Ἀκοῦμε κάθε τόσο διάφορα «κοκοράκια» τῆς δημοσιογραφίας…
… τά ὁποῖα ἔχουν ἀναρριχηθεῖ σέ θέσεις, τίς ὁποῖες παλαιότερα γιά νά τίς καταλάβεις ἔπρεπε νά ἔχεις «γράψει χιλιόμετρα» καί, πράγματι, ἀποροῦμε…
Βεβαίως, στήν χώρα αὐτή εἴμαστε «τῶν ἄκρων». Μέχρι πρίν λίγα χρόνια εἴχαμε πρωθυπουργούς καί προέδρους ἄνω τῶν 75 καί ξάφνου ἀποφασίσαμε ὅτι οἱ «ἄνω τῶν 60, εἶναι γιά ἀπόσυρση»…
Βεβαίως, τα χαΐρια μας μέ τούς «νέους» τά εἴδαμε καί τά βλέπουμε. Ἀλλά, ἄς ἐπενέλθουμε στά τῆς δημοσιογραφίας… Βγαίνουν, λοιπόν, διάφορα καλοχτενισμένα ἀγοράκια, μέ τό τζέλ στό μαλλί, τά παντελόνια-σωλῆνες καί τά σακάκια πού ἀφήνουν ἀκάλυπτα τά ὀπίσθια ἀλλά καί κοριτσάκια, μέ τό μαλλί «καρέ», καί τείνουν τό δάχτυλο στούς πολῖτες. «Γιά δές τους πῶς συνωστίζονται! Ἀπαράδεκτοι! Ἐπικίνδυνοι! Θά μεταδώσουν τόν ἰό! Θά ὑποφέρουμε! Θά πεθάνει κόσμος! Δέν μποροῦσαν νά πᾶνε γιά ψώνια ὅταν λήξει ἡ καραντίνα; Καί τί θά τά κάνουν τώρα αὐτά πού ἀγοράζουν; Ποῦ θά τά φορέσουν;»…
Ἕνα ἀτελείωτο «κατηγορῶ» κατά τῶν πολιτῶν, τούς ὁποίους οἱ ἀρχές κρατοῦν ἀπό τόν περασμένο Μάρτιο «μαντρωμένους», λές καί βγῆκαν ἀπό τό σπίτι καί ἔσπευσαν στά καταστήματα χωρίς νά ἐπιτρέπεται! «Καταπίνουν» ὅλοι τό γεγονός ὅτι ἡ κυβέρνηση εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία ἔδωσε τήν ἄδεια νά ἀνοίξουν τά καταστήματα καί ὅτι οἱ πολῖτες κάνουν χρήση τῆς –προσωρινῆς καί περιορισμένης– ἐλευθερίας πού τούς παραχωρήθηκε!
Καί στρέφονται εὐθέως κατά τῶν πολιτῶν καί ὑπενθυμίζουν ἀνά πᾶσα στιγμή τήν «ἀτομική εὐθύνη», τήν ὁποία ἀπολαμβάνουν νά ἐπικαλοῦνται συνεχῶς, ἐνῶ οἱ ἴδιοι –φυσικά– ἔχουν ἐξασφαλίσει τήν ἀπαιτούμενη «ἄδεια κυκλοφορίας», πηγαινοέρχονται ἐλεύθερα στήν ἐργασία τους, βλέπουν κόσμο, μιλοῦν μέ συναδέλφους τους, ἀναπνέουν ἐλεύθερα καί ἔξω ἀπό τό διαμέρισμα ἤ τήν μονοκατοικία τους! Καί κάθε τόσο καταφεύγουν στά προϊόντα τῶν ὑπονόμων καί μᾶς πληροφοροῦν ὅτι στά λύματα «βρέθηκε μεγαλύτερο ἰικό φορτίο», ἀλλά ξεχνοῦν νά μᾶς ποῦν ὅτι στά ἴδια λύματα φαίνεται ἡ ραγδαία αὔξηση καταναλώσεως ψυχοφαρμάκων ἀλλά καί παραισθησιογόνων οὐσιῶν! Γιατί, ἄραγε, αὐξήθηκε ἡ κατανάλωση τῶν ψυχοφαρμάκων καί τῶν «οὐσιῶν»; Μήπως φταίει γι’ αὐτό ἡ «κλεισούρα»; Μήπως ἡ κατάθλιψη θερίζει περισσότερο ἀπό ὅτι ὁ ἰός; Μήπως οἱ ἄνθρωποι ξεχύθηκαν στίς οὐρές τῶν καταστημάτων –μέ τίς μάσκες καί μέ τί ἀποστάσεις νά τηροῦνται κανονικά– ἐπειδή δέν ἀντέχουν ἄλλο; Μήπως οἱ πολῖτες ἔχουν φθάσει πλέον στό μή παρέκει; Γιατί τέτοια ψύχωση μέ τήν «ἀτομική εὐθύνη», τήν ὥρα πού Πολιτεία ἀναλαμβάνει τήν δική της καί ἀνοίγει σχολεῖα, καταστήματα, κομμωτήρια, ΚΤΕΟ, συνεργεῖα καί ἑτοιμάζεται νά ἀνοίξει καί τά πρακτορεῖα τοῦ ΟΠΑΠ;
Καλό θά εἶναι οἱ νεοσσοί τῆς δημοσιογραφίας, σέ πολλούς ἐκ τῶν ὁποίων ἔχουν ἀνατεθεῖ εὐθύνες δυσανάλογες μέ τήν ἐμπειρία καί τήν προϋπηρεσία τους, νά προσέχουν ὅταν ἀναφέρονται στούς δοκιμαζόμενους καί ἔγκλειστους πολῖτες. Δέν εἶναι «κοπάδια» οἱ ταλαιπωρούμενοι Ἕλληνες καί δέν εἶναι ἡ δημοσιογραφία ἄσκηση ἐξουσίας, ὅσο καί ἄν τῆς ἔχει ἀποδοθεῖ ἀνάλογος χαρακτηρισμός. Ὁ δημοσιογράφος ἐνημερώνει, σχολιάζει, ἀλλά δέν χαρακτηρίζει, δέν μειώνει, δέν «κάνει συστάσεις». Αὐτό εἶναι ἔργο ἄλλων. Ἄς μήν τά μπερδεύουμε…
