EXOYME ΜΠΛΕΞΕΙ σέ ἑκατό μέτωπα
Μά τό δυστύχημα εἶναι ὅτι πέρα ἀπό τσάι, ἁβρότητες καί συμπάθεια, φῶς δέν βλέπουμε. «Χωρίς κέρδος κέρατα», τό λέει αὐτό ὁ λαός μας. Ἔχουμε μπλέξει κατ’ ἀρχάς μέ τό ἰρανικό πετρέλαιο πού κατασχέσαμε κατ’ ἀπαίτηση τῶν φίλων μας τῶν Ἀμερικανῶν –παρά τήν ἀντίθετη ἄποψη τῆς Ἀρχῆς γιά τό Ξέπλυμα Χρήματος– καί τό μόνο πού ἔχουμε καταφέρει μέχρι στιγμῆς νά λάβουμε ὡς «εὐχαριστῶ» γιά τήν «βρώμικη δουλειά» εἶναι δηλώσεις …καταδίκης τοῦ Ἰράν ἀπό τήν Οὐάσιγκτων, τό Λονδῖνο καί τό Παρίσι. Τί θά γίνει ὅμως ἄν πρέπει νά ἐγκαταλείψει ἡ ναυτιλία μας τό δρομολόγιο τοῦ Περσικοῦ Κόλπου καί νά κάνει τόν γῦρο τοῦ κόσμου γιά νά εἰσαγάγει πετρέλαιο γιά τά ρεζερβουάρ μας καί γιά τά καλοριφέρ μας; Αὐτό κανείς δέν μᾶς τό λέει. Ἀπό φιλικά κτυπήματα στήν πλάτη, ἄλλο τίποτε. Μόνο γιά τά θελήματα εἴμαστε.
Ἔχουμε μπλέξει ἐπίσης μέ τό φυσικό ἀέριο. Ἡ χθεσινή Σύνοδος Κορυφῆς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἀποφάσισε ἐμπάργκο δύο ταχυτήτων γιά τό πετρέλαιο πού πλήττει καί ἐμᾶς, στό μέτρο πού προμηθευόμασταν διά θαλάσσης μαῦρο χρυσό ἀπό τήν Μαύρη Θάλασσα ἀπό ἑταιρεῖες οἱ ὁποῖες ἔχουν ἐξαιρεθεῖ ἀπό τίς κυρώσεις. Δαρμένοι καί ἐδῶ. Οὗγγροι, Κροᾶτες, Σλοβάκοι καί Τσέχοι θά συνεχίσουν νά προμηθεύονται πετρέλαιο ἀπό τήν Μόσχα μέσῳ ἀγωγῶν καί ἐμεῖς τίποτε. Ἁπλῶς θά παριστάνουμε σάν βλάκες τούς σημαιοφόρους τῶν κυρώσεων πού στρέφονται ἐναντίον μας. Ἐνῶ γιά τό πλαφόν στήν τιμή τοῦ φυσικοῦ ἀερίου, ἄλλα λόγια νά ἀγαπιόμαστε ἀπό τούς ἑταίρους μας. Μετά τό χθεσινό ναυάγιο –καί ἀφοῦ ἔχουν ἐξαιρεθεῖ ἀπό τίς ἀποφάσεις γιά τό ρεῦμα οἱ Ἱσπανοί καί οἱ Πορτογάλοι– θά ἀναμένουμε τόν ἐθνικό μηχανισμό στήριξης τοῦ κυρίου Σκρέκα γιά νά μᾶς σώσει. Φεῦ! Ὁ Σεπτέμβριος θά μᾶς βρεῖ γυμνούς.
Ἔχουμε μπλέξει, τέλος, μέ τά νησιά τοῦ Αἰγαίου πού ἀποτελοῦν κάρφος στά μάτια τῆς Τουρκίας ἀπό τό 1914 πού μᾶς ἐπεστράφησαν, καί πιέζει γιά τήν ἀποστρατιωτικοποίησή τους. Χωρίς κανείς ἀπό τούς συμμάχους μας νά λαμβάνει αὐτή τήν ἐποχή ξεκάθαρη θέση γιά τό θέμα. Ἀκόμη καί ἡ τελευταία ἀνακοίνωση τοῦ State Department πρό μηνός ἦταν ἀμφίσημη. Ἀναγνώριζε κυριαρχία στά νησιά, ἀλλά δέν ἔλεγε τίποτε γιά τήν ἀποστρατιωτικοποίηση. Τό νεώτερο μάλιστα εἶναι ὅτι χθές ὁ Τσαβούσογλου ἀνακοίνωσε ὅτι, ἄν δέν συμμορφωθοῦμε, «ξεκινάει συζήτηση γιά τήν κυριαρχία τους.» Ἤδη ἡ Τουρκία ἐπικαλεῖται μέ τήν ἐπιστολή Σινιρλίογλου πρός τόν ΟΗΕ τήν ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν νησιῶν Ὄλαντ (πού βρίσκονται μεταξύ Φινλανδίας καί Σουηδίας) τά ὁποῖα ἀφοπλίστηκαν μέ τήν Συνθήκη Εἰρήνης τοῦ 1856 –τήν ὁποία δέν εἶχε ὑπογράψει ἡ Σουηδία. Ἀλλά ἐλήφθη ὑπ’ ὄψιν ἡ γνώμη της. Ἐμεῖς ἀντιθέτως μέ τήν δική μας ἐπιστολή ἐπικαλούμαστε τίς ἀποφάσεις τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου τῆς Χάγης γιά τίς διαφορές Καμπότζη-Λάος καί Λιβύη-Τσάντ. Καί τό ἐρώτημα εἶναι ποῦ καί τί εἴδους συζήτηση θά κάνουμε μέ τούς Τούρκους γι’ αὐτά; Θά πᾶμε στήν Χάγη γιά θέματα κυριαρχίας τῶν νήσων; Εἶναι δυνατόν;
