Σέ χειρότερη μοῖρα ἀπό τήν δεκαετία τοῦ ’80 ἡ ἀμυντική μας βιομηχανία

ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΗΚΕ προσφάτως ὁ Πρωθυπουργός τήν ἑλληνική ἀμυντική βιομηχανία καί τήν ἀνέφερε στίς συναντήσεις πού εἶχε μέ ὁμολόγους του ἀπό ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες, σάν παράγοντα ἰσχύος τῆς Ἑλλάδος μέ δυνατότητα συμμετοχῆς σέ προγράμματα πολυεθνικῶν συμπαραγωγῶν.

Κακά τά ψέματα. Ὅσο καί νά προσπαθεῖ ὁ κ. Δένδιας μέ τό κέντρο Ἑλληνικό Κέντρο Ἀμυντικῆς Καινοτομίας (ΕΛΚΑΚ), οἱ προοπτικές εἶναι δυσοίωνες. Ἡ ἀμυντική μας βιομηχανία σήμερα εἶναι ἰδιαίτερα ὑποβαθμισμένη, καθώς ἔχει ἀπολέσει δυνατότητες τίς ὁποῖες εἶχε τό 1980!

• Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Ἐπί 45 χρόνια ἡ βιομηχανία μας παρακμάζει. Μέ ἐξαίρεση δύο ἤ τριῶν ἰδιωτικῶν ἑταιρειῶν πού διαπρέπουν οἱ ὑπόλοιπες καί, πρῶτες καί καλύτερες οἱ κρατικές ΕΑΒ (Ἑλληνική Ἀεροπορική Βιομηχανία) καί ΕΑΣ (Ἑλληνικά Ἀμυντικά Συστήματα), ὁδεύουν ἐπί τά χείρω. Γιά τήν κατάντια αὐτή τήν ἀποκλειστική εὐθύνη φέρουν ὅλες οἱ κυβερνήσεις πού κυβέρνησαν τήν χώρα κατά τά χρόνια αὐτά μηδέ ἐξαιρουμένης καί τῆς σημερινῆς.

Καί πρίν ἐξειδικεύσουμε νά ἐπισημάνουμε πώς οὔτε γιά τό ΕΛΚΑΚ ὑπάρχει οὐσιαστική προοπτική νά βελτιώσει τήν κατάσταση ὅσο στηρίζεται στήν θνησιγενῆ καί δυσλειτουργική κρατική βιομηχανία. Τό ἰδανικό θά ἦταν νά ἰδιωτικοποιηθεῖ μέ βασικό κριτήριο ὄχι τόσο τό οἰκονομικό ἀντίτιμο ὅσο τήν ἱκανότητα τοῦ ἐπενδυτῆ πού θά τήν ἀναλάβει νά ἐργασθεῖ σοβαρά γιά τήν ἀνάπτυξή της. Καί μέ πρόβλεψη βέβαια νά ἀρθοῦν ἡ γραφειοκρατία καί οἱ ἀγκυλώσεις πού ἐν γένει κρατοῦν τίς ἑλληνικές κατασκευαστικές δυνατότητες στό ναδίρ. Σέ διαφορετική περίπτωση θά πρέπει καί στήν κρατική βιομηχανία νά ἐφαρμοσθοῦν ἰδιωτικοοικονομικά κριτήρια, νά ἐπιλεγοῦν διοικήσεις μέ γνώση τῆς ἀγορᾶς (ὄχι κομματικοί ἐγκάθετοι) καί βεβαίως νά κατασταλεῖ ἡ μάστιγα τοῦ ἀντιπαραγωγικοῦ συνδικαλισμοῦ.

Στήν κορυφή ὑπάρχουν τά προβλήματα τῶν ΕΑΣ, γιά τά ὁποῖα σημαντική εὐθύνη φέρει ἡ Κυβέρνησις Μητσοτάκη μέ τήν ἀψυχολόγητη ἀπόφαση νά κλείσει τά ἐργοστάσιά της στόν Ὑμηττό, προκειμένου νά μετατρέψει τόν χῶρο σέ «πάρκο ὑπουργείων». Πρόκειται γιά τό μεγαλύτερο κυβερνητικό φιάσκο τῆς παρούσης Κυβερνήσεως. Ἡ ἐξαγγελία ἔγινε τό 2021 καί μέχρι σήμερα τό σχέδιο δέν ἔχει προχωρήσει. Ὅμως ἡ λειτουργία τῶν ἐργοστασίων ἀνεστάλη, μέ ἀποτέλεσμα νά χάσει ἡ χώρα τήν δυνατότητα παραγωγῆς πυρομαχικῶν. Ἔγινε ὁλόκληρος πόλεμος στήν Οὐκρανία, πού τά πυρομαχικά ἀγοράζονταν σωρηδόν καί ἡ Ἑλλάς ἔμεινε ἐκτός νυμφῶνος. Δέν κερδίσαμε οὔτε ἕνα εὐρώ.

