Στοιχημάτιζα ὅτι ὁ Στέφανος Κασσελάκης θά ἐκλεγόταν πρόεδρος τοῦ Σύριζα ἀπό τόν πρῶτο γῦρο.
Ἔβλεπα τό ἔρημο τοπίο τοῦ κόμματος πού μᾶς κυβέρνησε γιά πέντε χρόνια –ἔστω μέ δεκανίκια– καί σκεπτόμουν ὅτι ὅποιος καί ἄν ἐκλεγόταν πρόεδρος ἀπό τούς τέσσερεις διεκδικητές, θά ἦταν «βούτυρο στό ψωμί» τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ἦταν δέ τόσο ἀπογοητευτικό τό τοπίο, μόνον ἡ μουσική τοῦ Ἔνιο Μορρικόνε ἀπό τό «Ὁ καλός, ὁ κακός καί ὁ ἄσχημος» (βάλτε καί μιά ὄμορφη κυρία στό πλάνο) ἔλειπε γιά νά συμπληρωθεῖ ἡ εἰκόνα… Καί, ξαφνικά, ὁ σκηνοθέτης πετάει στό πλάνο, ἔτσι, στό ξεκούδουνο ἕναν τύπο, ὁ ὁποῖος λέει πολύ ἁπλά: «Μέ λένε Στέφανο, εἶμαι πιό ὄμορφος ἀπό τόν Κυριάκο, ἔχω πάει σέ καλύτερα σχολεῖα ἀπό τόν Κυριάκο, μιλῶ καλύτερα ἀγγλικά ἀπό τόν Κυριάκο, εἶμαι ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά νικήσει τόν Κυριάκο!»…
Καί μόνο τό εὕρημα τοῦ –ἄγνωστου– σκηνοθέτη νά ρίξει τόν εὐειδῆ «Κλίντ Ἤστγουντ» στό πλάνο μέ τόν «κακό» Λή Βάν Κλήφ καί τόν «ἄσχημο» Ἴλαι Γουάλας, ἀφήνοντας χῶρο καί γιά τήν ὄμορφη Ράντα Ράσιμοφ (βάλτε ἐσεῖς τά ὀνόματα πού σᾶς ἔρχονται στό μυαλό), δημιουργεῖ τό «κοντράστ» πού θά «φέρει εἰσιτήρια»! Αὐτό, λοιπόν τό πολύ ἁπλό, συνέβη στήν ὑπόθεση τῆς ἀναζητήσεως νέου Μεσσία.
Ὅπως εἶχε συμβεῖ καί τήν προηγούμενη φορά, ἀλλά τότε ὁ σκηνοθέτης ἦταν γνωστός ἤ τοὐλάχιστον ἦταν γνωστός ἐκεῖνος πού ἐκτελοῦσε καθήκοντα σκηνοθέτη, ὁ Ἀλέκος Ἀλαβᾶνος. Ἐκεῖνος εἶχε ἀνακαλύψει τόν νεαρό τότε Ἀλέξη Τσίπρα καί τόν σερβίρισε ὡς τό νέο, τό ἀστραφτερό ἐκεῖνο πρόσωπο, πού θά ἔκοβε εἰσιτήρια.
Ὅπως, πράγματι, συνέβη. Καί μάλιστα ἔκοψε τόσα εἰσιτήρια, ὅσα χρειαζόταν ἕνα κόμμα διαμαρτυρίας, γιά νά μετατραπεῖ –μέ τήν βοήθεια ἑνός τμήματος τοῦ σχεδόν ἀκραίου συντηρητισμοῦ– σέ ἰσχυρό κόμμα ἐξουσίας, τό ὁποῖο, μάλιστα, κέρδισε δύο φορές τήν ἀναμέτρηση μέ τήν μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη, πού καί ἐκείνη, κατά τήν αὐτή περίοδο, ἔμοιαζε νά ἔχει χάσει ἐντελῶς τόν προσανατολισμό της…
Ἀρκοῦσε, λοιπόν, νά ἔλθει «ἀπό τό πουθενά» (δηλαδή ὄχι ἀκριβῶς, διότι ὅλοι γνωρίζουμε ἀπό ποῦ καί πῶς ἦλθε) ἕνας νέος ἄνθρωπος, πού ἔχει ὅλο τό πακέτο, δηλαδή εἶναι νέος, ὡραῖος, μέ ἀστραφτερό χαμόγελο, χωρίς ρυτίδες, γοητευτικός, ἀλλά καί μέ δεδηλωμένη τήν μέχρι πρό τινος μή ἀποδεκτή σεξουαλική του ταυτότητα (ὅπως ἀποδείχθηκε οὐδόλως αὐτό ἀπασχολεῖ πολύ μεγάλο ἀριθμό Ἑλλήνων, κυρίως νεωτέρων) καί νά πεῖ: «Γειά σας, μέ λένε Στέφανο, εἶμαι αὐτοδημιούργητος ἐφοπλιστής, εἶμαι “γκέι”, ἔρχομαι ἀπό τήν χώρα τῶν ἴσων εὐκαιριῶν, τίς ΗΠΑ, καί θέλω νά κερδίσω τόν Κυριάκο Μητσοτάκη».
Ὅταν κάποιοι μοῦ εἶπαν «τί εἶναι αὐτό τό σούργελο;», τούς ἀπάντησα πολύ ἁπλά ὅτι ὁ ἄγνωστος Στέφανος εἶπε σέ ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας αὐτό πού ἤθελαν νά ἀκούσουν! Καί αὐτοί, ἀκριβῶς, οἱ ἄνθρωποι, τόν ψήφισαν προχθές.
Πολύ σύντομα μαθεύτηκε ὅτι δέν εἶναι ἐφοπλιστής, ὅτι ἔχει καί κάποια προβλήματα μέ κάποιους πρώην συνεργάτες του. Ἀλλά τό «πακέτο» πού εἶχε παρουσιάσει καί πού συνέχισε νά παρουσιάζει μέ τά σπότ πού κυκλοφοροῦσε, εἶχε ἤδη κάνει τήν δουλειά του.
«Βρέ, καλῶς τονε τόν νέο Ἀνδρέα!» μοῦ εἶπε, μέ φωνή σαρκαστική, παλιός φίλος, ἐκ τῶν «σοφῶν γερόντων» τῆς φιλελεύθερης παρατάξεως. «Δέν ξέρω ἀκόμη, δέν ἀπαντῶ» τοῦ εἶπα…
