Στή γωνία, ἀπέναντι ἀπό τό σπίτι μας, ὑπῆρχε μιά ξύλινη κολώνα τῆς ΔΕΗ, σέ σχῆμα Λ
Στήν κορυφή της καμάρωνε μιά λάμπα, πού τά βράδυα φώτιζε (πού λέει ὁ λόγος) μέ ἕνα κίτρινο, ἀναιμικό φῶς, τόν δρόμο. Μέ τίς σφεντόνες πού φτιάχναμε, σημαδεύαμε τήν λάμπα καί, κάποια φορά, τήν πετυχαίναμε.
Περνοῦσε καιρός μέχρι νά ἔλθει τό συνεργεῖο γιά νά τήν ἀντικαταστήσει. Καί τότε, καθόμασταν ὅλα τά παιδιά γιά νά παρακολουθήσουμε τήν ἐπιχείρηση-λάμπα!
Τό παλιό αὐτοκίνητο «IFA» τῆς ΔΕΗ σταματοῦσε στόν χωματόδρομό μας, ὁ «ἐναερίτης» φοροῦσε στά πόδια του ἐκεῖνες τίς περίφημες «δαγκάνες» καί στά μάτια μου ἔμοιαζε μέ ἐκείνους τούς διαστημικούς τύπους πού ἔβλεπα στό κόμικς πού μοῦ ἔφερνε ὁ ἐξάδελφός μου ἀπό τήν Ἀγγλία. Ὅταν στερέωνε καλά τίς «δαγκάνες» στά παπούτσια του, πήγαινε στήν Κολώνα, ἀγκάλιαζε τό ἕνα σκέλος της καί ἄρχιζε τήν ἀναρρίχηση, καρφώνοντας πότε μέ τό ἕνα καί πότε μέ τό ἄλλο πόδι τίς «δαγκάνες» στόν ξύλινο κορμό, μέχρι νά φθάσει στήν λάμπα, δεμένος μέ μιά φαρδιά δερμάτινη ζώνη ἀπό τήν κολώνα καί γέρνοντας τό σῶμα πρός τά ἔξω… Ἔτσι, σχεδόν ξαπλωμένος στόν ἀέρα, μοιάζοντας μέ προϊστορικό πτηνό, ἄλλαζε τήν γυάλινη λάμπα κι ἐμεῖς θαυμάζαμε τά «ἀκροβατικά» του…
Ἔπειτα ἀπό πολλά χρόνια, ἄκουσα τόν ὅρο «ἐναερίτης». Δηλαδή ὁ ὑπάλληλος τῆς ΔΕΗ πού ἀσκεῖ «ἐναέρια τά καθήκοντα». Καί θυμήθηκα ἀμέσως ἐκείνους τούς γελαστούς ἀνθρώπους, πού ἔρχονταν κάμποσες φορές τόν χρόνο γιά νά ἀλλάξουν τήν λάμπα πού εἴχαμε σπάσει μέ τίς σφεντόνες μας, κι ὅταν ἔφευγαν, μᾶς ἔδιναν τόν «καμμένο» λαμπτῆρα, γιά νά τόν πετάξουμε κάποια στιγμή ἀπό τό μπαλκόνι μας στόν δρόμο καί νά ἀκούσουμε ἐκεῖνο τό ὑπόκωφο «Πάφφφ» πού κάνει ἡ «καμμένη λάμπα» ὅταν γίνεται κομματάκια… Αὐτούς τούς ἀνθρώπους, πού κινδύνευαν ἐπάνω στίς κολῶνες τότε, περί τά τέλη τοῦ ’50, ἀρχές τοῦ ’60, θυμήθηκα ὅταν ἔμαθα τήν εἴδηση γιά τόν τραγικό θάνατο ἀπό ἠλεκτροπληξία τῶν ἐργαζομένων σέ ἔργο ἀποκαταστάσεως βλάβης στό δίκτυο ἠλεκτρισμοῦ στήν Εὔβοια.
«Ὁ ἐργολάβος, ὁ μηχανικός καί ἡ ἐπιβλέπουσα τοῦ ἔργου γιά λογαριασμό τοῦ ΔΕΔΔΗΕ, θά δώσουν ἐξηγήσεις γιά τόν τραγικό θάνατο τῶν τριῶν ἐργαζομένων ἀπό χτύπημα ρεύματος ὑψηλῆς τάσης 20.000 volt. Νεκροί εἶναι ἕνας σαρανταπεντάχρονος ἐναερίτης πού βρισκόταν πάνω σέ γερανό, σέ ὕψος 20 μέτρων, πατέρας τριῶν παιδιῶν, ἕνας σαράντα τριῶν ἐτῶν καί ἕνας πενηνταπεντάχρονος, πατέρας τριῶν παιδιῶν»… Σχεδόν ἑξήντα χρόνια ἀργότερα, ὑπάρχουν ἀκόμη «ἐναερίτες». Στόν καιρό πού μελετᾶμε τήν ἐγκατάστασή μας στόν Ἄρη, πεθαίνουν ἄνθρωποι ἀπό ἠλεκτροπληξία ἐνῷ ἀσχολοῦνται μέ τήν ἀποκατάσταση βλάβης στό δίκτυο παροχῆς ἠλεκτρισμοῦ… Αὐτομάτως, ὁ νοῦς μου ἔτρεξε σέ ἐκείνους τούς «ἐναερίτες» πού ἔρχονταν στήν γειτονιά μας γιά νά ἀποκαταστήσουν τίς δικές μας σκανταλιές καί πέρασε ἀπό μπροστά μου ἡ εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου πού κρεμόταν στόν ἀέρα, γιά νά ἀλλάξει μιά λάμπα! Καί ἐν ἔτει 2021, πεθαίνουν ἀπό ἠλεκτροπληξία τρεῖς ἄνθρωποι, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἕνας «ἐναερίτης», σέ μιά κολώνα τῆς ΔΕΗ. Κάτι δέν πάει καλά, συμπολῖτες. Κάτι δέν πάει καλά…
