ΤA ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ πᾶνε ἀντίθετα στόν χρόνο καί στήν Ἱστορία…
… ὅπως τοὐλάχιστον τήν ἐννοοῦν νεοφιλελεύθεροι καί μαρξιστές, δηλαδή ὡς μία γραμμική καί ἀναπόφευκτη πορεία τῆς κοινωνίας καί τοῦ ἀνθρώπου πρός τά ἐμπρός. Ἡ λήθη εἶναι τό τελευταῖο στάδιο ὁλοκλήρωσης μιᾶς γενοκτονίας ἤ μιᾶς ἐθνικῆς τραγωδίας –ὅπως πιστεύουν καί διακηρύσσουν σύμφωνα μέ τήν ἄθλια θεωρία τους– πού ἐξυπηρετεῖ τά ὕπουλα σχέδιά τους. Νά ξεχαστοῦν ἀπό ὅλους, σάν νά μή συνέβησαν ποτέ. Ἡ θλιβερή εἰκόνα τοῦ δημάρχου Ἀθηναίων Κώστα Μπακογιάννη νά ὑποδέχεται χωρίς τήν πρέπουσα εὐπρέπεια μιᾶς σεμνῆς τελετῆς τόν δήμαρχο τῆς Κωνσταντινούπολης, Ἐκρέμ Ἰμάμογλου, ἀνοίγει ξανά πληγές πού αἱμορραγοῦν ἀκόμη ἀπό τό τουρκικό πογκρόμ τῆς 6ης-7ης Σεπτεμβρίου τοῦ 1955.
Ἀπελπισία πιό βαθιά καί ἀπό τίς ἀπελπισίες τίς διαχρονικές, ἡ διαπίστωση τῆς ἔλλειψης σεβασμοῦ στόν διωγμό καί στήν ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινούπολης. Ἐπιπόλαια καί χωρίς αἰδώ, δέν σέβονται τό γεγονός πώς ζοῦν ἀκόμη ὅσοι ὑπέστησαν τό πογκρόμ στά «Σεπτεμβριανά» πού ἐξαπέλυσε ὁ τουρκικός ὄχλος, ὑπό τήν καθοδήγηση τῆς κυβέρνησης Μεντερές, πού ὑποδαύλιζε τόν ἐθνικιστικό πυρετό, καθώς οἱ Ἑλληνοκύπριοι διεκδικοῦσαν τήν ἕνωση τῆς μεγαλονήσου μέ τήν Ἑλλάδα καί μέ πρόσχημα τόν δῆθεν ἐμπρησμό τῆς κατοικίας ὅπου γεννήθηκε ὁ Κεμάλ Ἀτατούρκ στήν Θεσσαλονίκη. Ἦταν ἡ «Νύχτα τῶν Κρυστάλλων» τῆς Πόλης, ὅπως τήν χαρακτηρίζει ὁ κορυφαῖος Ἑλληνοαμερικανός ἱστορικός-βυζαντινολόγος Σπῦρος Βρυώνης στό βιβλίο του «Ὁ μηχανισμός τῆς καταστροφῆς. Τό τουρκικό πογκρόμ τῆς 6ης-7ης Σεπτεμβρίου 1955 καί ὁ ἀφανισμός τῆς ἑλληνικῆς κοινότητας τῆς Κωνσταντινούπολης».
Φαίνεται πώς ὁ Κώστας Μπακογιάννης ἔχει «μολυνθεῖ» ἀπό τίς ἀπόψεις τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ, τοῦ Σκάι, τῆς ἐφημερίδας τοῦ Οἴκαδε καί τῶν λοιπῶν… πανούργων πού διαστρεβλώνουν τήν Ἱστορία ὅπως τούς συμφέρει. Ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων θύμισε ὅτι ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος εἶχε προτείνει τόν Κεμάλ Μουσταφᾶ γιά τό Νόμπελ Εἰρήνης, τό 1934. Ἡ κίνηση τοῦ δημάρχου καί ἡ ἀναφορά στόν Κεμάλ προκάλεσε τή συγκίνηση τοῦ κεμαλιστῆ ἐχθροῦ Ἐκρέμ Ἰμάμογλου. Πράγματι ὁ μέγας Ἐλ. Βενιζέλος στήν προσπάθειά του νά ἁπαλύνει τίς συνέπειες τῆς τραγωδίας τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, γιά τήν ὁποία εὐθύνονται ἡ ἐφημερίδα τοῦ Οἴκαδε, πού συνεπῶς ὑποδαύλιζε τό μῖσος κατά τοῦ βενιζελισμοῦ καί οἱ λοιποί ἰθαγενεῖς πού ἤθελαν ψωμί ἐλιά καί κώτσο βασιλιά, συνῆψε μέ τόν Ἀτατούρκ, ὀκτώ μόλις χρόνια μετά τή Μικρασιατική Καταστροφή, τό ἑλληνοτουρκικό σύμφωνο εἰρήνης καί φιλίας.