Μιά σοβαρή διοίκησις, ἀκόμη καί μετά τήν ἐξαγγελία τοῦ «πάρκου», θά ἀνέστελλε τήν ἐφαρμογή τοῦ σχεδίου καί θά ἔβαζε πάλι μπροστά τίς γραμμές παραγωγῆς. Ὑπό κρατική διοίκηση ὅμως καί μέ ἐποπτεία τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν (οὔτε κἄν τοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης) οὐδείς εἶχε τήν νοημοσύνη νά τό σκεφθεῖ. Τά πράγματα ἀφέθησαν νά ἐξελίσσονται (!), καί πέρα ἀπό τά διαφυγόντα κέρδη ἀπό τά πυρομαχικά πού δέν πουλήθηκαν στήν Οὐκρανία, ὑπάρχει καί σοβαρό ἔλλειμμα στό ἐθνικό ἀμυντικό σύστημα. Ποιός βεβαιώνει ὅτι μποροῦν τά ΕΑΣ νά ὑποστηρίξουν τίς ἀνάγκες τῶν ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων; Μποροῦν νά καλύψουν τίς ἀπαιτήσεις σέ πυρομαχικά τοῦ Στρατοῦ μας;

Ἐσχάτως εὑρέθη, ὑποτίθεται, ἡ λύσις μέ τήν ἐπένδυση τῆς τσεχικῆς ἑταιρείας MSM, προκειμένου νά ὑπάρξει συμπαραγωγή, ὥστε τά ΕΑΣ νά μποροῦν, ἄν ὄχι νά παραγάγουν αὐτοτελῶς, νά μετέχουν τοὐλάχιστον σέ μιά κοινοπραξία πού θά παραγάγει ὁλοκληρωμένα πυρομαχικά. Ἄν τό 2021 πού ἐξηγγέλλετο τό «πάρκο» μᾶς περιέγραφαν αὐτήν τήν προοπτική, θά τήν θεωρούσαμε ὑποβάθμιση τῆς βιομηχανίας μας. Σήμερα καί αὐτό ἔχει γίνει ἐξαιρετικά ἀμφίβολο. Ἡ σύμβασις μέ τήν τσεχική ἑταιρεία ἔχει ἐμπλακεῖ στά γρανάζια τῆς ἑλληνικῆς γραφειοκρατίας καθώς μιά ἔνστασις ἔχει σταματήσει τήν ἐπένδυση μέχρι τήν τελική ἐκδίκαση τῆς ὑποθέσεως στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας. Νά σημειωθεῖ ὅτι ἡ προσωρινή ἀπόφασις εἶναι ὑπέρ τῶν ΕΑΣ καί συνιστᾶ ἀπόρριψη τῆς ἐνστάσεως. Ὅμως τό πρᾶγμα ἔχει «παγώσει» μέ ὁρατό πλέον τό ἐνδεχόμενο νά ἀποχωρήσει ὁ ἐπενδυτής. Ἤδη ἀπηύθυνε ἀρκετά αὐστηρή ἐπιστολή στήν διοίκηση τῶν ΕΑΣ. Ἕνας ἐπιχειρηματίας δέν μπορεῖ νά δεχθεῖ τίς ἀγκυλώσεις πού κρατοῦν δεσμία μιά κρατική βιομηχανία. Βλέπει ὅτι δέν μπορεῖ νά κάνει τήν δουλειά του καί φεύγει ἀναζητῶντας ἄλλες λύσεις.

Τήν ἴδια στιγμή στήν ΕΑΒ οἱ συνδικαλιστές ἔχουν «ἐπαναστατήσει» καί ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ διοίκησις προαναγγέλλει ὅτι ἡ ἑταιρεία «θά κλείσει», σέ δέ σχετική ἀνακοίνωση καταλήγουν: «Τέλος σέ ἀντεθνικές πολιτικές, ὅπως ἡ ἔντεχνη ἐξαθλίωση τῆς ΕΑΒ, ὥστε νά δίδεται ἡ συντήρηση πτητικῶν μέσων σέ ἰδιωτικές ἑταιρεῖες φαντάσματα, γιά νά καρπώνονται ἐκπαιδεύσεις καί χρήματα ἀπό τό ταμεῖο τῆς ἑταιρίας καί τήν τσέπη τοῦ Ἕλληνα φορολογούμενου».

Τά λένε αὐτά οἱ ἐργαζόμενοι μιᾶς ἐλλειμματικῆς ἑταιρείας πού χρηματοδοτεῖται ἀπό τά χρήματα τῶν Ἑλλήνων φορολογουμένων καί ἡ ὁποία ὑποχρεώνεται νά καταφεύγει σέ ἰδιωτικές ἑταιρεῖες, προκειμένου νά ἔλθει σέ πέρας τό ἔργο πού λόγῳ ἀνεπαρκείας τοῦ προσωπικοῦ καί τῶν γνωστῶν γραφειοκρατικῶν ἀγκυλώσεων ἀδυνατεῖ ἡ ΕΑΒ νά ὁλοκληρώσει. Πρόκειται γιά τόν παραλογισμό σέ ὅλο του τό μεγαλεῖο. Ἔτσι ὅμως οὔτε ἡ ἀμυντική βιομηχανία προκόβει οὔτε προοπτικές συμμετοχῆς σέ εὐρωπαϊκές συμπαραγωγές διαμορφώνονται.