Συγκινητικό, ἀλλά καί τόσο μόνο τό χθεσινό πρωτοσέλιδο τῆς «Ἑστίας»…
…εἰς ἀνάμνησιν τοῦ θανάτου τοῦ Παύλου Μελᾶ!
Ποιός νά θυμᾶται τώρα, στήν ἐποχή τῆς «ἐλεύθερης» δημοσιογραφίας, τέτοιες ἐπετείους! Καί γιατί νά τίς θυμᾶται; Γιά νά μᾶς στενοχωροῦν; Γιά νά κάνουμε συγκρίσεις μέ ἐποχές δύσκολες, σήμερα, πού ἀπολαμβάνουμε ὅλα ἐκεῖνα τά ἀγαθά γιά τά ὁποῖα ἔδωσαν τήν ζωή τους κάποιοι «ρομαντικοί»;
Πόσο εὔκολα ἔχουμε ξεχάσει, ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες, τήν πρόσφατη Ἱστορία μας. Σάν ἐκείνους τούς ἀτυχεῖς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀρχίζουν νά προσβάλλονται ἀπό τήν ἄνοια καί θυμοῦνται μόνο τά πολύ παλιά, ἐνῶ λησμονοῦν τά πρόσφατα!
Ὅλοι μας θυμόμαστε –κάποιες στιγμές– ὅτι «εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων», ἀλλά ἐλάχιστοι θυμῶνται τίς σημαντικές στιγμές τῆς πρόσφατης Ἱστορίας μας.
Μήν κοιτᾶτε πού θυμηθήκαμε (δηλαδή κάποιοι ἐξ ἡμῶν) τό 1922. Ἦταν ἐπειδή συμπληρώθηκαν ἑκατό χρόνια ἀπό τήν Μικρασιατική Καταστροφή. Τοῦ χρόνου, δέν θά τήν θυμηθεῖ κανείς, ἐκτός ἀπό ἐμᾶς καί κάποιους ἄλλους «ρομαντικούς»… Ἀλήθεια, πῶς διδάσκεται στά σχολεῖα μας «Ὁ Μακεδονικός ἀγών»;
Πῶς πληροφοροῦνται τά σημερινά μαθητούδια γιά τόν Παῦλο Μελᾶ καί τούς Μακεδονομάχους;
Πῶς διδάσκεται ἡ σύγχρονη Ἱστορία; Ὅσο καί ἄν συρθήκαμε σέ μιά κάκιστη συμφωνία καί σήμερα τό κρατίδιο μέ τό ὁποῖο συνορεύουμε ἀποκαλεῖται ἐπισήμως ἀπό ὅλους μέ τό ὄνομα τό ὁποῖο τόσο εὔκολα τοῦ χαρίσαμε, ἡ
Ἱστορία δέν εἶναι «πλημμέλημα» γιά νά παραγράφεται ἔπειτα ἀπό λίγα χρόνια.
Τήν Ἱστορία πάντα θά τήν βρίσκουμε μπροστά μας. Κι ὅταν θά μᾶς δείχνει, ἐπιτιμητικά, μέ τόν δείκτη τῆς δεξιᾶς της, θά προσφεύγουμε πελιδνοί καί ἀμήχανοι σέ παλιά βιβλία καί ἀρχεῖα, προσπαθῶντας «νά μάθουμε τί ἔγινε τότε»…
Καλό θά ἦταν οἱ ἐρευνητές νά ψάξουν καί νά βρούν πόσες διαλέξεις ἔγιναν χθές σέ ὅλη τήν χώρα ἐπί τῇ ἐπετείῳ τοῦ θανάτου τοῦ Παύλου Μελᾶ.
Ἄς βγάλουν τά κανάλια, τά ὁποῖα διαμορφώνουν τήν κοινή γνώμη, τούς ρεπόρτερ στούς δρόμους καί ἄς ρωτοῦν τούς πολῖτες: «Ποιός εἶναι ὁ Παῦλος Μελᾶς»;
Καί ἄς μή σπεύσουμε νά κατηγορήσουμε τούς νεότερους ἐπειδή «δέν ξέρουν τήν τύφλα τους», ὅπως ἔλεγε ἡ γιαγιά μου. Τό θέμα εἶναι ὅτι κανείς δέν φρόντισε νά τούς διδάξει ἐκεῖνα πού θά ἔπρεπε νά γνωρίζουν!
Οὔτε, φυσικά, στήν τηλεόραση εἴδαμε χθές κάποιο ἀφιέρωμα στόν Παῦλο Μελᾶ. Ποῦ νά μείνει καιρός γιά τέτοια, ὅταν ἔχεις παιδοβιαστές καί μάλιστα μέ ὑπονοούμενα περί συμμετοχῆς ἐπωνύμων στό σιχαμερό κύκλωμα!
Ποῦ νά μείνει καιρός γιά τούς «ξεχασμένους ἥρωες», ὅταν ἔχουμε καθημερινά ρεπορτάζ γιά τό πῶς πίνει τό τσάι του ὁ Ἐρντογάν, πῶς ξύπνησε τό πρωί ὁ Ἀκάρ, γιατί πείραξε τό ἰμάμ-μπαϊλντί τόν Τσαβούσογλου καί ποῦ ἤπιε τόν καφέ του τό κεντί ὁ Σοϊλού!
Ἐλπίζω κάποιος ἀπό τίς χιλιάδες τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἀνά τήν ἐπικράτεια νά κράτησε χθές στά χέρια του τήν «Ἑστία» καί νά τήν ἔδειξε στούς μαθητές του, διαβάζοντάς τους καί τό σχετικό δημοσίευμα: «Ὅταν οἱ ἀστοί ὑπεραπίζοντο τήν πατρίδα». Εἶμαι βέβαιος ὅτι κάποιο ἀπό τά παιδιά θά ρώτησε: «Τί εἶναι, κύριε, οἱ ἀστοί»;
