«Μακρυά ἀπό γιατρούς καί δικηγόρους» μοῦ ἔλεγε ὁ ἰατρός πατέρας μου. Οἱ περισσότεροι φίλοι μου εἶναι γιατροί καί δικηγόροι! Κι ἔχουν, ἐσχάτως, τόν δικό τους καημό μέ τό «φορολογικό».
Καί τόν ἐξέφρασε μέ «πρός Κωστῆ ἐπιστολή» ὁ Πάνος Μπιτσαξῆς. Τό κείμενο, ρέον καί γάργαρο, τό παραθέτω ἀμέσως. Χωρίς σχόλιο, ὑπέρ ἤ κατά!
«Ξέρω, Κωστῆ Χατζηδάκη. Δέν εἶναι τῆς περιωπῆς σου ταπεινά πράγματα. Αὐτά ἀναλογοῦν σέ μᾶς, τούς πληβείους. Δικαίως, θά μοῦ πεῖς. Δέν εἶμαι μόνο ἐγώ. Δέν ἀναλογοῦν οὔτε στόν Μητσοτάκη, οὔτε στόν Ἀνδρουλάκη, οὔτε στόν Κασσελάκη. Εἰδικά ὁ τελευταῖος πληρώνει, ὅπως διάβασα, δέν ξέρω ἄν ἰσχύει, rbnb 300 ψωροκατοστάρικα τή μέρα μέ gold visa Βουλγαρίας.
Ἄσπρα, κάτασπρα πρός μεγάλη χαρά τοῦ ταλαίπωρου βουλγαρικοῦ δημοσίου. Πρέπει νά ζήσουν καί οἱ Βούλγαροι. Τό ἀπαιτεῖ ὁ διεθνισμός.
Ἀλλά σέ ἐμᾶς, τούς δικηγόρους, ἔρχεται αὐτή ἡ ἀνόητη, κατά τήν ἔγκυρη πάντα γνώμη σου, αὔρα τῆς καθημερινῆς ζωῆς πού ἐσένα βέβαια δέν σέ ἀπασχολεῖ.
Ἐσύ εἶσαι προορισμένος γιά μεγάλα, γιά σπουδαῖα πράγματα. Νά λοιπόν ἡ ἱστορία ἑνός ἁπλοῦ τηλεφωνήματος ἀπό ἕνα σωρό ἀνάλογα.
“Ἔλα, καλημέρα, τί ἔχουμε;”. “Ἄστα, νά παρ’ ἡ εὐχή, πλημμύρισε τό μπάνιο, ἔσπασε ἕνας σωλήνας καί φούσκωσε τό πάτωμα. Φώναξα τό Μῆτσο. Ὁ Μῆτσος εἶναι καλός, τόν ξέρω”. “Ἔ, ἐν τάξει συμβαίνουν αὐτά”. “Ναί, ἀλλά δέν σέ πῆρα γι’ αυτό”. “Τί θές;”. “Νά, μοῦ εἶπε πώς εἶναι μεγάλη ἡ ζημιά. Δύο χιλιάρικα χωρίς, τρία χιλιάρικα μέ. Μά, ὁ ΦΠΑ εἶναι 24%, τοῦ λέω, γιατί τρία;” “Ναί, τό ξέρω, ἀλλά εἶναι καί ὁ φόρος. Τί κάνω ἐδῶ; Ἄν τοῦ δώσω τά τρία περνάει ἔξοδο;”. “Ρώτα λογιστή, ἀλλά ἀπό ὅσο ξέρω, ὄχι. Εἶναι ἰδιωτικό ἔξοδο, δέν ἐκπίπτει. Ρώτα τον ἄν μπορεῖς νά τό περάσεις ὡς ἐπαγγελματικό. Μέ μπλοκάκι δέν εἶσαι;”. “Αὐτό δέν γίνεται ἀφοῦ εἶναι στό σπίτι ἡ δουλειά. Ἄν τό βροῦν, θά μέ ταράξουν!”῍… “Κοίτα, πάρε μιά κορνίζα νά κρεμάσεις τό τιμολόγιο. Νά τό βλέπεις καί νά καμαρώνεις. Καί ἄσε χῶρο καί γιά ἄλλα ἄν χαλάσει τό αὐτοκίνητο ἤ ἄν πᾶς, χτύπα ξύλο, σέ γιατρό. Θά ’ναι πίνακας ἐξαιρετικῆς αἰσθητικῆς. Γιά ἔκθεση avant garde, γιά βραβεῖο εἰκαστικῆς πρωτοπορίας. Τά δύο τά θέλει μετρητά; Ἔ, ναι, πῶς ἀλλοιῶς; Πρέπει, μοῦ ’πε, νά πληρώσει κάτι “ἰδιαίτερα”! Ὁ γυιός του εἶναι σκράπας!”. “Τί νά σοῦ πῶ; Ὅ,τι καταλαβαίνεις κάνε”…
Ὁ συνομιλητής μου δέν εἶναι φτωχός καί καταφρονεμένος. Κατά τόν μεγάλο καταθέτη Τσακαλῶτο εἶναι πάμπλουτος. Καθαρίζει δύο χιλιάρικα τό μῆνα. Ἄσπρα κάτασπρα. Ἄρα μπορεῖ νά πληρώσει τή ζημιά καί τόν φόρο καί καί καί… Τί πράγματα εἶναι αὐτά; Τί ρωτάει; Ἕνας μῆνας θά τοῦ κοπεῖ καί κάνει ἔτσι; Ἄς περιορίσει τό λάδι καί ἔρχεται μία ἤ ἄλλη.
Ξέρω. Ἄν εἶχε γίνει στό σπίτι σοῦ Κωστῆ, θά πλήρωνες τά τρία. Εἶσαι ὑπεράνω ὅλων αὐτῶν. Δέν ξέρω ἄν κατάλαβες Κωστῆ. Ξέρεις πώς σέ ἐκτιμῶ πάντα. Εἶσαι καλῶν προθέσεων. Ἄν θές περισσότερες λεπτομέρειες, ρώτα τό λογιστή σου. Ἴσως καταλάβεις ὅτι τό “κουτσοί στραβοί στόν Ἅγιο Παντελεήμονα” εἶναι μιά ἄδικη πολιτική. Βολική, δέν λέω, ἀλλά ἄδικη. Στήν πραγματικότητα τήν θέλετε τήν φοροδιαφυγή. Τήν εὐνοεῖτε. Πῶς θά ξεπλυθοῦν ὅλα αὐτά τά μαῦρα; Ποιός θά μείνει νά σᾶς ψηφίσει; Πῶς θά πάει μπροστά ἡ χώρα στόν δρόμο τῆς ἀνάπτυξης;
Εἶναι πρόβλημα. Ἄν ἀπολυμάνεις τήν Ἑλλάδα, θά πεθάνει!”»…