Τίποτε ἀπό ὅλα τά παραπάνω δέν προμηνύει ἰδιαίτερη αἰσιοδοξία. Καθίσαμε ἐπάνω στίς δάφνες τοῦ Κογκρέσσου, μένουμε μέ σταυρωμένα τά χέρια, ἀκίνητοι, ἀλλά λύσεις στόν ὁρίζοντα γιά ἐμᾶς, χλωμό. Κάνουμε ὅ,τι μᾶς λένε καί ὅ,τι μᾶς ζητοῦν, πρωτοστατοῦμε στίς καμπάνιες ὑπέρ τῆς ἐπιβολῆς κυρώσεων στήν Ρωσσία, δέν βγάζουμε ἄχνα πουθενά, διότι ὡς γνωστόν στόμα ἔχουμε καί μιλιά δέν ἔχουμε, δέν ζητᾶμε «κυρώσεις πού νά δαγκώνουν» κατά τῆς Τουρκίας (ὅπως εἶχε ὑποσχεθεῖ κάποτε ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας) καί, στό τέλος, δέν ἔχουμε καί κάλυψη ἀπό κανέναν. Πετᾶνε τουρκικά ἀεροπλάνα πάνω ἀπό τήν Ρόδο καί τήν Κῶ, σέ «συνεννόηση καί συντονισμό» μᾶς καλοῦν οἱ Ἀμερικανοί. Πετοῦν τουρκικά μαχητικά πάνω ἀπό τά κεφάλια τῶν κατοίκων τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως, «βρεῖτέ τα!» μᾶς καλεῖ τό Βερολῖνο.
Τό χειρότερο ὅλων εἶναι τό ἑξῆς, ἄν δέν τό συνειδητοποιοῦμε: μέ τήν ὑπόθεση τῆς κατάσχεσης τοῦ Ἰρανικοῦ πετρελαίου στήν Κάρυστο (φάκελος κυρώσεις-ἀσφάλεια διεθνοῦς ναυσιπλοΐας καί ἐμπορίου στό Ἀρχιπέλαγος, τήν Μεσόγειο καί τόν Περσικό), μέ τήν λειτουργία τῆς νέας βάσης τῶν ΗΠΑ στήν Ἀλεξανδρούπολη (Φάκελος ἀντιρωσσική ἀσπίδα ΝΑΤΟ) καί μέ τήν ἔγερση ζητήματος κυριαρχίας γιά τά νησιά τοῦ Αἰγαίου ἀπό τήν Τουρκία (περιφερειακή σταθερότητα), καθιστάμεθα ἄν δέν τό ἔχουμε καταλάβει θέατρο τοῦ πολέμου. Δευτερεῦον θέατρο γιά τήν ὥρα, ἀλλά θέατρο! Βασικό θέατρο στό βάθος τοῦ χρόνου. Ἡ Ρωσσία ἀνατινάζει τήν συνοχή τῆς Εὐρώπης μέ μοχλό καί τήν Οὑγγαρία, τήν συνοχή τῆς νοτιοανατολικῆς πτέρυγας τοῦ ΝΑΤΟ μέ μοχλό τήν Τουρκία καί τήν κανονικότητα τῶν διεθνῶν μεταφορῶν πετρελαίου στόν Περσικό μέ μοχλό τό Ἰράν, ἡ Ρωσσία μᾶς ἐκδικεῖται ἐπίσης διά τῆς πλαγίας γιά τήν ἐπιλογή μας νά εἴμαστε οἱ ἡρακλεῖς τοῦ στέμματος τῆς συμμαχίας, καί ἐμεῖς; Ἐμεῖς τί; Ἐμεῖς, ἄβουλοι καί μοιραῖοι ἀντάμα, ἀντί νά βάλουμε καμμιά φωνή σέ ἐκείνους πού μᾶς μπλέκουν, καθόμαστε ἀμέριμνοι, κοιτᾶμε τίς βάρκες νά κουνιοῦνται. Καί ἄν κανείς δυστυχής ὅπως ὁ Ὑπουργός Ἄμυνας τολμήσει νά πεῖ καμμιά κουβέντα γιά τίς «ὑβριδικές ἀπειλές» προκειμένου νά μᾶς προετοιμάσει γιά αὐτά πού ἔρχονται, ἀντί «μπράβο» καλεῖται σέ ἀπολογία καί σέ δήλωση μετανοίας. Δέν πᾶμε καλά.
