Γιά νά ἐξηγούμεθα. Δέν εἶναι «ἀλλοδαπός» οὔτε «ξένος» ὁ Χρῆστος Στυλιανίδης
Εἶναι Κύπριος. Καί στήν Κύπρο ἐπίσημη γλῶσσα εἶναι ἡ ἑλληνική καί Ἐθνικός Ὕμνος τῆς χώρας εἶναι ὁ Ὕμνος εἰς τήν Ἐλευθερίαν τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ. Οὔτε εἶναι ὁ Στυλιανίδης ὁ πρῶτος «Ρήγας» πού μετέχει σέ κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας… Εἶναι λυπηρό, τό πόσο εὔκολα, κάποιοι ἐπιμένουν ἀκόμη στόν μικροκομματισμό, ὅταν σέ ὅλο τόν κόσμο, ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψη πού θέλει τίς διαχωριστικές γραμμές νά ξεθωριάζουν καί οἱ ὅποιες κομματικές καί ἰδεολογικές ἀγκυλώσεις νά παραμερίζονται.Βεβαίως, γιά νά λέμε καί «τοῦ στραβοῦ τό δίκαιο» πού λέει ὁ λαός, ὑπῆρχε καί ἄλλος Ἐπίτροπος, ἐπιτυχημένος καί αὐτός, μέ ἐμπειρία καί ὑψηλές ἐπαφές στό «Μεταναστευτικό» καί μάλιστα «τῆς παρατάξεως», ἀλλά δέν ἐκλήθη ἀπό τόν πρωθυπουργό. Θά πεῖτε «πρωθυπουργός εἶναι –ἐκεῖνος ἀποφασίζει». Καί …ἀρχηγοῦ παρόντος πᾶσα ἀρχή παυσάτω! Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα, ὅλα θά κριθοῦν –καί κυρίως ὁ ἀρχηγός– ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος. Ἀλλά νά ἀκούγεται καί νά γράφεται ἡ λέξη ξένος γιά ἕναν Ἕλληνα τῆς Κύπρου, εἶναι κάτι πού δέν χωνεύεται εὔκολα. Τεχνοκράτης-ξετεχνοκράτης, ἐκσυγχρονιστής-ξεκσυγχρονιστής, φιλοπασόκος-ξεφιλοπασόκος, ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, ἐπέλεξε ἕναν ἐπιτυχημένο (αὐτό μοῦ λένε ὅλες οἱ πηγές μου ἀπό τίς Βρυξέλλες) Εὐρωπαῖο Ἐπίτροπο, μέ θητεία γόνιμη στήν διαχείριση τῶν κρίσεων, γιά νά τοῦ ἀναθέσει –μαζί μέ ἕναν ἱκανό ἀνώτατο ἀξιωματικό τῆς Ἑλληνικῆς Ἀεροπορίας– ἕνα νεοσυσταθέν ὑπουργεῖο, τό ὁποῖο –ἄν καταλαβαίνω καλά– θά ἀσχοληθεῖ μέ τήν ὅσο τό δυνατόν συντομότερη ἐπούλωση τῶν πληγῶν πού προκάλεσαν οἱ καταστροφικές μεγάλες πυρκαϊές τοῦ καλοκαιριοῦ ἀλλά καί τήν θωράκιση τῆς χώρας, ὥστε νά ἀποφύγουμε παρόμοιες καταστάσεις στό μέλλον.
Ὁ λαός λέει Κυριακή-κοντή γιορτή. Λέει ἐπίσης «Εἶναι ἀλάργα τό χωριό; Πᾶμε καί τό βλέπουμε». Κι ἀκόμη λέει «Στό τέλος ξυρίζουν τόν γαμπρό». Ὁ λαός, λοιπόν, βλέπει καί κρίνει. Καί, φυσικά, κρίνει ἀναλόγως μέ τό τί βλέπει, προκειμένου νά δώσει τήν ψῆφο του. Ἄς ἀφήσουμε, λοιπόν, τόν πρώην Ἐπίτροπο νά κάνει τήν δουλειά του καί θά τόν κρίνουμε «ἐν καιρῷ τῷ δέοντι», πού ἔλεγαν οἱ παλαιότεροι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τήν κακή συνήθεια νά ὁμιλοῦν σωστά ἑλληνικά! Καί καθώς ἀναφέρθηκα στά σωστά ἑλληνικά, ἄς προσφύγω στήν ἐπιστολή τῆς φίλης τῆς στήλης Χρυσούλας Πετίνη-Πηνιώτη, δικηγόρου, ἡ ὁποία, στό πρόσφατο «Δελτίον Ἐργατικῆς Νομοθεσίας», ἔκδοση καθαρῶς Ἐργατικοῦ Δικαίου πού ἐκδίδεται ἀπό τό 1945, ἀναφέρεται στά «μαργαριτάρια» τῶν ἐφημερίδων καί τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐνημερώσεως, τά ὁποῖα, τά τελευταῖα χρόνια, πληθαίνουν ἐπικινδύνως! Ἀναφέρεται, λοιπόν, στήν κακή χρήση τοῦ ρήματος «ἐπιδέχομαι», τό ὁποῖο συντάσσεται μέ αἰτιατική καί ὄχι μέ γενική (ἐπιδέχομαι βελτίωση καί ὄχι «βελτιώσεως»), τονίζει ὅτι τό ρῆμα εἶναι «ἀντιτίθεμαι» καί ὄχι «ἀντιτίθομαι», ὅτι ἄλλο «δεικτικός» καί ἄλλο «δηκτικός», ἄλλο «λῆμμα» καί ἄλλο «λύμα». Τονίζει ἐπίσης ὅτι ἡ φράση «ἔχει νά κάνει» εἶναι ξενικῆς προελεύσεως καί εἶναι σωστότερο νά χρησιμοποιοῦμε τό ἑλληνικό «ἀφορᾶ σε» ἤ «σχετίζεται μέ» ἤ «ἔχει σχέση μέ»… Δυστυχῶς, ἀγαπητή φίλη, ἡ ἑλληνική γλῶσσα, πού εἶναι γένους θηλυκοῦ, θά ἔπρεπε νά εἶναι πρώτη στόν κατάλογο τοῦ “me too”, μέ τόσες κακοποιήσεις πού ὑφίσταται σέ καθημερινή βάση!
