ΣΥΖΗΤΗΣΑ διά μακρόν μέ τούς δικηγόρους τῆς πολιτικῆς ἀγωγῆς στήν δίκη τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς»…
… κατά τήν διάρκεια ραδιοφωνικῆς ἐκπομπῆς στήν ἀρχή τῆς ἑβδομάδος τό ἐπίμαχο νομικό θέμα τῆς ἐγκληματικῆς ὀργανώσεως. Πρίν ἀπό τήν ἔκδοση τῆς δικαστικῆς ἀποφάσεως. Ρώτησα πιεστικά τόν Θανάση Καμπαγιάννη γιά τό κρίσιμο ἀποδεικτικό ὑλικό. Τά πραγματικά περιστατικά ἔπρεπε νά «κουμπώνουν» στόν ποινικό νόμο, δέν ἀρκοῦσε ἡ ἐπιθυμία τῆς καταδίκης. Τά δικαστήρια δέν δικάζουν ἰδέες οὔτε πολιτικά ἐγκλήματα. Δικάζουν, καταδικάζουν ἤ ἀθωώνουν πράξεις οἱ ὁποῖες ἀξιολογοῦνται ἤ ὄχι ὡς ποινικά κολάσιμες. Αὐτά τοὐλάχιστον μᾶς ἔμαθαν οἱ δάσκαλοί μας στήν Νομική. Ἀπό τήν συζήτησή μας συνεπέρανα ὅτι κατά τήν διάρκεια τῆς πολύχρονης ἀκροαματικῆς διαδικασίας προέκυψαν πράγματι ἀποδείξεις τινές πού ἐνέπιπταν στό πεδίο ἐφαρμογῆς τοῦ ἄρθρου 187 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα. Κανένα δικαστήριο δέν θά μποροῦσε νά τίς προσπεράσει. Τούτων δοθέντων λοιπόν τό ἐρώτημα πού προκύπτει εἶναι σαφές καί συγκεκριμένο: τί νόημα εἶχε ἡ ἐκστρατεία πίεσης τῆς δικαιοσύνης κατά τήν διάρκεια τῶν δεκαπέντε τελευταίων ἡμερῶν ἐν ὄψει τῆς ἔκδοσης τῆς ἀπόφασης; Τί νόημα εἶχαν οἱ λαϊκές συγκεντρώσεις, τά λαϊκά δικαστήρια, οἱ δηλώσεις τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν, τῶν συνδικαλιστικῶν σωματείων, τῶν πάντων ὅλων; Εἶχαν χαρακτῆρα μή ἐμπιστοσύνης στήν ἑλληνική δικαιοσύνη; Ἀμφιβολίας ὅτι θά ἔπραττε τό καθῆκον της; Καί ἄν τυχόν ὅ μή γένοιτο ἡ ἀπόφαση δέν ἄρεσε, τί θά γινόταν; Εἰσβολή χιλιάδων στό δικαστήριο;
Καί βεβαίως σέ αὐτά τά ἐρωτήματα προστίθεται ἀκόμη ἕνα: τί δουλειά εἶχε ἡ ὑψηλόβαθμη κομματική ἀντιπροσωπία τῆς ΝΔ ἔξω ἀπό τό Ἐφετεῖο; Ἀλήθεια: Θυμᾶται κανείς τήν Ντόρα Μπακογιάννη ἀλλά καί τό κόμμα νά παρίστανται στήν δικαστική αἴθουσα τοῦ Κορυδαλλοῦ ὅταν ἀπαγγελλόταν ἡ ἀπόφαση γιά τήν «17 Νοέμβρη»; Θυμᾶται κανείς τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ καί τήν ἡγετική ὁμάδα τῆς ΝΔ νά παρίστανται στήν αἴθουσα τοῦ δικαστηρίου ὅταν ὁ Ντεγιάννης ἀπήγγειλε τήν ἐτυμηγορία στήν δίκη γιά τούς πρωταιτίους τῆς δικτατορίας; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὄχι.
