Τιμή στόν Ντάριο Ναρντέλλα, τόν 47χρονο δήμαρχο τῆς Φλωρεντίας, πού βούτηξε ἕναν ἀπό τούς σαχλαμαράκηδες ἀκτιβιστές, ὁ ὁποῖος πῆγε κι ἔρριξε πορτοκαλί μπογιά στό Παλάτσο Βέκιο, τό πλέον ἀξιόλογο ἀπό τά παλαιά κτήρια τῆς Φλωρεντίας, ὅπου στεγάζεται τό Δημαρχεῖο τῆς πανέμορφης πόλεως τῆς Τοσκάνης.
Κι ὄχι μόνο τόν βούτηξε, ἀλλά τοῦ τά ἔχωσε κανονικά, χωρίς νά κάνει οἰκονομία στά κοσμητικά ἐπίθετα. “Μa, che cazzo fai”, τοῦ εἶπε, οὐρλιάζοντας ὁ δήμαρχος, ἕνας κανονικός ἄνθρωπος, ἀδύνατος, μέ ἕνα σπόρ πανταλόνι κι ἕνα πέτσινο μπουφάν! Σέ ἐλεύθερη μετάφραση θά λέγαμε, «Μά, τί μαλ…. κάνεις, ρέ φίλε;» ἐνῷ στά ἀγγλικά, ἡ ἑρμηνεία εἶναι, “what the fuck are you doing;”. Φυσικά, πρόκειται γιά τήν βουτιά τοῦ δημάρχου κατά τοῦ γιαλαντζί ἀκτιβιστῆ, ὁ ὁποῖος νομίζει ὅτι καταστρέφοντας ἕνα μνημεῖο θά προβάλει τό αἴτημά του. Κάτι, δηλαδή, ἀνάλογο μέ τήν γελοιότητα ἐκείνων πού ρίχνουν σπραίυ σέ πολύτιμα ἔργα τέχνης ἤ κολλοῦν μέ κάποια κολλώδη οὐσία (ἡ ὁποία ξεκολλᾶ (εὔκολα) τά χέρια ἤ τά ὀπίσθιά τους σέ κάποια εὐμεγέθη κορνίζα ἑνός πίνακα σέ Μουσεῖο!
Πολύ θά ἤθελα νά εἴχαμε κι ἐμεῖς κάποιους δημάρχους σάν τόν Ντάριο Ναρντέλλα. Δημάρχους πού νά πονᾶνε τήν πόλη τους. Ἄς ποῦμε, νά δῶ ἕναν δήμαρχο νά βουτάει κάποιον ἀπό τούς γελοίους αὐτούς τύπους, πού γράφουν μέ σπραίυ διάφορες ἀρλοῦμπες σέ τοίχους φρεσκοβαμμένων κτηρίων, σέ τοίχους κτηρίων ἐμβληματικῶν (ἔ, δέν ἔχει καί πολλά πλέον ἡ Ἀθήνα). Νά δῶ ἕναν δήμαρχο ἤ περιφερειάρχη, νά βουτάει ὅλους ἐκείνους πού γράφουν διάφορες γελοιότητες σέ γέφυρες, σέ κολῶνες, πού ἔχουν γεμίσει τούς τοίχους μέ ἕνα Roko, πού δέν ξέρω σέ ποιόν καί γιατί ἀναφέρεται. Παλιότερα εἴχαμε ἀσχοληθεῖ ἐπισταμένως μέ κάποιο τέτοιο ὄνομα, ἀλλά νομίζω ὅτι δέν ἀπασχολεῖ πλέον τήν κοινή γνώμη.
Νά δῶ ἕναν δήμαρχο ἀκτιβιστή, νά βγαίνει τούς δρόμους καί νά βουτάει ὅποιον ρυπαίνει, ὅποιον ἀσχημίζει τήν πόλη. Νά ὁδηγεῖ ἕναν γερανό καί νά σηκώνει αὐθωρεί τά ὀχήματα πού παρκάρουν στά πεζοδρόμια ἤ κλείνουν μπάρες γιά ἄτομα μέ κινητικά προβλήματα, ὀχήματα, πού ἔχουν μεταβάλει τούς πεζοδρόμους σέ καρμανιόλες, καθώς κόβουν δρόμο καί τρέχουν σάν τρελοί! Νά δῶ ἕναν δήμαρχο νά σαρώνει τά μηχανάκια πού καταλαμβάνουν αὐθαιρέτως πλατεῖες, πεζοδρόμια καί ὅ,τι ἄλλο ἐλεύθερο ὑπάρχει ὡς χῶρος. Νά δῶ ἕναν δήμαρχο ἤ περιφερειάρχη νά κυνηγάει τούς γελοίους πού ὁδηγοῦν στήν ΛΕΑ.
Χθές, κατά τίς δώδεκα, ἐπέστρεφα ἀπό τήν Σαλαμῖνα. Παρακαλοῦνται οἱ ἐπιβάτες νά ἐξέρχονται τῶν ὀχημάτων. Οἱ παραβάτες θά πληρώνουν τό σχετικό πρόστιμο, ἔλεγε τό μεγάφωνο. Οὐδείς κουνιόταν. Βγῆκα πρῶτος καί ἔβαλα τίς φωνές στόν ὑπάλληλο. «Καλά, δέν θά τούς πεῖς νά βγοῦν ἔξω;» Μόνον ἐγώ βγῆκα, τελικά! Κάτι εἶπε στό κινητό καί τά μεγάφωνα ἄρχισαν νά μεταδίδουν συνεχῶς τήν ἀνακοίνωση.
Μπορῶ νά πῶ ὅτι βγῆκαν τοὐλάχιστον οἱ μισοί. «Καλά, γιά δέκα λεφτά δρόμο μᾶς βγάζετε ἔξω;» ρώτησε ἕνας βαρύς τόν ὑπάλληλο. «Μία φορά θά γίνει τό κακό, κύριε!» τοῦ ἀπάντησε, σοφώτατα, ὁ νεαρός. Νά ’χαμε κι ἕναν διοικητή Τροχαίας νά γράφει καθημερινά ὅσους δέν φοροῦν ζώνη καί ὅσους ὁδηγοῦν ἐπικίνδυνα!
