Ὁπωσδήποτε φέρουν εὐθύνη ὅποιες ἁρμόδιες ἀρχές οἱ ὁποῖες δέν κατόρθωσαν νά χειρισθοῦν σωστά τήν περίπτωση τοῦ φλεγομένου βυτιοφόρου, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀποκλεισθεῖ ἐπί δεκάωρο σχεδόν ἡ Ἐθνική Ὁδός.
Ὡστόσο, εἶναι ἀπορίας ἄξιον τό πόσο εὔκολα δημιουργήθηκε αὐτή ἡ τεράστια «οὐρά» καί πόσο δύσκολο ἦταν τελικά νά ἀντιληφθεῖ ὁ κοινός Ἕλλην ὁδηγός ὅτι «κάτι δέν πάει καλά» καί νά ὑπακούσει στίς ἐντολές τῆς Τροχαίας γιά ἀναστροφή καί χρήση εἴτε τῆς παλαιᾶς ἐθνικῆς εἴτε παρακαμπτηρίων.
Βεβαίως, ἕνα βυτιοφόρο γεμᾶτο μέ τεράστια ποσότητα ὑγροποιημένου ἐκρηκτικοῦ ἀερίου θά μποροῦσε νά προξενήσει τεράστιες καταστροφές σέ περίπτωση ἐκρήξεως.
Γι’ αὐτό ὅμως ὑπάρχουν τά «ἔκτακτα σχέδια» τῶν ὑπευθύνων ἀρχῶν τά ὁποῖα τίθενται ἀμέσως σέ ἐφαρμογή, σέ κάθε περίπτωση ἐκτάκτου ἀνάγκης, ὥστε νά δυσκολέψουν ὅσο τό δυνατόν λιγώτερο τήν ζωή τῶν πολιτῶν.
Ἄς ποῦμε τήν ἀλήθεια. Εἴμαστε πολύ, μά πάρα πολύ πίσω σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στόν συντονισμό τῶν διαφόρων ὑπηρεσιῶν καί στήν ὀργάνωση δράσεώς τους σέ ἔκτακτες περιπτώσεις. Ἐκεῖ πρέπει νά ρίξει τό βάρος ἡ κυβέρνηση, νά ἀναζητήσει τούς ἱκανούς ἀρχηγούς-μάνατζερ οἱ ὁποῖοι δέν θά ὑποκύπτουν στά παλαιά μοντέλα τοῦ «αὐτό εἶναι δική μας ἁρμοδιότητα», ἀλλά θά προτάξουν τήν ἀρχή τῆς ἀπόλυτης συνεργασίας.
Ἄς ἀφήσουμε ὅμως αὐτή τήν περίπτωση καί ἄς προχωρήσουμε σέ μία ἄλλη ἐξ ἴσου ἐπικίνδυνη καί σχεδόν ἀφόρητη πλέον γιά τήν κοινωνία τῶν πολιτῶν, πού σέβονται τόν νόμο καί τήν τάξη. Ἐκλάπη προσφάτως ἕνα χάλκινο ἀνάθημα, γνωστοῦ γλύπτη, πού κοσμοῦσε ἀναθηματική στήλη τοῦ Δήμου Ἀθηναίων. Ὅλοι γνωρίζουμε ποιοί κλέβουν τόν χαλκό καί οἱ ἀρχές πολύ καλά γνωρίζουν ποιοί τόν ἀγοράζουν. Σέ μιά κοινωνία πού θέλει νά λέγεται σύγχρονη, εἶναι ἀδιανόητο νά ὑπάρχουν «γκέτο», ἀδιανόητο νά κυκλοφοροῦν ἐλεύθερα στούς δρόμους αὐτοκίνητα ὑπερφορτωμένα γεμᾶτα παλιοσίδερα, ἤ ἡμιφορτηγά μετασκευασμένα σέ κινούμενες κρεβατοκάμαρες μικρῶν παιδιῶν καί νά μήν παρεμβαίνει καμμία ἀρχή.
Ὅταν ἀκόμη καί σέ περιόδους πολέμου ὁ ἡττημένος ἀναγκάζεται σέ παράδοση τοῦ ὁπλισμοῦ του, εἶναι ἀδιανόητο νά ὑπάρχουν ὁπλοστάσια, ὁπλισμένες συμμορίες, καί νά μήν τολμᾶ ἡ Ἀστυνομία ἤ ἡ ὅποια ἄλλη Ἀρχή νά ἐξαναγκάσει τούς παρανόμως ἐξοπλισμένους νά παραδώσουν τά παρανόμως κτηθέντα ὅπλα.
Φυσικά, τό νά ἐπικαλεσθεῖ κανείς τήν ἀνάμειξη τοῦ Στρατοῦ σέ μιά εὐνομούμενη κοινωνία θεωρεῖται καί εἶναι ἐκτός πραγματικότητος. Ἄς ρωτήσουν ὅμως οἱ ὑπεύθυνοι καί οἱ ἁρμόδιοι ὑπουργοί πόσοι εἶναι οἱ πολῖτες οἱ ὁποῖοι θά εὔχονταν ἀκόμη καί παρέμβαση στρατιωτικῶν μονάδων προκειμένου νά γλυτώσουμε πλέον ἀπό αὐτόν τόν φοβερό βραχνᾶ.
Τόν βραχνᾶ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος κλέβει τόν χαλκό ἀπό τίς σιδηροδρομικές γραμμές, ὁ ὁποῖος κλέβει τόν χαλκό ἀπό τούς μετασχηματιστές τῆς ΔΕΗ, ὁ ὁποῖος δολοφόνησε τόν ἄτυχο νυχτοφύλακα πρό δύο ἑβδομάδων στόν Ἀσπρόπυργο γιά νά κλέψει ἕνα φορτίο χαλκοῦ. Αλήθεια, τί ἀπέγινε μέ αὐτήν τήν ὑπόθεση;
Ἔχει χαλάσει ὁ κόσμος –καί πολύ σωστά– γιά τήν δολοφονία τοῦ ἄτυχου ὀπαδοῦ στήν Νέα Φιλαδέλφεια. Γιά τήν ἐν ψυχρῷ δολοφονία τοῦ ἄτυχου οἰκογενειάρχη νυχτοφύλακα στόν Ἀσπρόπυργο ἀπό τούς γνωστούς, πασίγνωστους, κλέφτες χαλκοῦ πού μαστίζουν τήν ἑλληνική κοινωνία, γιατί δέν μιλᾶ κανείς;
Θά μοῦ πεῖτε, γιατί νά μιλήσει, τήν στιγμή πού ὅλα σέ αὐτήν τήν χώρα θυσιάζονται γιά τά «ψηφαλάκια»;
