Μέ τόν ἀξέχαστο φίλο μου, θυμόσοφο Σπῦρο Ράνη, ἀποθησαυρίσαμε διάφορα γνωμικά. Αὐτά πού λέμε «λόγια μεγάλων ἀνδρῶν». Καί γιά τί δέν ἔχουν γράψει οἱ μεγάλοι αὐτοί ἄνδρες!
Λόγια σοφά καί φωτισμένα, πού ἐμεῖς οἱ μικροί τά διαβάζουμε καί κάνουμε ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ὑπῆρχε κάτι ὅμως πού ὁ φίλος μου τό εὕρισκε ἐντελῶς ἀνεξήγητο. Δέν ἔτυχε ποτέ νά συναντήσουμε στήν περιήγησή μας λόγια μεγάλων γυναικῶν.
«Μιά πρόχειρη καί οὐδόλως πειστική ἐξήγηση εἶναι, ὅτι μιά ἔξυπνη γυναῖκα δέν μεγαλώνει ποτέ!» μοῦ ἔλεγε, ἀλλά τελικά τό ἀποδίδαμε στήν μάστιγα τῆς ἀνδροκρατίας. Βεβαίως, μέ τά ἴδια μας τ’ αὐτιά, πολύ συχνά ἀκούγαμε λόγια μεγάλων γυναικῶν, πρᾶγμα πού εἶναι σχεδόν τό ἴδιο, ἄν ὄχι καλύτερο ἀπό τοῦ νά τά διαβάζεις. Αὐτό λοιπόν, τόν καιρό τῆς γεωπολιτικῆς κοσμογονίας, ὁ νοῦς μας τρέχει διαρκῶς σέ κάτι πού ἔγραψε ὁ Κέυνς, μοῦ τό ὑπενθύμιζε ὁ Σπῦρος, καί ἀξίζει νά τό ἔχετε ὑπ’ ὄψιν σας.
«Οἱ ἰδέες τῶν οἰκονομολόγων καί πολιτικῶν φιλοσόφων, τόσο ὅταν εἶναι σωστές ὅσο ὅταν εἶναι, ἔχουν πολύ περισσότερη δύναμη ἀπ’ ὅ,τι γενικά. Ὁ κόσμος ἐλάχιστα ἀπ’ ὁτιδήποτε ἄλλο κυβερνιέται. Πρακτικοί ἄνθρωποι πού πιστεύουν ὅτι ἐξαιροῦνται ἐντελῶς ἀπό ὁποιονδήποτε πνευματικό ἐπηρεασμό, εἶναι συνήθως σκλάβοι κάποιου μακαρίτη οἰκονομολόγου».
Ὥστε ἑκατομμύρια προοδευτικοί ἄνθρωποι στόν κόσμο ἦταν σκλάβοι τοῦ Μάρξ; Σέ σημεῖο πού ἔκριναν ἐπιβεβλημένο νά χύνουν τό αἷμα τους ἀλλά καί τό αἷμα τῶν ἄλλων, χάριν ἰδεῶν πού φανατικά πίστευαν σωστές καί πού σήμερα ἀνακαλύπτ+ουν ὅτι ἦταν λανθασμένες;
Σκεφθεῖτε τώρα τό ἀνυπολόγιστο γιά τήν ἀνθρωπότητα ὄφελος, ἄν ἁπλά καί μόνο εἶχε ὁ Στάλιν τήν συνήθεια νά διαβάζει λόγια μεγάλων ἀνδρῶν, ὅπως κάνουμε, μετ’ ἐπιμελείας, ἐμεῖς.
Ἡ περίπτωση τοῦ Χίτλερ εἶναι ἀκόμη πιό χαρακτηριστική, γιατί ἀγνοοῦσε ἕνα πολύ ἁπλό γνωμικό πού γνώριζε ἄριστα ὁ Χέλμουτ Κώλ. «Περισσότερο μέλι πιάνεις μέ τό μέλι, παρά μέ τό ξύδι.»
Μποροῦμε μάλιστα νά βελτιώσουμε θεαματικά τήν λαμπρή αὐτή συνταγή, ἄν ἀντί ξύδι ρίξουμε κανόνια καί ἀντί μέλι …μάρκα. Λαμβάνουμε ἔτσι μιά ἐξαιρετικά γευστική, ὠφέλιμη καί ἀποτελεσματική συνταγή, ἀπό γεωπολιτική ἄποψη.
Κι ἔτσι καταλήγουμε ἀβιάστως στό συμπέρασμα, ὅτι ὁ Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ἦταν ἐντελῶς περιττός, ἐνῷ ὁ Πρῶτος δέν ἔχουμε ἀκόμα ἀνακαλύψει γιατί ἔγινε.
Ὁρίστε! Ὅλοι εἴδαμε διαυγέστατα ὅτι ἡ Γερμανία μέ τό μέλι, συγγνώμη μέ τό μάρκο, κατέκτησε τήν Εὐρώπη, μπῆκε θριαμβεύτρια στήν Μόσχα καί εὐτυχῶς, πού δέν τοῦ ἦταν χρήσιμη σέ κάτι ἡ Ἑλλάδα ἀλλιῶς, θά τήν εἶχε ἐξαφανίσει ἀπό προσώπου Εὐρώπης, ἐνῷ περιορίσθηκε στήν ἐπιβολή οἰκονομικῆς ἀσφυξίας. Καί τώρα, μετά θάνατον, ἀποφάσισε νά μιλήσει καί ὁ ἀρχιτέκτων τῆς ἐπιχείρησης μνημόνια, ἐνῷ τό δέσιμο τῆς Γερμανίας μέ τήν Ρωσσία στόν ἐνεργειακό τομέα, τό πληρώνουμε ἀκριβά. Πλήν τοῦ κυρίου Σρέντερ, πού ἀντί νά τό πληρώσει, πληρώνεται…
Θά πρέπει νά θυμόμαστε πολύ καλά ὅτι ὁ ἀξιωματοῦχος καί κυβερνῶν πρέπει νά καταλαβαίνει καί μάλιστα ἐγκαίρως τήν γεωπολιτική, τοὐλάχιστον, ὅσο οἱ Τοῦρκοι. Ἐγκαίρως διότι, «οὐ μετανοεῖν, ἀλλά προνοεῖν χρῆ τόν ἄνδραν τόν σοφόν.»
Γιά ἰσορροπία στό Αἰγαῖο, Ὑφαλοκρηπῖδα, Αἰγιαλίτιδα ζώνη ἤ χωρικά ὕδατα, λέξη δέν γράφουμε, φίλοι συνάδελφοι, καί συμπατριῶτες. Γιατί εἶναι αὐτά, προβλήματα πού λύνονται σέ ἄλλο ἐπίπεδο. Ὅταν καί …ὅπως λύνονται.
