Σάββατον, 1 Νοεμβρίου 1958

«Ὅποιος κραδαίνει ὅπλο πρέπει νά πυροβολεῖται ἀπό τήν Ἀστυνομία!». Τάδε ἔφη πρώην ὑπουργός, ἐπανεμφανισθείς στά ΜΜΕ ἔπειτα ἀπό ἀρκετό καιρό.

ΠΕΡΙΕΡΓΟΥΣ κύκλους κάνει καμμιά φορά ἡ ζωή. Πῆγα στήν Κύπρο γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου στό μακρινό 1991 ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Νομαρχίας Ροδόπης.

Καθώς ἀφήνουμε τήν Κύπρο γιά μία ἀκόμη φορά, ἀπό τίς πολλές πού τήν ἔχουμε ἐπισκεφθεῖ, τό μυαλό ταξιδεύει στίς παλιές, καλές ἡμέρες.

ΠΡΟΤΟΥ λάβει θέση τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, τό ὁποῖο βρίσκεται πλέον στά στιβαρά μπράτσα τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα, οἱ δύο ἐφημερίδες –μπροστάρηδες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἔχουν ἀποφανθεῖ γιά τό γεγονός πού ὁδήγησε στόν θάνατο τόν Ἕλληνα ὑπήκοο Κωνσταντῖνο Κατσίφα στούς Βουλιαράτες τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Σάββατον, 1 Νοεμβρίου 1958

ΛΥΠΑΜΑΙ πού δέν μπορῶ νά μετάσχω στό πάνδημο «πένθος» γιά τό λουκέτο στόν τηλεοπτικό σταθμό Mega.

Τί «χρυσοπράσινο φύλλο» καί ἄλλα ρομαντικά. Τίποτε ἀπό ὅσα ἤξερα μέχρι τώρα δέν μοῦ θυμίζει ἡ σημερινή Λευκωσία.

Παρασκευή, 31 Ὀκτωβρίου 1958

ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ ἀναγκαστικῶς σήμερα στό μεῖζον ζήτημα τῆς ἐπίδρασης τῶν ἐξοπλισμῶν στήν χρεοκοπία τῆς χώρας, γεγονός πού τώρα μετά ὀκτώ χρόνια κρίσης ἀρχίζει νά συνειδητοποιεῖται σιγά-σιγά ἀπό τό εὐρύ κοινό.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πίστεψα στό Mega. Ἀπό τήν ὥρα πού μέ φώναξε ὁ Γεώργιος Μπόμπολας καί, παρουσίᾳ τοῦ Ἀλέκου Φιλιππόπουλου, μοῦ ζήτησε νά μετέχω στό πείραμα τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης.

Πέμπτη, 30 Ὀκτωβρίου 1958