Τώρα πού πέρασαν οἱ μέρες τῆς ἐντάσεως καί τῶν γεγονότων, ἄς μιλήσουμε γιά ἐκεῖνες τίς στιγμές πού εἴχαμε τήν τύχη νά ζήσουμε καί πού δέν ξεχνᾶμε ποτέ.

Ἄν ὑπῆρχαν τό 1973 στήν Ἑλλάδα οἱ …Monty Python θά εἶχαν ἀναλάβει νά γράψουν τό σενάριο ὅσων ζήσαμε, τέτοιες μέρες, μετά τά γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου.

Τήν ζημιά μᾶς τήν ἔκαναν οἱ διαφημίσεις στήν τηλεόραση!

Σηκώθηκα τό πρωί μέ καλή διάθεση, κάτι πού δέν συμβαίνει καί τόσο συχνά.

Ἀνήκω στήν γενιά πού ἔζησε μέ τήν Δικαιοσύνη νά διαχωρίζει τά «ἐγκλήματα τιμῆς» καί νά ἀντιμετωπίζει τούς δολοφόνους αὐτῆς τῆς κατηγορίας μέ ἐπιείκεια.

Eἴδαμε καί ἐμεῖς τίς φωτογραφίες οἱ ὁποῖες –ὑποτίθεται– ἀποτύπωναν τήν δραπέτευση τοῦ πρωθυπουργοῦ ἀπό τό ἀεροδρόμιο Ἀλεξανδρουπόλεως μέσα ἀπό κατσικόδρομους καί μονοπάτια πού ἀνοίχτηκαν νύχτα.

Ὑπάρχουν φορές πού ἡ πραγματικότητα ξεπερνᾶ καί τήν φαντασία.

Ἐμεῖς, πού ἔχουμε ζήσει τήν Ἀθήνα καί τόν Πειραιᾶ τῆς περασμένης εἰκοσαετίας, περάσαμε χρόνια σέ πόλεις πού ζοῦσαν, πού ἀνέπνεαν, πού πάλευαν νά διώξουν τό καυσαέριο, ἀλλά εἶχαν καί τό δικό τους ἄρωμα καί χρῶμα.

Εἶδα στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης τόν σπουδαῖο καί ἀειθαλῆ ρόκ στάρ Μίκ Τζάγκερ νά φωτογραφίζεται στό ἀνάκτορο τῆς Κνωσοῦ.

Ὁ κατά φαντασίαν σουλτάνος, ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν, ντέ, μίλησε πάλι! Αὐτή τήν φορά ὄχι γιά τήν Γαλάζια Πατρίδα, οὔτε γιά τούς χάρτες τῆς καρδιᾶς του.

Ἄς φτιάξουμε ἕνα κουίζ: Ποιά εἶναι πιό σημαντική εἴδηση;

Προχθές, ἤμουν μέ φίλους στό Κολωνάκι, σέ γνωστό ρεστωράν, ὅταν ἄκουσα νά μέ φωνάζουν ἀπό ἕνα τραπέζι, στήν γωνία.