Πρῶτον, διότι ἡ ΝΔ σέβεται τούς θεσμούς καί τήν διάκριση τῶν ἐξουσιῶν. Δεύτερον, διότι μεταπολιτευτικά εἶναι τό μόνο πολιτικό κόμμα πού συγκρούστηκε ἐμπράκτως μέ τά ἄκρα καί ἀποτέλεσε θῦμα τους. Συγκρούστηκε μέ τήν περίφημη φράση τοῦ Ἐθνάρχη «ὅταν λέμε ἰσόβια, ἐννοοῦμε ἰσόβια». Οἱ δικτάτορες ἦταν οἱ μόνοι σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο πού τιμωρήθηκαν μέ φυλακή. Οὔτε στήν Πορτογαλία οὔτε στίς χῶρες τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς συνέβη κάτι ἀνάλογο. Αὐτή ἡ ἀπόφαση τοῦ Καραμανλῆ ἀποτέλεσε τόν λόγο ἵδρυσης τῆς «Ἐθνικῆς Παράταξης», ἡ ὁποία ψαλίδισε στίς ἐκλογές τοῦ 1977 τό ποσοστό τῆς ΝΔ κατά 7%. Συγκρούστηκε μέ τά ἄκρα ὅταν ἔγινε ἐπανειλημμένως στόχος τῆς 17Ν. Βουλευτές τῆς ΝΔ πυροβολήθηκαν (Λευτέρης Παπαδημητρίου) ἤ δολοφονήθηκαν (Παῦλος Μπακογιάννης) ἀπό τά ἄκρα, ἐνῶ στά γραφεῖα της «ἔπεσαν» ρουκέττες. Συγκρούστηκε μέ τά ἄκρα τό 2004 καί τό 2007 γιά τόν βασικό μέτοχο καί ἄλλα θέματα. Μέ συνέπεια ἡ πλειοψηφία της νά ψαλιδιστεῖ κατά 5%. Καί βεβαίως ἡ ΝΔ συγκρούστηκε καί πάλι μέ τήν Χρυσή Αὐγή πρίν συλληφθεῖ ὁ ἐγκληματικός της πυρήνας τό 2013. Στό 15-18% εἶχε σκαρφαλώσει ἡ δημοτικότητα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὅταν συνελήφθησαν ὁ Μιχαλολιάκος καί ὁ Κασιδιάρης. Ἀπό τήν στιγμή λοιπόν πού τό κόμμα ἀπό τήν ἱδρυτική του διακήρυξη τοῦ 1974 ἀποκήρυξε τόν φασισμό καί τό ἀπέδειξε μάλιστα ἐμπράκτως κατά τήν διάρκεια τῶν 46 χρόνων μεταπολίτευσης, διερωτῶμαι: Τί δουλειά ἔχει νά συγχρωτίζεται ἡ ἀντιπροσωπία τῆς ΝΔ μαζί μέ τό μπλόκ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τό μπλόκ τοῦ ΚΚΕ, τό μπλόκ τοῦ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τούς ἀκροβολισμένους στίς ταράτσες κουκουλοφόρους, τούς γραφικούς «σελέμπριτυ» καί τούς ἠθοποιούς τέως παῖκτες τοῦ Surviror ἔξω ἀπό τό δικαστήριο; Εἰδικῶς ὅταν ὁ ΣΥΡΙΖΑ θεωροῦσε ὅτι ἐτίθετο ζήτημα νόμιμης συγκρότησης τῆς Ὁλομέλειας τῆς Βουλῆς ὅταν ἀπουσίαζαν οἱ προφυλακισμένοι Βουλευτές τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς καί ἀργότερα ἐγκαλοῦσε τήν ΝΔ μέ τό ἐρώτημα «μυρίζουν οἱ ψῆφοι τους;». Σέ ποιούς ἔδινε τά διαπιστευτήριά της ἡ ΝΔ τήν στιγμή πού ἡ ἴδια ἔχει περάσει ἐπανειλημμένως μέ ἄριστα τίς ἐξετάσεις Δημοκρατίας; Ἀστικό κόμμα στόν δρόμο μέ ἀμφιβολίες κατά τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας;
