Ἕνας ἄνδρας, μέ τό πρόσωπο καλυμμένο, μπαίνει ξαφνικά σέ καφετέρια, στήν πλατεῖα Νέας Σμύρνης, πυροβολεῖ καί σκοτώνει δύο θαμῶνες καί τραυματίζει, εὐτυχῶς ἐλαφρά, μία κοπέλα, σέ ἄλλο τραπέζι.
Τέσσερεις ἄνδρες, μέ ἐπίσης καλυμμένα πρόσωπα, μπαίνουν σέ κατάστημα τῆς «Rolex» καί φεύγουν μέ λεία ρολόγια, ἀξίας περίπου ἑνός ἑκατομμυρίου εὐρώ! «Αἰσθανόμαστε ἀνασφάλεια» λέει ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ καταστήματος. Ὁ «προοδευτικός» κόσμος βάλλει κατά Ἀστυνομίας καί Θεοδωρικάκου! Τί θά γινόταν ἄν τήν ὥρα τῆς δολοφονίας στήν Νέα Σμύρνη βρίσκονταν –κατά τύχη– ἀστυνομικοί τῆς ὁμάδας «Δίας»; Θά πυροβολοῦσαν τόν δολοφόνο; Τήν ἑπομένη θά βλέπαμε πηχυαίους τίτλους καί κραυγές γιά «πιστολέρο ἀστυνομικούς» καί ἄλλες παρόμοιες «ρουκέττες»! Πᾶμε στά ρολόγια. Οἱ δρᾶστες φεύγουν, τρέχοντας ἀπό τό κατάστημα. Δύο ἄνδρες τῆς «Δίας» βρίσκονται στήν ὁδό Βουλῆς. Τί κάνουν; Σηκώνουν τά ὅπλα καί πυροβολοῦν; Ἀποκλείεται, σᾶς τό λέμε μετά βεβαιότητος!
Ἄς μιλήσουμε ἀνοιχτά. Τί στήν εὐχή Ἀστυνομία θέλουμε; Δέν μπορεῖ νά βρίσκεται ἕνας ἀστυνομικός ἔξω ἀπό κάθε καφετέρια, ἀπό κάθε κατάστημα. Τό καταλαβαίνουμε. Ὁ ἀριθμός τῶν ἀστυνομικῶν στήν χώρα μας εἶναι ἐπαρκής. Ἐμεῖς, ὅμως, δέν ξέρουμε τί εἴδους Ἀστυνομία θέλουμε! Ὅλοι ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι εἶναι ἀδύνατο –ἀκόμη καί γιά τόν καλύτερο σκοπευτή τοῦ κόσμου– νά σκοπεύσει καί νά «βρεῖ» καταδιωκόμενο, ὁδηγῶντας τήν μοτοσυκλέτα του, καί μάλιστα σέ δρόμο πού δέν εἶναι «ἀλφάδι»! Αὐτά, γιά νά καταλαβαίνουμε κάποια πράγματα. Βεβαίως, ἀστυνομικός πού πυροβολεῖ καί ἀφήνει στόν τόπο καταδιωκόμενο, θά ἐλεγχθεῖ καί θά κριθεῖ ἀναλόγως. Ἐδῶ, ὅμως, περιμένουμε τήν εὐκαιρία νά ἀναφωνήσουμε «ἡ Ἀστυνομία δολοφονεῖ» καί ἄλλα παρόμοια. Ὅλα αὐτά θά εἶχαν ἀποφευχθεῖ, ἡ Ἀστυνομία θά ἔκανε σωστά τήν δουλειά της, οἱ πολῖτες θά αἰσθάνονταν ἀσφαλεῖς καί οἱ κακοποιοί θά ἀποφάσιζαν πολύ πιό δύσκολα τίς «ἐφορμήσεις», ἄν ἦταν ξεκάθαρος ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἡ Ἀστυνομία ἐπιτρέπεται νά ἐνεργεῖ. Μέ σαφεῖς κανόνες.
Δηλαδή ἄν οἱ ἀστυνομικοί βρίσκονταν στό περιστατικό τῆς Νέας Σμύρνης, θά μποροῦσαν –χωρίς ἐνδοιασμό– νά πυροβολήσουν κατά τοῦ δολοφόνου; Στήν ληστεία τῆς Rolex. Θά φώναζαν «ὅλοι κάτω» καί θά μποροῦσαν νά κάνουν χρήση ὅπλων, ἄν οἱ πολῖτες εἶχαν πέσει στό ἔδαφος, ὅπως γίνεται σέ ἄλλες χῶρες, ὅταν ἀστυνομικοί καταδιώκουν κακοποιούς;
Παλαιότερα, ἡ Ἀστυνομία δέν διακατεχόταν ἀπό φοβικά σύνδρομα. Ὑπῆρχαν καί περιπτώσεις πού ἐνεργοῦσε (κακῶς) καθ’ ὑπέρβαση τῶν νόμων. Μία σύγχρονη Ἀστυνομία πρέπει νά ἐλέγχεται, ἀλλά ὄχι καί νά ρίπτεται «εἰς τό πῦρ τό ἐξώτερον» μέ τό παραμικρό! Θυμόμαστε ἐκείνη τήν μοιραία περίπτωση, στίς ἀρχές τῆς Μεταπολιτεύσεως, πού ἀστυνομικός πυροβόλησε καί σκότωσε διαρρήκτη, τόν ὁποῖο κατεδίωκε ἀπό στέγη σέ στέγη. Τήν ἑπομένη, ἄρχισε τό «τροπάριο» περί τῆς «δολοφονικῆς» Ἀστυνομίας. Καί τό πρᾶγμα πῆρε τόν δρόμο του. Ὕστερα ἦλθε ἡ «Ἑνοποίηση» Χωροφυλακῆς–Ἀστυνομίας, μέ ὅλα τά ἐπακόλουθα. Ἄς καθίσει ἡ Βουλή, ἄς συζητήσει καί ἄς νομοθετήσει γιά τό τί εἴδους Ἀστυνομία θέλουμε «γιά νά εἴμαστε ἀσφαλεῖς». Μέ τό χέρι στήν σκανδάλη τῆς καρδιᾶς, καί ὄχι μέ «παχιά λόγια», πού δέν ὁδηγοῦν πουθενά. Νά γνωρίζει ἡ Ἀστυνομία ποιές εἶναι οἱ δυνατότητες παρεμβάσεως, νά τό γνωρίζουμε κι ἐμεῖς καί νά κάνουμε τά κουμάντα μας. Ἔτσι γίνεται στίς σοβαρές κοινωνίες…
