Ἄ, ὅλα κι ὅλα, παράπονο δέν ἔχουμε! Τά κόμματα ὁδεύουν πρός τίς ἐκλογές κατά τρόπον πολιτισμένο, παρουσιάζοντας τά προγράμματά τους ἀναλυτικά, μέ ἤπιο τρόπο καί μέ διαύγεια πνεύματος!
Πῶς; Δέν συμφωνεῖτε; Μά, γιατί; Δέν εἶναι «πρόγραμμα» τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τό πότε καί ἀπό ποιόν ἀγόρασε τήν κατοικία του ὁ Πρωθυπουργός πρίν ἀπό εἴκοσι χρόνια; Δέν εἶναι «πρόγραμμα» τῆς Νέας Δημοκρατίας τό πῶς ἐνοικίαζε τήν βίλλα του ὁ κ. Ραγκούσης καί τί ἔλεγε ἡ Οὐκρανή οἰκιακή του βοηθός; Δέν εἶναι «πρόγραμμα» τοῦ ΠΑΣΟΚ τό νά περιφέρει ἕναν «πρωθυπουργό μέ μπούρκα» πέρα-δῶθε;
Δέν ὑποτιμᾶμε τήν σημασία τῶν «σκανδάλων» τά ὁποῖα –ὅλως τυχαίως–«ἀνακαλύπτουν» τά κόμματα προεκλογικῶς, ἀλλά, κάποια στιγμή, ἄς ἀκούσουμε καί κάποιο πρόγραμμα! Εἴδαμε, πάλι χθές, στόν δρόμο, «πανώ» τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, πού «καταγγέλλουν» ότι «ἰδιωτικοποιεῖται τό νερό». Μά, τό ξέρουν καλά ὅτι κάτι τέτοιο δέν ἔχει συμβεῖ. Γνωρίζουν ἐπίσης ὅτι «τό νερό» τό ἐνέταξε στό «ὑπερ-Ταμεῖο» ἡ κυβέρνηση τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα καί τοῦ φίλου του Πάνου Καμμένου. «Μ’ αὐτά τά καραγκιοζιλίκια θά πᾶμε στίς ἐκλογές;» ἀναρωτήθηκε, φίλος, ἀπόστρατος ναύαρχος. «Γιατί, πότε πήγαμε μέ ἐκλογές μέ ἐπιχειρήματα; Ξέχασες τί ἔγινε μέ τόν Κώστα Καραμανλῆ; Αἴφνης, ὁ Ψυχάρης καί ἡ “κομπανία”, μέ τενόρο τόν μακαρίτη τόν καναλάρχη τῆς Κάντζας, πού τώρα βγαίνει ἡ περιουσία του στό σφυρί, ἀνακάλυψαν “σκάνδαλα”!
Ἄσε δέ πού –ἐντελῶς συμπτωματικά– κάηκε ἡ Ἠλεία καί ἔφτασαν οἱ φλόγες μέχρι τήν Ἄλτι τῆς Ὀλυμπίας! Εἶχε κανένα πρόγραμμα ἤ ἐπιχείρημα ἡ τότε ἀντιπολίτευση; Ὄχι, ἀσφαλῶς. Ὅπως δέν εἶχε καί τό 2009, πού κέρδισε τελικά τήν μάχη γιά νά προκύψει ἡ ἐκτρωματική “κυβέρνηση” Παπαδήμου κι ὕστερα ἡ κυβέρνηση τοῦ Σαμαρᾶ μέ τόν Βενιζέλο ἡ ὁποία ἔφερε τόν ΣΥΡΙΖΑ “πρό τῶν πυλῶν”» εἶπε ἄλλο μέχος τῆς ὁμηγύρεως χθές, μετά τόν ἐκκλησιασμό… Ποτέ μας δέν ἀκούσαμε ἐπιχειρήματα. Ἀκόμη καί τά «ντημπαίητ» made in Greece γίνονται (καί σήμερα) μέ «συνταγή Σημίτη». Δηλαδή ρωτοῦν οἱ δημοσιογράφοι καί οἱ πολιτικοί ἀπαντοῦν καί …πάπαλα! Οὔτε διάλογος οὔτε «σπιρτάδα». Καί, φυσικά, οὔτε ἐπιχειρήματα! Ἄς τό βάλουν καλά στό μυαλό τους τά «κόμματα ἐξουσίας», ὅτι μέ τήν τακτική πού ἀκολουθοῦν, μιά τακτική «καπιταλισμοῦ ἐν συγχύσει» τακτική ὑποσχέσεων, παροχῶν πού ἐξανεμίζονται, ὅτι ἀνοίγουν διάπλατα τόν δρόμο γιά διακυβερνήσεις, κατ’ ἐπίφαση δημοκρατικές.
Γνωρίζουμε ὅλοι καλά πλέον ὅτι οἱ νέοι «δέν μασᾶνε», ὅτι οὐδεμία ἔχουν ἐκτίμηση στήν πολιτική, ὅπως ἐκφράζεται ἀπό τά σημερινά κόμματα ἐξουσίας καί ὅτι ἡ «ἀντισυστημική ψῆφος» εἶναι ἀδέσποτη καί μπορεῖ «ἡ μπίλλια νά κάτσει παντοῦ», ὅπως λένε ἔμπειροι ἐκλογολόγοι. Καλό θά εἶναι νά ἀντιληφθοῦν τά –λεγόμενα– μεγάλα κόμματα, ὅτι τά δύο χρόνια τοῦ ἐγκλεισμοῦ ἔχουν γυρίσει «τά μέσα ἔξω» στήν κοινωνία. Ἄς ἠρεμήσουν καί ἄς μιλήσουν μέ γλῶσσα κατανοητή καί χωρίς «σκάνδαλα» καί «παπαγαλάκια», πού ἁπλῶς φωνασκοῦν θορυβωδῶς καί συσκοτίζουν περισσότερο τήν σχεδόν ἐρεβώδη κατάσταση. Δέν τό ἀντιλαμβάνονται; Δέν κοιτάζουν πέρα ἀπό τήν μύτη τους; Ὁ κόσμος ἔχει κουραστεῖ μέ τίς «καταγγελίες» καί διψᾶ γιά προτάσεις καί ἀλήθεια. Κάποια στιγμή ἄς καταλάβουμε ὅλοι ὅτι ἡ ἀντιπαράθεση ὠφελεῖ μόνο ὅταν εἶναι γόνιμη. Στήν Ἑλλάδα, ὅμως, ἡ στείρωσή της ἔχει ἐπέλθει ἐδῶ καί δεκαετίες!
