Άκουγα την συζήτηση μεταξύ δυο γνωστών μου ανθρώπων, στο μεγάλο, τσιμεντένιο παγκάκι της μικρής πλατείας
«Ειλικρινά, περίμενα ότι η τραγωδία της Marfin θα έφερνε κοντά τους αρχηγούς και τα κόμματα. Πίστευα ότι το αποτρόπαιο έγκλημα θα ήταν ικανό να παραμερίσει για λίγο τις παρωπίδες και να βρεθούν όλοι μαζί, όχι επειδή υπήρξε κάποιος «διχασμός» (λάθος λέξη χρησιμοποιήθηκε, κατά την άποψή μου) αλλά επειδή υπήρξε-από την πλευρά των δολοφόνων και εκείνων που τους ανέχθηκαν- ένας τυφλός φανατισμός, ένα είδος τυφλής, χουλιγκανικής βίας, μια κτηνώδης συμπεριφορά, καταδικαστέα και τιμωρητέα!» είπε ο ένας.
«Δηλαδή τί θες να πεις; ‘Oτι θα έπρεπε η αριστερά να κάνει την γλάστρα στον Κυριάκο και την Φώφη;» αντέτεινε ο άλλος, εκνευρισμένος.
«Ας μην παίζουμε με τις λέξεις και τις έννοιες! Η συμμορία που έριξε τις «μολότωφ», καθώς και ο όχλος που σχεδόν ζητωκραύγαζε και ούρλιαζε «αφήστε τους να καούν», είναι πολύ δύσκολο να ανήκαν στο Κέντρο ή στην Δεξιά και ακόμη πιο δύσκολο να ήταν «προβοκάτορες», όπως αρέσκονται τα διάφορα αριστερίστικα γκρουπούσκουλα να αποκαλούν κάποιους τους οποίους, πάντα στο πλαίσιο της παραπλανητικής τους πολιτικής, «εφευρίσκουν» προκειμένου να κρατήσουν «καθαρή» την δική τους φωλιά» είπε, ήρεμα, ο πρώτος.
«Τι είναι αυτά που λες; Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που απέχει, αλλά και το ΚΚΕ, ήτοι όλη η αριστερά!» απάντησε ο «προοδευτικός»…
«Δεν θα με βάλεις στην λογική ότι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, που επέλεξαν την αποχή από την εκδήλωση, είναι «ύποπτη», ούτε θα ισχυριστώ-αφού δεν έχω στοιχεία- ότι οι δράστες του εγκλήματος ανήκαν στις ανωτέρω παρατάξεις. Δεν θα ήθελα ποτέ να πιστέψω ότι η αριστερά έχει κάποιους λόγους ώστε να μην καταδικάζει ευθέως -δια της παρουσίας της στην εκδήλωση που οργάνωσε η Κυβέρνηση- το αποτρόπαιο έγκλημα! Για το ΚΚΕ, όσο κι αν αυτό ακούγεται υπερβολικό ή παράλογο- νομίζω ότι υπάρχει μια -έστω και ελαφρά- δικαιολογία. Έκρινε ότι έπρεπε πρώτα να τιμήσει την επέτειο της καταλήψεως του Βερολίνου από τα σοβιετικά τανκς. Η αξιωματική Αντιπολίτευση όμως; Γιατί δεν ακολούθησε την ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής; Γιατί, αλήθεια, τώρα που του δόθηκε η ευκαιρία, δεν έσπευσε να τινάξει από τα πέτα της στολής του την πολιτική πιτυρίδα; Γιατί δεν προσήλθε στην τελετή, ώστε να αφήσει στην άκρη εκείνες τις τρομακτικές ηλιθιότητες περί του «πότε είναι παράνομη και κίνδυνος την ανθρώπινη ζωή η «μολότωφ»; Τί είναι πια εκείνο που το εμποδίζει να πετάξει από πάνω του τους ακραίους; Είναι πια τόσο μεγάλη αυτή η «πελατεία», ώστε να τους υποχρεώνει να «χαϊδεύουν» και να χτυπούν στην πλάτη άτομα και ομάδες που πιστεύουν στο «μπάχαλο» και την «ανυπακοή»; Να με συμπαθάς, αλλά ευκαιρίες όπως ετούτη με την Μarfin δεν βρίσκονται εύκολα, ώστε να ξεκαθαρίσεις «τα μέσα σου» και να ξεφύγεις από το σύνδρομο του «τριάμισι τα εκατό!» είπε ο πρώτος και γύρισε το κεφάλι. Ο συνομιλητής του, όμως, είχε φροντίσει να «την κάνει» αθορύβως. «Πού πήγε; Έφυγε;» ρώτησε απορημένος. «Στην Marfin»,πάντως, δύσκολα θα πάει» του είπα και του έδωσα φωτιά…
