Mέ τήν συνταξιοῦχο συνάδελφό μας, τῆς ὁποίας ἔχει κατασχεθεῖ τό μοναδικό σπίτι γιά μία ὀφειλή 15.000 εὐρώ σέ μία «κάρτα» τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης, δέν ἔτυχε νά ἔχω\ουμε συνεργασθεῖ.
Αὐτό, φυσικά, δέν μᾶς ἐμποδίζει νά ἐκφράσουμε τήν πλήρη συμπαράστασή μας στήν προσπάθειά της νά διασώσει τό σπίτι της, ἀπό μιά ἑταιρεία-φάντασμα, στήν ὁποία ἡ κάποτε «Μεγάλη μας φίλη» ξεπούλησε ἔναντι πινακίου φακῆς τά «κόκκινα δάνεια» πού εἶχε στά κιτάπια της.
Φίλοι, ἔγκριτοι νομικοί, μᾶς διαβεβαίωσαν ὅτι ἡ Τράπεζα παρανόμως ἔχει ἐκχωρήσει πολλά «κόκκινα» δάνεια, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἐκεῖνο τῆς παθούσης. Δέν θά ἀσχοληθοῦμε μέ αὐτό τό θέμα. Θά ἀσχοληθοῦμε, ὅμως, μέ τό φρικιαστικό θέαμα τῆς κομματιασμένης πόρτας εἰσόδου τοῦ σπιτιοῦ τῆς συναδέλφου μας, μέ τήν φρικιαστική αὐτή εἰκόνα, τήν ὁποία κάθε σοβαρό κράτος θά ἔπρεπε νά ἔχει ἐμποδίσει νά παρουσιαστεῖ.
Ἄν εἶναι δυνατόν, σέ μιά δημοκρατική καί εὐνομούμενη χώρα, νά κόβει ὁ «δικαστικός κλητῆρας» τήν πόρτα στά δύο, μέ …σιδηροπρίονα, προκειμένου νά εἰσέλθουν στό σπίτι τά «κοράκια» (εὔστοχη ἀπολύτως ἡ παρομοίωση) γιά νά ἁρπάξουν –γιά 15.000 εὐρώ– τήν μοναδική κατοικία μιᾶς συνταξιούχου τῶν 700 εὐρώ, μέ ἕνα παιδί τό ὁποῖο ὑπηρετεῖ τήν θητεία του στόν Στρατό!
Ἡ σπασμένη αὐτή πόρτα, ἡ εἰκόνα αὐτή πού θά κάνει –εἶναι βέβαιο– τόν γῦρο τοῦ κόσμου, ὅπως τόν ἔκαναν οἱ εἰκόνες ἀπό τήν εἰσβολή τῶν ἱσπανικῶν «κοράκων» σέ σπίτια δανειοληπτῶν, στήν ἐποχή τοῦ ὑποθηκοφύλακος Ραχόι καί θά ἀποτελέσει μεγάλο πρόβλημα γιά τήν ἑλληνική πολιτική σκηνή.
Διότι μπορεῖ μέν οἱ κυβερνήσεις τοῦ Γιωργάκη καί τῶν Σαμαρᾶ-Βενιζέλου νά ἄνοιξαν τήν πόρτα στά «κοράκια», ἀλλά ἄς μήν ξεχνᾶμε καί τόν «ἀντάρτη» τῆς ἀριστερᾶς καί διατελέσαντα ὑπουργό Ἐνεργείας τοῦ Σύριζα Παναγιώτη Λαφαζάνη ἀνεβασμένο σέ «κλούβα» τῶν ΜΑΤ προκειμένου νά ἀποτρέψει πλειστηριασμό ἐπί τῶν ἡμερῶν διακυβερνήσως τῆς «πρώτης φορᾶς»!
Ἡ κομματιασμένη πόρτα ἀφορᾶ ὅλους ὅσοι ἔχουν κυβερνήσει τά τελευταῖα δώδεκα χρόνια!
Μπορεῖ ὅλα νά ἔχουν γίνει «νομίμως», ὅπως λέγουν ἄλλοι –τό ἴδιο ἔγκυροι– νομικοί κύκλοι. Ἀλλά αὐτό τό «νομίμως» οὐδόλως ἐγγίζει τό «θυμικό» τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπό τήν μία βλέπουν μιά πετσοκομμένη πόρτα καί μιά γυναῖκα νά κλαίει, κι ἀπό τήν ἄλλη μιά πολιτική σκηνή ἡ ὁποία ἔχει ὁδηγήσει τήν Ἑλλάδα σέ χίλιες ὅσες περιπέτειες τά τελευταῖα χρόνια.
Ἡ κυβέρνηση ὀφείλει νά λάβει τά μέτρα της, διότι δέν ἀρκεῖ ἡ πολιτική τῶν ἐπιδομάτων καί τῶν «καλαθιῶν», ἡ ὁποία ἐπιβάλλεται ἀπό τίς παροῦσες συνθῆκες –εἶναι βέβαιο.
Οἱ πολῖτες θέλουν νά ἔχουν μιά κυβέρνηση πού νοιάζεται πραγματικά γι’ αὐτούς, μιά κυβέρνηση ἡ ὁποία θά σπεύσει νά ἀπαγορεύσει αὐτές τίς ἀκρότητες, οἱ ὁποῖες ὁδήγησαν τόν Μαριάνο Ραχόι –ἕναν συμπαθῆ πρωθυπουργό τῆς συντηρητικῆς παρατάξεως τῆς Ἱσπανίας– νά ἐπιστρέψει στήν θέση τοῦ Ὑποθηκοφύλακος στό Ἀλγκεθίρας, ὅταν τόν «κατάπιαν’» τά «κόκκινα δάνεια» καί ἀποδοκιμάσθηκε στίς ἐκλογές.
Ἡ εἰκόνα τῆς κατακερματισμένης πόρτας τοῦ σπιτιοῦ τῆς συνταξιούχου τῶν 700 εὐρώ, ἐπειδή ἡ «Ἐθνική» ξεπούλησε τά δάνεια στούς «κόρακες», τήν ἐποχή πού οἱ πολῖτες ὑφίσταντο τό οἰκονομικό μαστίγωμα ἀπό τόν –μετανοοῦντα σήμερα– Σώυμπλε, δέν εἶναι εὔκολο νά ξεχασθεῖ. Μόνο ἄν τό φαινόμενο πάψει νά ὑπάρχει. Κι αὐτό μπορεῖ νά τό ἐπιτύχει μόνο ἡ Κυβέρνηση καί ἡ Βουλή.