Ἡ χθεσινή ἀπόφαση τῆς Δικαιοσύνης μέ βάση τό ἀποδεικτικό ὑλικό θεωρεῖται σωστή. Ὁ τρόπος ὅμως πού ὁδηγηθήκαμε στήν ἀπόφαση εἶναι λάθος. Προπηλακίστηκε ἡ εἰσαγγελεύς ἐπειδή εἶχε ἀντίθετη ἄποψη. Ἄν εἶναι ἔτσι, νά καταργήσουμε τήν κατηγοροῦσα ἀρχή. Δέν μᾶς χρειάζεται ἡ γνώμη της ὅταν δέν μᾶς ἀρέσει. Ἐπικρίθηκαν οἱ κατηγορούμενοι ἐπειδή ἔκαναν χρήση ἄρθρου τοῦ Κώδικος Πολιτικῆς Δικονομίας καί ἀπουσίασαν ἀπό τήν ἐκφώνηση τῆς ἐτυμηγορίας. Λές καί ἦταν τά πρῶτα πολιτικά πρόσωπα στήν ἱστορία τοῦ τόπου πού δικάστηκαν μέ τήν διαδικασία τοῦ «ὡσεί παρών». Παρενέβησαν μέ δηλώσεις τους στήν δικαστική ἐξουσία πέντε πολιτικοί ἀρχηγοί (οἱ τέσσερεις ἦταν παρόντες στό Ἐφετεῖο!), ἡ Βουλή, τά συνδικαλιστικά σωματεῖα, οἱ πάντες. Στήν πραγματικότητα δημιουργήθηκε ἕνα ἐπικίνδυνο προηγούμενο γιά τό μέλλον. Ὅποιος θέλει μπορεῖ νά λυντσάρει εἰσαγγελεῖς. Ὅποιος θέλει μπορεῖ νά στήνει ἀντίσκηνο ἔξω ἀπό τίς δικαστικές αἴθουσες πιέζοντας γιά τήν ἔκδοση ἀποφάσεων μέ βάση τό κοινό περί δικαίου αἴσθημα. Ὅποιος πολιτειακός παράγων ἐπιθυμεῖ θά παρίσταται σέ ἀκροαματική διαδικασία γιά νά ἐπηρεάζει τήν δικαιοσύνη. Δέν πιστεύω λοιπόν ὅτι ἡ ΝΔ εἶχε καμμιά δουλειά ἐκεῖ. Τά ἔχει κολλήσει τά ἔνσημά της στόν ἀντιφασιστικό ἀγῶνα. Καί ἔχει πληρώσει ἀντίτιμο ἀκριβό: Κάθε φορά πού ἐμφανίζονται τά ἄκρα ἡ Ἀριστερά κάνει ἰδεολογικό ἀγῶνα πολυτελείας, χωρίς κόστος. Ἡ Δεξιά συνήθως πληρώνει τό μάρμαρο. Οἱ θεσμοί εἶναι θεσμοί ὅμως. Δέν πρέπει νά τούς πιέζουμε, ἀλλά νά τούς σεβόμαστε. Ἐπαναλαμβάνω γιά νά μήν παρεξηγηθῶ: ἡ ἀπόφαση μέ βάση τό ἀποδεικτικό ὑλικό πού τέθηκε στήν βάσανο τῆς ποινικῆς διαδικασίας τεκμηριώνει (ἐπιφυλασσόμεθα νά τήν ἀναγνώσουμε γιά νά ἔχουμε πλήρη εἰκόνα) τό ἀδίκημα τῆς ἐγκληματικῆς ὀργάνωσης. Ἀλλά γιά νά φθάσουν οἱ δικαστές στήν ἐτυμηγορία τους δέν χρειάζονταν τά λαϊκά δικαστήρια. Γνώριζαν ποιό ἦταν τό καθῆκον τους. Ἡ σιωπή μας τούς ἀρκοῦσε.
