε νά ἀγοράσει Νοσηλευτικό Ἵδρυμα τῆς περιοχῆς τῶν Ἀθηνῶν, σέ τιμή ἐνδιαφέρουσα. Ὁ ἐπιχειρηματίας συζήτησε τό θέμα μέ συνάδελφό του καί εἶπαν νά τό δοῦν μήπως ἐπενδύσουν ἀπό κοινοῦ.
Ὁ δεύτερος τῶν ὑποτιθεμένων ἐπενδυτῶν τό εἶδε μέ ἐνδιαφέρον καί ἀποφάσισε νά ἐλέγξει τούς τίτλους καί γενικῶς τά ἐσωτερικά τοῦ ἱδρύματος, προκειμένου νά μήν ἀγοράσουν «γουρούνι στό σακκί».
Πῆρε λοιπόν τόν οἰκονομικό του σύμβουλο καί ἄρχισε νά ἐλέγχει. Ὁ ἔλεγχος προχωροῦσε ὅταν, κατά τίς πληροφορίες μας, σκόνταψε σέ «κάτι» τό ὁποῖο δέν ἐπιτρέπει τήν πώληση τοῦ ἐν λόγῳ ἱδρύματος. Αὐτό τό «κάτι» ἦταν μία σειρά ὀνομάτων τῶν εὐεργετῶν τοῦ ἱδρύματος, πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι πρόκειται, πιθανότατα, γιά κληροδότημα, πού παραχωρήθηκε σέ μεγάλο διεθνῆ ὀργανισμό.
Καί ἀμέσως γεννήθηκε ἡ ἀπορία: «Καλά, αὐτό ἔχει ἐκχωρηθεῖ ἤδη μία φορά. Πῶς ἔγινε κάτι τέτοιο ὅταν πρόκειται γιά κληροδότημα;». Φυσικά, οἱ ἄνθρωποι ἀπομακρύνθηκαν ἀμέσως μέ μιά χαρακτηριστική κίνηση κεφαλιοῦ. Καί προκύπτει, ἄν τά πράγματα εἶναι ἔτσι, ἕνα σοβαρότατο θέμα, πού δείχνει ἀφ’ ἑνός τήν προχειρότητα μέ τήν ὁποία γίνονται στήν Ἑλλάδα διάφορες, σοβαρές, ὑποτίθεται, ἐμπορικές πράξεις, καί ἀπό τήν ἄλλη δείχνει τό γιατί, ὅπως προκύπτει ἀπό τά στοιχεῖα τῶν τελευταίων ἐτῶν, οἱ σοβαροί ἐπενδυτές ἔχουν τοποθετήσει τήν χώρα μας σέ ὄχι τόσο περίοπτη θέση.
Ἄν σκεφθεῖ κανείς τήν ἐπέλαση τῶν ξένων funds στήν ἑλληνική ἀγορά, πληθαίνουν τά ἐρωτήματα τό πῶς καί κατά πόσον εἶναι νόμιμες ἤ ὄχι οἱ διάφορες πράξεις πού πραγματοποιήθηκαν σωρηδόν στήν τρομερή ἐποχή τῶν μνημονίων.
Ἔχω καί ἕνα ἀκόμη παράδειγμα πολίτη, ὁ ὁποῖος ἐνῷ ἔχει ἔλθει σέ συμφωνία μέ ἕναν ἀπό αὐτούς τούς ληστρικούς ὀργανισμούς, γιά κάποιο δάνειο πού εἶχε καί ἔχει ἤδη καταβάλει τήν πρώτη δόση τοῦ ἐξωδικαστικοῦ συμβιβασμοῦ, ἔλαβε μία «πανταχοῦσα» μέ τήν ὁποία ὁ ἐν λόγῳ ὀργανισμός πού ἑδρεύει σέ ξένη χώρα, τόν πληροφοροῦσε ὅτι τό σπίτι του θά βγεῖ σέ πλειστηριασμό ἠλεκτρονικά στό τέλος τοῦ τρέχοντος ἔτους. Θορυβημένος ὁ ἄνθρωπος ἐπικοινώνησε μέ τήν ὑπάλληλο πού εἶναι ἁρμόδια γιά τό δάνειό του καί τήν ρώτησε «τί εἶναι αὐτά;».
Ἐκείνη ἀπαθῶς τοῦ εἶπε ὅτι «οἱ ἐνέργειες γιά τόν πλειστηριασμό εἶχαν προχωρήσει πρίν ἐκεῖνος ρυθμίσει ἐξωδικαστικά τό χρέος του.» Καταλαβαίνει κανείς πῶς ἐνεργοῦν αὐτοί οἱ ἅρπαγες τῆς περιουσίας τῶν Ἑλλήνων δανειοληπτῶν. Χωρίς κἄν νά τούς πληροφορήσουν, δίνουν ἐντολή πλειστηριασμοῦ, τόν ὁποῖο ἐγκρίνουν τά ἑλληνικά δικαστήρια ἐνῷ ἔχει ἤδη λάβει χώρα ἐξωδικαστικός συμβιβασμός σέ ἰσόποσες δόσεις, ἡ πρώτη τῶν ὁποίων ἔχει ἤδη καταβληθεῖ, σέ συστημική τράπεζα, μέ σφραγῖδες, ὑπογραφές, καί ἕνα μάτσο χαρτιά.
Θά πεῖτε, «ἐδῶ μπορεῖ νά ἔχει πουληθεῖ παρατύπως ὁλόκληρο νοσηλευτικό ἵδρυμα, καί ἐσύ μᾶς λές ὅτι ὑπάρχει θέμα μέ τήν προκήρυξη ἑνός πλειστηριασμοῦ μιᾶς ἀστικῆς κατοικίας;». Ναί, προκύπτει, διότι τό ἵδρυμα ἀφορᾶ πολλά ἑκατομμύρια, πολλούς μετόχους, ἐνῷ ἡ περίπτωση τοῦ πολίτη ἀφορᾶ μιά οἰκογένεια, ἡ ὁποία ἐπένδυσε τίς οἰκονομίες της σέ ἕνα ἀκίνητο, πρό μνημονίων, τό εἰσόδημά της ἔπεσε στό 10% ἀπ’ ὅ,τι ἦταν πρό τοῦ 2009, καί τώρα ἀγωνίζεται νά διατηρήσει ἐκεῖνα πού ἀπέκτησε μέ κόπο καί ἱδρῶτα.
Ἄν δέν εἶναι ντροπή γιά τό κράτος μας ἡ κατάσταση αὐτή, τότε μᾶλλον δέν ὑπάρχει ντροπή.
