Πενῆντα κόμματα, λοιπόν, διεκδικοῦν τήν ψῆφο μας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς Κωνσταντίνου καί Ἑλένης!
Ἐπεξεργάσθηκα τόν σχετικό κατάλογο κατά τό τριήμερο τῆς ἀργίας. Ξεχώρισα τό κόμμα Κ.Ο.Τ.Ε.Σ (Καπνιστικές Ὁμάδες γιά τήν Τέχνη καί τήν Εἰκαστική Συγκρότηση) καί τό «Κίνημα Φτωχῶν Ἑλλάδος». Τό πρῶτο εἶναι μία κίνηση, ἡ ὁποία βασίζεται κυρίως στά δικαιώματα τῶν καπνιστῶν! Ὁ ἱδρυτής τοῦ κόμματος, ἕδρα τοῦ ὁποίου εἶναι …ἕνα μπάρ τῶν Ἀθηνῶν (μεταξύ μας, τό βρίσκω πολύ καλύτερο ἀπό τά ψυχρά κομματικά γραφεῖα) εἶχε προσφύγει τό 2009 στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας κατά τοῦ (μηδέποτε ἐφαρμοσθέντος) «Νόμου Ἀβραμόπουλου» μέ τόν ὁποῖο ἀπαγορευόταν τό κάπνισμα στούς κλειστούς δημοσίους χώρους. Ὁ ἴδιος, τό 2019, ἦταν ὑποψήφιος μέ τόν Σύριζα.
Τό κόμμα Κ.Ο.Τ.Ε.Σ, στίς ἐκλογές τοῦ 2009, εἶχε λάβει 1.535 ψήφους, ἔχοντας παρουσιάσει συνδυασμό μόνο στήν Α΄ Ἀθηνῶν. Τώρα, μέ σύνθημα «Κ.ο.τ.ε.ς…τσιμπητό», ἐλπίζει σέ καλύτερα ἀποτελέσματα. Ἄν ζοῦσε ὁ Ἀλέκος Σακελλάριος, θά ἦταν ἐκ τῶν πρώτων ὑποστηρικτῶν τοῦ κόμματος. «Κόψε τό τσιγάρο! Θά πεθάνεις! Δέν εἶδες πόσο ἐπάνω του πῆρε ὁ “τάδε” πού τό ἔκοψε;» τοῦ ἔλεγαν οἱ φίλοι του. Κι ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε: «Ἐν τάξει, αὐτός θά πεθάνει ὑγιής!»…
«Θέλω νά πετύχω αἰσθητική καί φαντασία. Σήμερα στήν πολιτική ἡ φαντασία εἶναι …προστατευόμενο εἶδος» δηλώνει ὁ ἐπί κεφαλῆς τοῦ κόμματος, Νῖκος Λοῦβρος. Ἔχει, πάντως, ἐνδιαφέρον ἕνα κόμμα τό ὁποῖο τάσσεται κατά τῆς ἀντικαπνιστικῆς ὑστερίας! Ὑπῆρξα καπνιστῆς (σήμερα ἀπολαμβάνω σπανίως κάποιο ξεχασμένο ἤ ἐκ δωρεᾶς προερχόμενο ποῦρο, λόγῳ οἰκονομικῆς πλέον ἀδυναμίας) καί ἔκοψα τό τσιγάρο ἐπειδή τό ἤθελα καί ὄχι ἐπειδή μοῦ τό ἐπέβαλαν. Καί δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι μέ τό …ἀντι-ἀντικαπνιστικό αὐτό κίνημα, ἔχει ἀσχοληθεῖ τό BBC.
Βεβαίως, οἱ Κ.ο.τ.ε.ς δέν φαίνονται ἱκανές νά «τσιμπήσουν» ἀρκετές ψήφους. Ὡστόσο, εἶναι μιά ἐνδιαφέρουσα πρόταση, διαφορετική… Ἕνα ἀκόμη κόμμα, πού βρῆκα ἐνδιαφέρον, εἶναι τό «Κίνημα Φτωχῶν Ἑλλάδος», τό ὁποῖο ἵδρυσε ὁ Πόντιος ἠθοποιός Παῦλος Κοντογιαννίδης, ὁ ὁποῖος ἔχει διατελέσει καί βουλευτής, μέ τούς «Ἀνεξάρτητους Ἕλληνες» τοῦ Πάνου Καμμένου.
Ὁ ἱδρυτής τοῦ κόμματος δηλώνει: «Ἡ φοβισμένη ἀξιοπρέπεια κάθε ἁπλοῦ συμπολίτη μας δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά φανερώσει τήν ἀνάγκη γιά ἐπιβίωση. Εἶναι δύσκολο νά παραδεχτεῖ κάποιος τή φτώχεια του. Ξέρετε ὅτι στοῦ Γκύζη, ὅπου μένω, οἱ μισοί καί παραπάνω τρέφονται καθημερινά ἀπό τά συσσίτια; Ποιός βγαίνει νά τό δηλώσει δημόσια; Δέν δημιουργοῦμε τό κίνημα ὡραίων γιά νά ἔχουμε μαζική συμμετοχή!». Εἰλικρινέστατη καί ἀληθινή ἡ δήλωση.
Σχεδόν καθημερινά περνῶ ἀπό τήν Εὐαγγελίστρια, τήν ἐνορία μου, καί βλέπω τήν «οὐρά» τῶν πολιτῶν πού περιμένουν τό «συσσίτιο». Καί, ὅπως μέ πληροφορεῖ ὁ ἐξαίρετος πρωθιερεύς Γεώργιος Γεωργακόπουλος, «εἶναι ἀκόμη περισσότεροι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι σιτίζονται ἀπό ἐμᾶς.» Προφανῶς, σέ κάποιους ἡ ἐκκλησία στέλνει τήν τροφή κατ’ οἶκον! Ἡ δημοκρατία προσφέρει τήν εὐκαιρία τοῦ «πολιτεύεσθαι» σέ ὅλους. Μπορεῖ αὐτή τήν ἐποχή νά κρίνεται ἡ δυνατότητα συμμετοχῆς τῶν κομμάτων μέσῳ τοῦ «v.a.r» τό ὁποῖο λειτουργεῖ στόν Ἄρειο Πάγο, ἀλλά οἱ Ἕλληνες ἐξακολουθοῦν νά ἱδρύουν κόμματα. Κι αὐτήν τήν φορά ὄχι μέ σκοπό νά πιέσουν γιά ὀφέλη (παλαιά ἴσχυε τό «ἤ μέ κάνεις βουλευτή-ἤ ἐφημερίδα βγάζω»), ἀλλά γιά νά ἐκφράσουν ἀπόψεις καί θέσεις. Εἶναι, ὁπωσδήποτε, μία μορφή προόδου.
