Προσοχή στην έξοδο από την σήραγγα

Ποιός το φανταζόταν ότι σε ημέρες δημοκρατίας, θα απαγορευόταν η κυκλοφορία…

… θα επιβαλλόταν πρόστιμο αν κυκλοφορούσες χωρίς να έχεις ειδική άδεια. Και ποιός φανταζόταν ότι θα υπήρχε έστω και ως «αυστηρή σύσταση» να μην κυκλοφορούν οι «άνω των 65» έξω από το σπίτι τους! Και βέβαια όχι τόσο για «να τους προστατεύσουμε», αλλά επειδή ένας καταπονημένος (από τα χρόνια ) οργανισμός, είναι πιο ευάλωτος απέναντι σε έναν ισχυρό ιό. Και, συνεπώς, αν κυκλοφορούν ελεύθερα και χωρίς προφυλάξεις οι «ηλικιωμένοι», θα επιβαρυνθεί το προβληματικό μας σύστημα υγείας και αυτό θα προκαλέσει (εάν προκαλέσει) δυσάρεστο «ντόμινο» εξελίξεων… Με δυο λόγια, εκείνοι οι οποίοι εργάσθηκαν επί τριάντα και σαράντα χρόνια και με τις «κρατήσεις» των οποίων οικοδομήθηκε (όπως οικοδομήθηκε) το δημόσιο σύστημα υγείας (διότι και το ιδιωτικό οικοδομήθηκε από τις καταβολές των Ταμείων κυρίως, αλλά στο δημόσιο στηριχθήκαμε στα σκούρα), «τιμωρούνται» και «στοχοποιούνται» από την πολιτική ηγεσία του τόπου, «στιγματίζονται» και καλούνται -έστω εμμέσως- να στερηθούν το ύψιστο που τους παρέχει μια δημοκρατική χώρα, την ελευθερία τους! Με κάθε ειλικρίνεια και επειδή γνωρίζω (σαράντα πέντε χρόνια πλέον στον χώρο μου) πρόσωπα (πολλά πρόσωπα) και πράγματα (πράγματα να δουν τα μάτια σας) θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στους έχοντες την ευθύνη στων αποφάσεων και να τους παρακαλέσω να προσέξουν πολύ τώρα, που «λασκάρουν τα λουριά»…

Να μην δίνουν την εντύπωση του «καλού βοσκού», τονίζοντας ότι «τα πρόβατα όσο είναι μαντρωμένα δεν τα τρώει ο λύκος». Στην ζωή όλα είναι μελετημένα. Και για την διασφάλιση της ισορροπίας στην φύση χρειάζεται και μάντρωμα και λύκος!

Να μην είναι, όμως, ο λύκος συνεχώς –για να καταστεί τελικά το μόνο- σημείο αναφοράς! Δεν μπορεί να βγαίνουμε για περίπατο, να είναι γεμάτη η Ακτή Μουτσοπούλου από κόσμο, αλλά να τηρούνται μια χαρά οι αποστάσεις, να μην παρατηρείται συνωστισμός και την ίδια στιγμή να ακούμε -από τα ακουστικά μας- στο ραδιόφωνο ότι «αυτή την στιγμή στο Πασαλιμάνι γίνεται χαμός!». Προς τι αυτή η συνεχής διασπορά πανικού και «ενοχής»; Λογικοί άνθρωποι είμαστε, έχουμε γνώση της πραγματικότητας, γνωρίζουμε και την χρησιμότητα της υπερβολής ως μέσου μεταβιβάσεως κάποιων εντολών, αλλά αυτή η αλαφιασμένη κινδυνολογία των μέσων, απέχθεια και «απόσταση» προκαλεί…

Κάτι ακόμη. Ας αφεθεί ο υπέρ- επαρκής καθηγητής Τσιόδρας να μας ενημερώνει. Γνωρίζουμε ότι ο ιός είναι σχεδόν άγνωστος και ότι πολλά «έτσι κι αλλιώς» λέγονται και θα ειπωθούν μέχρι να τον καταβάλουμε. Και από τον καθηγητή Τσιόδρα, πάσα «ανακολουθία» δεκτή λόγω φύσεως της πανδημίας. Όχι, όμως, πλάι σε εκείνες τις υπουργικές σκιές που διαβάζουν ξύλινα χειρόγραφα και ακούγονται σαν το σφυρί στο κεφάλι της πρόκας! Δεν έχετε αντιληφθεί ότι από την ημέρα που άρχισε δίπλα του η παρέλαση των πολιτικών ο άνθρωπος έχει αρχίσει να δυσανασχετεί; Ας εμφανίζονται άλλη ώρα! Θα είναι καλύτερα για εκείνον και για όλους!

Απόψεις

Δεῖπνο τοῦ Θοδ. Κυριακοῦ στούς Ὑπουργούς τῶν ΗΠΑ, Ντάγκ Μπέργκαμ καί Κρίς Ράιτ

Εφημερίς Εστία
Στό διαρκῶς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον ὁ Ὅμιλος Antenna προέβη σέ μιά σημειολογική κίνηση στό πλαίσιο τῆς δεσμεύσεώς του νά προαγάγει τόν διάλογο καί τήν συνεργασία μεταξύ σημαντικῶν χωρῶν καί ἡγετῶν.

«Συνεργασία» μέ τήν κυβέρνηση τῆς ΝΔ ἀνεκοίνωσε ἡ Μαρία Δαμανάκη

Εφημερίς Εστία
Μέ τήν ἰδιότητά της ὡς μέλους τῆς ὀργανώσεως Ocean 5, ἀμισθί, καί ὄχι ὡς «συμβούλου» – Ἐγκωμιαστικό σχόλιο τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας Ἄκη Σκέρτσου σέ ἀνάρτησή του στό διαδίκτυο γιά τό πρόσωπό της «Ἀθόρυβος συνεισφορά» ὅπως τοῦ Παπανδρεϊκοῦ Δημήτρη Δόλλη γιά τήν ὑπόθεση τῶν θαλασσίων πάρκων

Διάβρωσις σέ ἐξέλιξη

Μανώλης Κοττάκης
Ἡ προφητεία του Τζίμη Πανούση γιά τόν προσωπικό ἀριθμό

Χρυσοχοΐδης: Ὁριστικῶς 1.000 κάμερες στό λεκανοπέδιο τόν Ἰούνιο

Εφημερίς Εστία
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Προστασίας τοῦ Πολίτου, κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, δήλωσε ὅτι τόν Ἰούνιο τοῦ 2026 θά ἀρχίσει ἡ ἐγκατάστασις τῶν 1.000 καμερῶν στούς δρόμους, οἱ ὁποῖες θά λειτουργοῦν μέ εὐθύνη τοῦ Ὑπουργείου Ὑποδομῶν.

Οἱ πόλεις θέλουν κατοίκους, ὄχι παρεπιδημοῦντες

Δημήτρης Καπράνος
Ἐμεῖς, πού ἔχουμε ζήσει τήν Ἀθήνα καί τόν Πειραιᾶ τῆς περασμένης εἰκοσαετίας, περάσαμε χρόνια σέ πόλεις πού ζοῦσαν, πού ἀνέπνεαν, πού πάλευαν νά διώξουν τό καυσαέριο, ἀλλά εἶχαν καί τό δικό τους ἄρωμα καί χρῶμα.