ΜΑΛΙΣΤΑ! Ἔπρεπε νά ἀπειληθοῦν μέ ὑποβάθμιση τῶν ἐργασιακῶν τους σχέσεων…
… ἐπί τά χείρω οἱ συνάδελφοι ἐργαζόμενοι τῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν γιά νά ξυπνήσει τό κοιμώμενο ἡφαίστειο τῆς Ἕνωσής μας, ἡ ΕΣΗΕΑ, καί νά προκηρύξει ἀπεργιακή κινητοποίηση, βομβαρδίζοντάς μας διαρκῶς μέ μηνύματα (sms) γιά τίς πρωτοβουλίες του: Γιά τίς διαδικτυακές της τηλεδιασκέψεις μέ τούς πολιτικούς ἀρχηγούς. Γιά τήν ἀνάλυση τοῦ περίφημου ἄρθρου τοῦ νομοσχεδίου. Γιά τόν ὅρο «προσμετρημένοι ἐργαζόμενοι». Ἔπρεπε νά ἔρθει τό ἄρθρο 41 ἑνός τυχαίου νόμου γιά νά ἀντιληφθεῖ τό διοικητικό μας συμβούλιο ὅτι ταύτιση τῶν συμφερόντων Πολιτείας – Μιντιαρχῶν – Δημοσιογράφων (ὅπως ὁρισμένοι ἀφελῶς πίστευαν) δέ νοεῖται καί οὔτε μπορεῖ ποτέ νά νοηθεῖ. Οἱ δρόμοι κάποτε χωρίζουν. Ἔπρεπε νά κινδυνέψουν οἱ ἐργαζόμενοι στίς τηλεοράσεις πού ἀποτελοῦν τόν κορμό τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος τοῦ σωματείου μας γιά νά ὑψωθοῦν τά «φλάμπουρα». Ἄς εἶναι! Ἄριστα πράττει ἡ Ἕνωσή μας καί μάχεται γιά τίς ἐργασιακές σχέσεις τῶν συναδέλφων πού στό μέλλον μέ τόν νέο νόμο ὡς φαίνεται θά ἀμείβονται μέ μπλοκάκια. Ἐδῶ δέν χωροῦν ἰσορροπίες! Ἤ πᾶς μέ τόν ἐργαζόμενο ἤ πᾶς μέ τόν καναλάρχη καί τήν Πολιτεία. Καί σωστά ἐπιλέγεται –ἀλίμονο– ἡ πλευρά τοῦ ἐργαζομένου.
Θά ἤθελα ὅμως ἡ Ἕνωσή μας νά τηροῦσε τήν ἴδια στάση καί ἀπέναντι στόν Τύπο. Ἄς ἀφήσουμε στήν ἄκρη τά προσωπικά, ὅτι ἐνῶ καταδικάζει τίς παρεμβάσεις τῶν κυβερνήσεων στήν Μεγάλη Βρεταννία, τήν Γαλλία καί τήν Λευκορωσσία (ἀναρτήσεις στό site της γιά θέματα ἐλευθεροτυπίας) δέν βρῆκε μία λέξη νά πεῖ γιά τούς Ἕλληνες δημοσιογράφους, μέλη της, πού μηνύθηκαν ἀπό αὐταρχικούς ἡγέτες ὅπως ὁ Ἐρντογάν (ἀντιθέτως εἶχε ἀλληλογραφία μέ τόν Τοῦρκο πρεσβευτή καί ταλαντεύτηκε μέχρι καί νά ἐκδώσει ἀνακοίνωση καταδίκης μας!). Αὐτά ἄς τά πάρει ὁ ἀέρας, ἄς τά προσπεράσουμε, ξέρουμε γιατί ἔγιναν. Ἀλλά γιά τόν Τύπο; Γιατί δέν βομβαρδιστήκαμε ποτέ μέ τόσα μηνύματα συνδικαλιστικῆς δράσης καί ἀγωνιστικῆς κινητοποίησης γιά τόν Τύπο; Γιατί δέν ἔγιναν διαβήματα ὅπου δή γιά τήν ἀπαράδεκτη καθυστέρηση ἔκδοσης τῆς ἀπόφασης στήριξης τοῦ Τύπου ἀπό τήν Πολιτεία ὅταν τό αὐτό ἀκριβῶς γίνεται ἀπό ὅλες τίς σοβαρές εὐρωπαϊκές κυβερνήσεις; (Ὁ Τύπος μπαίνει στά σχολεῖα.) Γιατί δέν ὑπῆρξε δυναμική παρέμβαση γιά τίς καταφανεῖς ἀδικίες πού συντελέστηκαν στήν διανομή τῶν χρημάτων τῆς περίφημης λίστας Πέτσα (ὁ ἄνθρωπος δέν φέρει εὐθύνη, ἀλλοῦ λαμβάνονται οἱ ἀποφάσεις); Γιατί δέν ἔγινε ἡ ἴδια φασαρία γιά τό γεγονός ὅτι σέ πολλά σημεῖα τῆς χώρας ὁ Τύπος πλέον δέν φθάνει ἤ ἄν φθάνει, φθάνει ἀργά γιά λόγους πού ξέρουμε ὅλοι; Γιατί δέν σηκώθηκε ἡ ἴδια σκόνη γιά τό προβληματικό σύστημα διανομῆς του, πού ἀκυρώνει τήν ἐργασία δεκάδων δημοσιογράφων καί ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἐξόντωση ὑγιῶν φωνῶν ὅπως ἡ «Ἑστία»; (Σέ ὅποιο περίπτερο πουλᾶ δέκα φύλλα ἀποστέλλονται δύο, καί σέ ὅποιο δύο, ἀποστέλλονται δέκα!) Γνωρίζουμε καλά γιατί! Δέν εἶναι τῆς στιγμῆς. Θά εἰπωθοῦν ὅλα πρίν ἀπό τίς κάλπες τοῦ Σωματείου μας. Ὅταν ὅμως διά τῆς σιωπῆς ἤ τῆς ἔκδοσης χλιαρῶν ἀνακοινώσεων στήν οὐσία ἀνέχεται κάποιος τόν πόλεμο πού δέχεται ὁ Τύπος ἐκ τῶν ἔνδον (ἄν δέν συμμετέχει ἀκουσίως σέ αὐτόν), αὐτά εἶναι τά ἀποτελέσματα. Ἡ ἄψογος στάσις δέν ἐκτιμᾶται. Ἔρχεται μιά ὡραία πρωία πού ἡ Πολιτεία, ἡ ὁποία ἔχει τίς προτεραιότητές της ἀσφαλῶς, σέ «ἀδειάζει» μεγαλοπρεπῶς, σοῦ κατεβάζει τά τηλέφωνα καί σέ βάζει νά τρέχεις γιά βοήθεια καί τηλεδιάσκεψη στόν Τσίπρα, στόν Κουτσούμπα, στήν Φώφη καί στόν Βελόπουλο. Καί σέ ἀναγκάζει νά κάνεις γιά τούς ἐργαζόμενους στίς τηλεοράσεις αὐτό πού δέν ἔκανες στόν βαθμό πού ἔπρεπε μέ τούς συναδέλφους σου στόν Τύπο. Προσωπικά
–ἄν καί αἰσθάνομαι ἰσχυρότατη ἐνόχληση γιά τό γεγονός ὅτι ἡ Ἕνωσή μας δέν βγῆκε νά πεῖ λέξη ὅταν πολιτικό κόμμα ἔκανε τό πρωτοφανές, νά ἐκδώσει ἀνακοίνωση καί νά προτρέπει πολῖτες νά μήν ἀγοράζουν μία ἐφημερίδα γιατί τοῦ ἀσκοῦσε κριτική
– ἄν καί αἰσθάνομαι ἰσχυρότατη ἐνόχληση γιά τό γεγονός ὅτι ἡ Ἕνωσή μας δέν πιέζει τήν πολιτεία νά στηρίξει τόν Τύπο (κατά τά ἄλλα ἡ δημοσίευση εἶναι ἡ ψυχή τῆς δικαιοσύνης)
– ἄν καί αἰσθάνομαι ἰσχυρή ἐνόχληση ἐπειδή εἶναι ἐπιλεκτική σέ ὁρισμένες δράσεις της στόν Τύπο, ἐντούτοις δέν ἀρνήθηκα χθές νά βγῶ καί νά ὑπερασπιστῶ τούς συναδέλφους μου στίς τηλεοράσεις. Τό ἔπραξα στήν ἐκπομπή τοῦ Νίκου Μπουρσινοῦ στό «Κανάλι 1» τοῦ ἀγαπημένου μου Πειραιᾶ. Τό ἔπραξα γιατί ἐπιβάλλεται. Κάθε μέρα ὑπερασπιζόμαστε στίς ἐφημερίδες, στά κανάλια καί στά ραδιόφωνα κάθε δοκιμαζόμενο κλάδο ἐργαζομένων πού πλήττεται ἀπό τήν πανδημία ἀλλά ὄχι τούς ἑαυτούς μας. Ὥρα νά τό κάνουμε. Συστρατεύτηκα στήν πρωτοβουλία τῆς Ἕνωσής μας, πού κατά τά λοιπά τόσο μᾶς ἀπογοητεύει. Θέλω ὅμως μέ ἀγάπη νά πῶ σέ ἀνθρώπους πού ἐκτιμῶ καί ἀποτελοῦν τό Διοικητικό Συμβούλιό της, ὅτι τό καζάνι βράζει καί στόν Τύπο. Καί κάποια στιγμή θά «σκάσει» καί αὐτό. Εἶναι καιρός νά τελειώσουν οἱ ἰσορροπίες στόν Τύπο ἐπειδή κάποιοι ἡρόστρατοι πού ἔχουν ἐπενδύσει προσκαίρως σέ αὐτόν θέλουν νά ἐπιβάλλουν τίς ἀπαιτήσεις τους. Νοθεύοντας τόν ἀνταγωνισμό. Εὔχομαι τό μεγαλοπρεπές «ἄδειασμα» πού ἐπιφύλαξε ἡ Πολιτεία στό συνδικαλιστικό μας ὄργανο γιά τίς τηλεοράσεις νά τοῦ γίνει μάθημα. Ἔτσι ὥστε νά μήν τρέφει αὐταπάτες γιά τό μέλλον. Οἱ ὄμορφες συμμαχίες ὄμορφα καίγονται.
