Ἀντιγράφω ἀπό τό ρεπορτάζ: «Μέρες φόβου καί τρομοκρατίας γιά τίς μειονότητες στήν Βόρειο Ἰρλανδία.
Ὁ φόβος στίς κοινότητες μειονοτήτων ἔχει γίνει καθημερινό φαινόμενο. Σέ σπίτια καί ἐπιχειρήσεις ἔχουν τοποθετηθεῖ πινακίδες μέ φράσεις ὅπως “Ἐδῶ ζοῦν Φιλιππινέζοι” ἤ σημαῖες τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, σέ μιά ἀπελπισμένη προσπάθεια νά ἀποφύγουν τήν ὀργή του. Ἡ ἔνταση κορυφώθηκε μετά τήν κατηγορία πού διετυπώθη εἰς βάρος δύο 14χρονων ἀγοριῶν ρουμανικῆς καταγωγῆς γιά σεξουαλική ἐπίθεση κατά 14χρονης Ἰρλανδῆς μαθήτριας»… Τό ἐν λόγῳ γεγονός «ἀξιοποιήθηκε» ἀπό ἐξτρεμιστικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα μέσῳ διαδικτυακῶν πλατφορμῶν παρότρυναν σέ πράξεις μίσους κατά τῶν μεταναστῶν.
«Ἡ τοπική κοινωνία μοιάζει παγιδευμένη μεταξύ βίαιων ὁμάδων καί ἀνίσχυρης προστασίας, μέ εἰκόνες κατοικιῶν πού φλέγονται, ὀχημάτων πού καταστρέφονται καί γειτονιῶν πού ζοῦν ὑπό πολιορκία. Ἡ ἀστυνομία Βόρειας Ἰρλανδίας ἀναφέρει ὅτι τίς τελευταῖες τρεῖς νύχτες ἕως καί 400 ἄτομα συμμετεῖχαν σέ βίαια ἐπεισόδια, μέ χρήση βομβῶν μολότωφ, φωτοβολίδων, τούβλων καί γυάλινων μπουκαλιῶν ἐναντίον ἀστυνομικῶν»…
Ἀναμενόμενα ὅλα αὐτά, ἀγαπητοί, σέ μιά Εὐρώπη ἡ ὁποία ἀφέθηκε νά διακορευθεῖ ἀσυστόλως ἀπό τήν μετανάστευση. Καί, ὅπως προκύπτει, ἡ σταγόνα πού ξεχείλισε τό ποτήρι δέν προῆλθε ἀπό τριτοκοσμικούς μετανάστες, ἀλλά ἀπό …Ρουμάνους! Ἀπό κατοίκους, δηλαδή, μιᾶς χώρας ἡ ὁποία εἶναι μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, μιά χώρα ἡ ὁποία ἔχει πραγματοποιήσει θεαματικά βήματα προόδου. Βεβαίως, ἡ Βόρειος Ἰρλανδία, τμῆμα τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, δέν ἀνήκει στήν ΕΕ καί, συνεπῶς, οἱ Ρουμᾶνοι δέν ἔχουν δικαίωμα ἐλεύθερης διακινήσεως ἐκεῖ, ὅπως ἔχουν στήν Δημοκρατία τῆς Ἰρλανδίας, ἡ ὁποία εἶναι μέλος τῆς ΕΕ.
Τό «μεταναστευτικό» στό Ἡνωμένο Βασίλειο «βράζει» ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια, καθώς στά ἑκατομμύρια τῶν μεταναστῶν ἀπό τίς χῶρες τῆς Ἀσίας πού ἀνήκουν στήν «Κοινοπολιτεία», τά τελευταῖα χρόνια –καί μέχρι τό brexit– στήν χώρα ἐνέσκηψαν κατά πολλές χιλιάδες Ἀλβανοί, Πολωνοί, Βούλγαροι, Κοσοβάροι καί Σκοπιανοί, ἀλλά καί πολλοί Ἀφρικανοί.
Οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς, τά τελευταῖα χρόνια, ἐγκαταλείπουν τήν χώρα, καθώς δέν ἔχουν πλέον τά «τυπικά προσόντα» γιά νά παραμείνουν. Μοῦ τά ἔλεγε ὅλα αὐτά ἐδῶ καί ἀρκετό καιρό ὁ ἀνηψιός μου, πού διατηρεῖ ἑταιρεία ἐπισκευῶν καί μετασκευῶν κατοικιῶν στό Λονδῖνο. «Φεύγουν τώρα ἀπό τήν Ἀγγλία καί τήν Ἰρλανδία οἱ ἐργάτες οἰκοδομῶν καί ἔρχονται στήν Ἀθήνα.» Ἐγώ ἀποροῦσα «Μά, τί νά κάνουν ἐδῶ; Δέν βλέπω κάποιον οἰκοδομικό ὀργασμό.» Κι ὁ ἀνηψιός: «Ἡ Ἀθήνα χτίζεται ἐσωτερικά. Θά τό δεῖτε σέ λίγα χρόνια». Καί τό βλέπουμε τώρα, πού ἡ μισή Ἀθήνα καί σχεδόν ὁ μισός Πειραιᾶς ἔχουν γίνει «RbnB» καί «Boutique Hotels», ἐνῷ κάθε τόσο, μεγάλα κτήρια μετατρέπονται σέ «μπλόκ» γραφείων.
Ὅπου νά ’ναί, νά τήν περιμένουμε κι ἐμεῖς τήν ἔκρηξη μέ τό «Μεταναστευτικό». Καθημερινά, τά πλωτά τοῦ Λιμενικοῦ μαζεύουν «καραβιές» παρανόμων μεταναστῶν καί ἤδη γίνεται λόγος γιά «hot spot» σέ διάφορα σημεῖα τῶν πόλεων. Τό καζάνι βράζει καί ἐδῶ. Καί δέν θά χρειαστεῖ παρά μιά μικρή φλογίτσα γιά νά γίνει τό «σῶσε». Διότι ἐδῶ ἔχουμε νά κάνουμε μέ χιλιάδες ἐπί χιλιάδων ἀλλοθρήσκους καί μή ἀφομοιουμένους ἀνθρώπους. Καί σέ ἕνα τέτοιο μεῖγμα, ἡ ἔκρηξη εἶναι πολύ πιό εὔκολη.