Τώρα, ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ μητσοτακισμοῦ …μεταλλαγμένοι δεξιοί …σημιτικοί… πρώην ποταμίσιοι …καί ἀπό κοντά οἱ καθεστωτικές ἀκαδημαϊκές ἀπόψεις τῆς «σύνεσης» καί τοῦ νεοταξικοῦ «ρεαλισμοῦ» τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ, πού ἔχουν διαβρώσει τά πάντα, ἐπιθυμοῦν διακαῶς μιά παρόμοια ἐπιτυχία. Ὁ τωρινός πρωθυπουργός, ἀπόγονος τοῦ Ἐλευθέριου Βενιζέλου, εἶναι, ἀλλά δυστυχῶς νομίζει πώς μπορεῖ νά φέρει στά δικά του μέτρα τόν μεγαλύτερο ἡγέτη τοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἐλευθέριο Βενιζέλο –καθώς μισεῖ ὅ,τι ἐκπροσωπεῖ ὁ ἐθνάρχης Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς μαζί μέ τόν πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλῆ! Ἀπό κοντά ἡ ἐφημερίδα τοῦ Οἴκαδε χρησιμοποιεῖ τή νέα, δίτομη βιογραφία τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου ἀπό τόν σέρ Μάικλ Λουέλιν-Σμίθ (Venizelos, The Making of a Greek Statesman, 1864-1914, ἐκδ. Hurst & Company, Λονδῖνο, 2021), γιά νά ἀποκρύψει τό βρώμικο παρελθόν της.
Ἁπλῶς νά ὑπενθυμίσω πώς τόν Αὔγουστο τοῦ 1995 ἡ ἀμερικανική Γερουσία μέ ἀπόφασή της κάλεσε τόν πρόεδρο Κλίντον νά ἀνακηρύξει τήν 6η Σεπτεμβρίου Ἡμέρα Μνήμης γιά τά Θύματα τοῦ Πογκρόμ. Τό πλῆθος ξεχυνόταν στήν Ἰστικλάλ καί στούς γύρω ἐμπορικούς δρόμους μέ τό φοβερό σύνθημα νά δονεῖται στόν ἀέρα: «Κάψτε, γκρεμίστε, ἀνάθεμα στούς γκιαούρηδες». Κατά τή διάρκεια τῆς θηριωδίας πού ἐκτυλίχθηκε 37 ἄνθρωποι δολοφονήθηκαν, 4.500 καταστήματα καταστράφηκαν, 2.100 οἰκίες παραδόθηκαν στίς φλόγες, 71 ἐκκλησίες λεηλατήθηκαν. Ἑκατοντάδες γυναῖκες ἔπεσαν θύματα βιασμοῦ. Οἱ τάφοι στό σπουδαῖο Νεκροταφεῖα στό Σισλί συλήθηκαν. Ἀπό τήν ἱερή ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Τριάδας στήν Πλατεῖα Ταξίμ τά ἄμφια καί οἱ εἰκόνες πετάχθηκαν στά χέρια τοῦ ὄχλου. Τό κόστος τῶν καταστροφῶν ὑπερέβη τό ἕνα δισ. δολάρια. Ἀλλά τόσο ἀμερικανοτοποθετημένος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ὅσο καί τό Ἑλλαδικό κράτος δείλιασαν. Οἱ πληγές ἀπό τά γεγονότα ὄχι μόνο δέν ἔκλεισαν ἀλλά καί μεταβιβάστηκαν στίς ἑπόμενες γενιές, πού ἀκόμη ἀγωνίζονται γιά τή δικαίωση τῶν προγόνων τους.
Μέ μία συγκλονιστική ἐπιστολή πρός τόν Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ὁ ἱστορικός Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτῶν, πού λειτουργεῖ ἀπό τό 1928 στήν Ἀθήνα, τοῦ ὑπενθυμίζει τά ἐγκλήματα πρός τήν Ἑλληνική Μειονότητα τῆς Κωνσταντινούπολης. Ἡ Τουρκία ἔλαβε κάθε εἴδους οἰκονομικό, διοικητικό καί ψυχολογικό μέτρο καταπίεσης ἐναντίον μας καί μᾶς ἐπέβαλε ἐξοντωτικούς φόρους, ὅπως τόν φόρο περιουσίας (Varlik Vergisi). Ἡ τουρκική κυβέρνηση, μέ δική της εὐθύνη, σύμφωνα μέ ἀπόφαση τουρκικοῦ δικαστηρίου, ὀργάνωσε τό πογκρόμ τῶν «Σεπτεμβριανῶν» τοῦ 1955 ἐναντίον μας, τίς ἀπελάσεις τοῦ 1964, τίς μαζικές κατασχέσεις περιουσιῶν καί μᾶς ἐμπόδισε νά μιλοῦμε τήν μητρική μας γλῶσσα δημοσίως. Μᾶς ἐξανάγκασε μέ τά μέτρα αὐτά νά ἐγκαταλείψουμε τίς πατρογονικές μας ἑστίες καί «ἀπό 103.000 πού εἴχαμε ἀπομείνει τό 1924, νά ἔχουν παραμείνει σήμερα στήν Κωνσταντινούπολη λιγότεροι ἀπό 2.000». Ὁ φόρος περιουσίας (Varlik Vergisi) τοῦ 1942-44 ἐξόντωσε τούς Ἕλληνες. Ἐπρόκειτο γιά εἰδικό νόμο ἐφάπαξ φορολόγησης παντός εἴδους ἀκινήτων, ἐπιχειρήσεων, ἐργοστασίων καί μεγαλοκαταθετῶν σέ τράπεζες, σχεδόν στή πραγματική τους ἀξία. Ἡ δέ προθεσμία καταβολῆς του ἦταν μόλις 30 ἡμέρες. Ὅσοι δέν εἶχαν νά πληρώσουν τό σατανικό φόρο συλλαμβάνονταν καί στέλνονταν σέ στρατόπεδα καταναγκαστικῶν ἔργων στήν ἀποκαλούμενη «τουρκική Σιβηρία» στό Ἐρζερούμ. Ἀκόμα καί τά ἄρθρα τοῦ διάσημου Ἀμερικανοῦ Σάιρους Λ. Σουλτσμπέργκερ στούς “New York Times” τό 1943, γιά τόν ἀπάνθρωπο νόμο, ἀγνοήθηκαν.
Tῆς Ζέζας Ζήκου
