Μέ ἀνέμους ἐντάσεως ἐννέα ἕως δέκα μπωφόρ κάποιος κάτοικος Λασιθίου (μεγάλης ἡλικίας ὅπως μᾶς πληροφόρησαν), ἔβαλε φωτιά νά κάψει ξερά χόρτα! Τ’ εἶχες Γιάννη; Τ’ εἶχα πάντα!
Κατακαίγονται τά ἐναπομείναντα, ἐλάχιστα, δάση μας «ἐξ ἀμελείας». Δυστυχῶς, ὅμως, κατακαίγονται μέ ἐπιμέλεια περισσή! Θυμᾶμαι, ἕνα καλοκαίρι, πού ξαφνικά φούντωσαν τά ξερόχορτα στό κτῆμα μας, στήν Σαλαμῖνα, κι ἔτρεχα μέ τό λάστιχο νά τά σβήσω. Λίγο ἔλειψε νά ξεφύγει ἡ φωτιά καί ν’ ἁρπάξουν οἱ φυστικιές καί οἱ ἐλιές μας!
Ὅταν τέλειωσε τό παρ’ ὀλίγον κακό, εἶδα τήν μητέρα μου νά κάθεται «σάν βρεγμένη γάτα» στήν βεράντα. «Δέν τό φαντάστηκα! Ἔβαλα νά κάψω τά φύλλα στήν πίσω ἀλτάνα» μοῦ λέει καί …ἔμεινα ξερός! Θά εἴχαμε καεῖ σάν τά ποντίκια, ἄν τό πηγάδι δέν εἶχε τόση δύναμη καί τό λάστιχο δέν ἔκανε καλά τήν δουλειά του.
Καί τότε, θυμᾶμαι φυσοῦσε πολύ δυνατός ἄνεμος. Κι ὅμως, ἡ μαμά βρῆκε τήν ὥρα νά κάψει τά ξερόφυλλα! Κάτι ἀνάλογο ἔκανε καί ὁ ἡλικιωμένος ἄνδρας στό Λασίθι. Εἶδε ὅτι εἶχαν μαζευτεῖ πολλά «ξερά», σκέφθηκε –ἄν σκέφθηκε– ὅτι δέν ἔχει ἀκόμη ἀρχίσει ἡ ἀπαγορευτική γιά τό κάψιμο περίoδος, εἶπε μέσα του «ἐν τάξει εἶμαι μέ τόν Νόμο», ἀλλά ἀγνόησε τό ὅτι ὁ Αἴολος δέν ξέρει ἀπό Νόμους καί ὅτι ἡ κλῖμαξ Μπωφόρ μετρᾶ ἀσχέτως τῆς περιόδου! Ἁπλά πράγματα, «ἕνα κι ἕνα κάνουν δύο».
Δυστυχῶς, δέν ἔχει γίνει ἀντιληπτό ὅτι ἡ φωτιά εἶναι τό πιό ἐπικίνδυνο ἀπό τά φαινόμενα τῆς καταστροφῆς. Στόν σεισμό θά χωθεῖς κάτω ἀπό ἕνα τραπέζι, θά τρέξεις νά βγεῖς στόν δρόμο. Στήν πλημμύρα θά πιαστεῖς ἀπό κάπου, θά κρατηθεῖς ἀπό μιά σανίδα, θά σωθεῖς. Στήν φωτιά, ἄν βρεθεῖς μέσα της καί φυσᾶ ἀέρας δυνατός, σώζεσαι μόνο ἀπό θαῦμα.
Στήν δημοσιογραφική μας σταδιοδρομία καλύψαμε μεγάλες πυρκαϊές, στήν πρώτη γραμμή καί ἔχουμε ἰδίαν ἀντίληψη γιά τό πόσο ὕπουλος καί ἀπρόβλεπτος ἀντίπαλος εἶναι τό «πῦρ». Ἀκόμη καί ἡ λαϊκή σοφία, πρό τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητος», εἶχε τοποθετήσει τήν φωτιά στήν κορυφή τῶν «τριῶν μεγάλων συμφορῶν». Ποιός δέν γνωρίζει τό «πῦρ, γυνή καί θάλασσα»; Βεβαίως, μέ τά χρόνια ἡ γυνή ἐξῆλθε ἀπό τό κάδρο, ἡ θάλασσα ἠρέμησε, καθώς τά πλοῖα εἶναι πολύ ἀσφαλῆ, ἀλλά τό πῦρ παραμένει στήν πρωτοκαθεδρία!
Ἔχουμε παρακολουθήσει ἀπό πολύ κοντά τίς προσπάθειες τῶν πυροσβεστῶν σέ μεγάλες πυρκαϊές καί ἔχουμε σχηματίσει ἀντίληψη γιά τό πόσο δύσκολο εἶναι τό ἔργο τῆς πυροσβέσεως, Μέσα σέ δευτερόλεπτα ὁ ἄνεμος ἀλλάζει κατεύθυνση καί αὐξάνει ἡ ἔντασή του, καθιστῶντας ἀδύνατη τήν παρακολούθηση καί τήν πορεία τοῦ πυρός. Γι’ αὐτό καί εἴμαστε πάντα ἐπιφυλακτικοί στίς κρίσεις μας ὅταν ἀναφερόμαστε σέ μεγάλες πυρκαϊές.
Ὡστόσο, τό γεγονός ὅτι ἤδη εἴχαμε περισσότερες ἀπό ἑβδομήντα πυρκαϊές καί βρισκόμασε ἀκόμη στίς ἀρχές Ἀπριλίου, ἀλλά μέ θερμοκρασίες θέρους, καλό εἶναι νά ἀρχίζει ἐνωρίτερα ἡ ἀπαγόρευση γιά τήν καύση τῶν ξερῶν φύλλων καί νά βλέπουμε ἀπό πολύ ἐνωρίτερα τά τηλεοπτικά μηνύματα ἀπό τό ἁρμόδιο ὑπουργεῖο. Ἡ πρόληψη εἶναι ἡ καλύτερη προστασία. Καί ἴσως ἡ μοναδική.
