Δέν εἶναι καί τόσο συνηθισμένο ἕνα ἔγκλημα σέ ἀπόσταση λίγων μέτρων ἀπό τό ἀστυνομικό τμῆμα!
Φυσικά, δέν θά μποῦμε σέ λεπτομέρειες, ἀφοῦ δέν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθεῖ ἡ ἔνορκη διοικητική ἐξέταση, καί τόν λόγο θά ἔχει ἀσφαλῶς ἡ δικαιοσύνη.
Ὡστόσο, δέν μπορεῖ νά ἀγνοηθεῖ τό γεγονός ὅτι στήν ἄτυχη γυναῖκα, ἡ ὁποία ζήτησε τήν προστασία τῶν ἀστυνομικῶν ἀρχῶν, προφανῶς ἐπειδή φοβόταν γιά τήν ζωή της, συνεστήθη ἀπό τά ἀστυνομικά ὄργανα τοῦ τμήματος Ἁγίων Ἀναργύρων, «νά πάρει τό 100.» Στίς παλιές ἑλληνικές ταινίες βλέπουμε –καί ἦταν ἀλήθεια– ὅτι ἀκόμη καί στόν πιό μικρό καυγᾶ μέ τήν πρώτη εἰδοποίηση ἔσπευδε ἡ «Ἄμεσος Δρᾶσις». Καί ἦταν, πράγματι, ἄμεσος. Σήμερα, δυστυχῶς, στίς περισσότερες τῶν περιπτώσεων τό τηλεφώνημα στό «100», ἐκτός ἀπό κάποια λεπτά ἀναμονῆς, ἄν εἶσαι τυχερός, τίς περισσότερες φορές σημαίνει «πάρε τηλέφωνο καί βλέπουμε.»
Ἔχω ἄμεση ἐπίγνωση τοῦ θέματος, ἀφοῦ ὁ μικρός μας δρόμος στόν Πειραιᾶ τά Σαββατοκύριακα μεταβάλλεται σέ «πάρκινγκ», καί εἶναι πολλές οἱ φορές πού δέν μπορῶ νά βγῶ ἀπό τήν πόρτα μου, γιατί τήν ἔχει κλείσει κάποιο αὐτοκίνητο, προφανῶς γιά νά πᾶνε οἱ ἐπιβάτες του νά διασκεδάσουν στό δάσος τῶν καφετεριῶν καί τῶν μπάρ, στό ὁποῖο ἔχει μετατραπεῖ τό πάλαι ποτέ γραφικό Μικρολίμανο. Ἔχει τύχει νά εἰδοποιήσω τό 100, καί νά μήν δῶ περιπολικό στήν γειτονιά. Μέ δύο λόγια, εἶναι ἐμφανής ἡ ἀνεπάρκεια τῆς Ἀστυνομίας, τήν ὁποία προσωπικά ἀποδίδω στήν ὑποστελέχωση ἀλλά καί στήν κακή διαχείριση τοῦ προσωπικοῦ τῆς ΕΛ.ΑΣ.
Ποῦ θά πάει αὐτό τό βιολί; Τίς προάλλες ἔγινα μάρτυρας καί εἰσέπραξα ἀρκετές «ψιλές» ὅταν δέκα «φουσκωτοί» ἐπετέθησαν χωρίς λόγο σέ φιλάθλους τῆς ὁμάδας πού ὑποστηρίζω. Καί ὅταν ζητήσαμε ἀπό τόν ἐπί κεφαλῆς τῆς μικρῆς ἀστυνομικῆς δυνάμεως ἐντός τοῦ γηπέδου νά εἰδοποιήσει τά ΜΑΤ πού περίμεναν (περιέργως πῶς) σέ ἀπόσταση πολλῶν τετραγώνων ἀπό τό γήπεδο, ἐκεῖνος καθυστέρησε ἐμφανῶς καί εἰδοποίησε τήν δύναμη ὅταν οἱ «φουσκωτοί» εἶχαν ἐξαφανισθεῖ.
Ἄκουσα δέ μέ τά αὐτιά μου ἕνα ἐκ τῶν ἀστυνομικῶν νά λέει στούς κουκουλοφόρους καί φέροντες σιδερογροθιές «φουσκωτούς» τήν φράση «φύγετε γιατί θά ’ρθουν τά ΜΑΤ.» Εἶναι ἐμφανές ὅτι «κάτι σάπιο ὑπάρχει στό βασίλειο τῆς ΕΛ.ΑΣ.».
Γιά σκεφθεῖτέ το. Μιά γυναῖκα ἡ ὁποία ἔχει δεχθεῖ ἐπιθέσεις καί ἔχει καταγγείλει γιά ἀπόπειρα βιασμοῦ καί ξυλοδαρμοῦ τόν πρώην σύντροφό της, ζητᾶ τήν βοήθεια τῶν ἀστυνομικῶν ἀρχῶν, μέσα στό ἀστυνομικό τμῆμα, καί ἀντί νά διαφυλαχθεῖ ἡ ζωή καί ἡ ἀκεραιότητά της ἀπό τήν ἀστυνομική δύναμη, τήν παροτρύνουν «νά τηλεφωνήσει στό 100.» Σέ παλαιότερες περιπτώσεις ὁποιοσδήποτε κινδύνευε ὅταν εἰσερχόταν σέ ἀστυνομικό τμῆμα, αἰσθανόταν ἀσφαλής. Αὐτό δέν συνέβη, δυστυχῶς, στήν περίπτωση τῆς ἄτυχης γυναίκας. Ἀσφαλῶς θά ἀναζητηθοῦν οἱ εὐθῦνες καί πιθανῶς θά ἐπιβληθοῦν οἱ δέουσες κυρώσεις. Ἡ γυναῖκα ὅμως ἔχει χάσει τήν ζωή της καί οἱ συγγενεῖς της τόν ἄνθρωπό τους.
Οἱ εὐθῦνες τῆς ἡγεσίας τοῦ Ὑπουργείου Δημοσίας Τάξεως, (ἄς σταματήσει αὐτό τό παραμύθι μέ τό «Προστασίας τοῦ Πολίτη») εἶναι μεγάλες. Καί οἱ ἀποφάσεις της πρέπει νά εἶναι ἄμεσες, σκληρές καί κυρίως, ἀποτελεσματικές.
