Τό 1965 ἤμουν δεκατέσσερα στά δεκαπέντε.

«Ἡ πρώτη λύση εἶναι ἐκείνη πού πρότεινα στόν Παπακωνσταντίνου, τήν ὁποία ἀπέρριψε.

Εἶδα, αὐτές τίς ἡμέρες, στήν ΕΡΤ ἕνα τρομακτικό ντοκυμανταίρ, τό ὁποῖο ἀναφέρεται στήν σταδιακή ἐξαφάνιση τοῦ ἐνάλιου ζωικοῦ βασιλείου.

Στήν ἀρχή εἶδα μιά φωτογραφία στό διαδίκτυο. Μιά ὁμάδα νέων ἀνδρῶν, μέ μαῦρα ροῦχα καί στήν μπλούζα «στάμπα» τήν σημαία τῆς Παλαιστίνης.

Σκαλίζοντας τό (πάμπλουτο) ἀρχεῖο – ἡμερολόγιό μου βρῆκα ὅτι σάν χθές, 11 Ἰουλίου 1988, σημειώθηκε ἡ τρομοκρατική ἐπίθεση τῆς παλαιστινιακῆς ὀργανώσεως «Fatah RG», τῆς ὁποίας ἡγέτης ἦταν ὁ Ἀμπού Νιντάλ, στό ἑλληνικό μικρό κρουαζιερόπλοιο «City of Poros», στόν Σαρωνικό Κόλπο.

Σῶος περισυνελέγη τελικῶς ὁ Ἕλληνας ἔνοπλος φρουρός τοῦ πλοίου «Eternity C», ἀφοῦ παρέμεινε περισσότερες ἀπό 24 ὧρες στό νερό!

Τελικά, μπούκαρε ἤ δέν μπούκαρε ὁ Λαφαζάνης στήν σύσκεψη τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν τίς κρίσιμες ἡμέρες τοῦ 2015;

Ὡσάν νά ἐκτελοῦν δρομολόγια τῆς γραμμῆς «Παλούκια-Πέραμα», ἑκατοντάδες εἰσβολεῖς ἀπό τήν Βόρειο Ἀφρική, μέσῳ Λιβύης, ἀποβιβάζονται ἀνενόχλητοι στίς ἀκτές τῆς Κρήτης.

Οὐδόλως μέ ἐξέπληξε τό χειρόγραφο μέ τίς ἀνορθογραφίες.

Μεσημέρι, ντάλα ζέστη, εἴμαστε σέ μία ἀπό τίς θολές παραλίες στό Αἰάντειο (Μούλκι) τῆς Σαλαμίνας.

Ἦλθε στά χέρια μας προχθές ἕνα καλαίσθητο ἔντυπο, μέ τήν ἔνδειξη «e.Kouros ΙΙ», ἡ ψηφιακή καταγραφή τοῦ ἀθλητισμοῦ.