Μία εΙδησις πέρασε σχεδόν στά «ψιλά» τῆς εἰδησεογραφίας. Οἱ Ρῶσσοι σκάβουν χαρακώματα στήν Οὐκρανία.
Τό μέτωπο διαμορφώνεται περίπου ὅπως αὐτό τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στήν Γαλλία. Ἕναν αἰῶνα μετά, ἡ μορφή τοῦ πολέμου ἐπανέρχεται σέ μία μορφή τόσο παραδοσιακή πού διαψεύδει ὅσους, ἐκστασιασμένοι ἀπό τίς νέες τεχνολογίες, προέβλεπαν πολέμους μέ μόνα χαρακτηριστικά τούς ἑλιγμούς καί τήν ταχύτητα.
- Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Ἤδη, διανύοντας τόν 14ο μῆνα τοῦ πολέμου, εἶχε γίνει φανερό ὅτι ὁ πόλεμος τῆς Οὐκρανίας θά κρατήσει. Ἀπό τόν Νοέμβριο, οἱ Ρῶσσοι, ἀναδιπλούμενοι στό φυσικό ἐμπόδιο τοῦ ποταμοῦ Δνειπέρου, εἶχαν δείξει ὅτι προετοιμάζονται γιά πόλεμο φθορᾶς μακρᾶς διαρκείας. Ἡ ἀντοχή ἦταν, ἄλλως τε, ἕνα στοιχεῖο πού πάντα τούς χαρακτήριζε. Τά τεράστια μεγέθη τῆς χώρας τους καί οἱ ἀνεξάντλητες πηγές φυσικοῦ πλούτου (τό 30% τῶν φυσικῶν πόρων τοῦ πλανήτου εὑρίσκεται ἐπί ρωσσικοῦ ἐδάφους) ἔχουν συμβάλει στήν διαμόρφωση ἀνάλογης νοοτροπίας, ἡ ὁποία ἐπέτρεψε στήν Ρωσσία νά ἀντιμετωπίσει εἰσβολές. Μόνο πού τώρα ἡ Ρωσσία εἶναι ὁ ἐπιτιθέμενος καί τό πεδίο εἶναι μία ἐπίσης ἀχανής χώρα.
Ἐπιπροσθέτως, ἡ στρατιωτική παιδεία τόσο τῶν Ρώσσων ὅσο καί τῶν Οὐκρανῶν εἶναι κοινή, ὅπως εἶναι καί τά ὁπλικά συστήματα πού διαθέτουν. Ἕνα ἔτος πολέμου, πού ἐσήμανε μεταφορά βαρέων ὅπλων δυτικοῦ τύπου στήν Οὐκρανία καί ἄφιξη δυτικῶν (κυρίως Ἄγγλων) ἐκπαιδευτῶν, εἶναι ἐλάχιστος χρόνος γιά νά ἀλλάξουν νοοτροπίες δεκαετιῶν. Ἔτσι, ἀπό τόν τρίτο μῆνα τοῦ πολέμου, οἱ ψύχραιμοι στρατιωτικοί παρατηρητές εἶχαν καταλήξει στό συμπέρασμα ὅτι αὐτός ὁ πόλεμος θά κρατήσει γιά χρόνια. Κάποιοι μιλοῦσαν γιά ἐλαστικές γραμμές ἀντιπαραθέσεως, ἐπισημαίνοντας ὅτι τό ἔδαφος τῆς Οὐκρανίας εἶναι πολύ διαφορετικό ἀπό αὐτό τῆς βορείου Γαλλίας καί, ὡς ἐκ τούτου, δέν ἀπαιτοῦνται χαρακώματα γιά νά καταστεῖ τό μέτωπο στατικό. Ἐπειδή ἡ διαπίστωσις αὐτή εἶναι σωστή, οἱ Ρῶσσοι ἐπέλεξαν νά σκάψουν τά χαρακώματά τους 80 περίπου χιλιόμετρα πίσω ἀπό τήν γραμμή ἀντιπαραθέσεως.
Εἶναι, δηλαδή, ἕνα μέτρο ὑποστηρικτικό, ἀλλά ταὐτοχρόνως ἐπισημοποιεῖ τήν ἐκτίμηση ὅτι οἱ δύο ἐμπλεκόμενες χῶρες εὑρίσκονται εἰς τάξιν Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ἄλλως τε, τό ἀδιέξοδο εἶναι δεδομένο. Οὐδεμία ἐκ τῶν δύο χωρῶν ἔχει πλέον τήν δυνατότητα νά ὀργανώσει καί νά ἐξαπολύσει μία μεγάλης κλίμακος ἀντεπίθεση, πού θά μποροῦσε νά ἀνατρέψει τά δεδομένα. Χαρακτηριστικό εἶναι τό γεγονός ὅτι οἱ ἐμπλεκόμενοι μάχονται ἐπί ἑβδομάδες στήν πόλη τοῦ Μπαχμούτ, κατά τρόπον ὥστε ὁ τρίτος παρατηρητής θά μποροῦσε νά θεωρήσει ὅτι πρόκειται γιά ἕνα «Στάλινγκραντ». Καί ὅμως, τό Μπαχμούτ εἶναι μία κωμόπολις 40 περίπου τετραγωνικῶν χιλιομέτρων. Καί ἀδυνατοῦν οἱ μέν νά τήν κρατήσουν καί οἱ δέ νά τήν καταλάβουν. Αὐτή, περίπου, εἶναι ἡ εἰκόνα σέ ὅλο τό μῆκος τοῦ μετώπου τῆς Οὐκρανίας.
Ὅσο γιά τό χαράκωμα, τό μῆκος του ἔχει προσδιορισθεῖ ἀπό τίς παρατηρήσεις τῶν δορυφόρων στά 70 χιλιόμετρα. Κάποιοι ἔσπευσαν νά τό χαρακτηρίσουν «γιγαντιαῖο». Καί ὅμως, σέ σχέση μέ τά χαρακώματα τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εἶναι μᾶλλον μικρό. Ἐκεῖνα ἦσαν μήκους 800 χιλιομέτρων! Τό δέος, ὅμως, πού προεκάλεσε τό «μικροῦ» μήκους αὐτό χαράκωμα, ἀναδεικνύει τήν ψυχολογική του ἐπίπτωση τόσο στούς μαχομένους ὅσο καί στούς παρατηρητές. Ἐντοπίζεται στήν περιοχή τῆς Ζαπορίζια καί προφανῶς ἀποτελεῖ ὀχύρωση τῆς περιοχῆς «διά πᾶν ἐνδεχόμενον». Διότι, ὅταν ὁ πόλεμος προδιαγράφεται νά διαρκέσει τοὐλάχιστον ἄλλα δύο χρόνια, πολλά εἶναι τά «ἐνδεχόμενα» πού μπορεῖ νά προκύψουν. Ἰσχύει, ἄλλως τε, τό παλαιό δόγμα ὅτι τά σχέδια ἀντέχουν συνήθως μέχρι τήν στιγμή πού θά «συναντηθοῦν» μέ τήν πραγματικότητα.
