Ὁ φίλος εἶναι Νορβηγός, ἀλλά τά πέντε τελευταῖα χρόνια ἔμενε στή Νέα Ὑόρκη. Ἔχει συνταξιοδοτηθεῖ καί ἡ σύντροφός του ἐργάζεται σέ παγκόσμιο ὀργανισμό πού ἑδρεύει ἐκεῖ. Μέ τό πού πάτησε τό πόδι του στήν Ἀθήνα μοῦ τηλεφώνησε καί δώσαμε ραντεβού γιά καφέ.
Νομίζω ὅτι ὅσα μοῦ εἶπε ἔχουν ἐνδιαφέρον, καί γιά τόν λόγο αὐτό τά παραθέτω.
Κατ’ ἀρχήν συζητήσαμε τήν τιμή τοῦ καφέ. Ὅπως μοῦ εἶπε, σέ καφετέρια στή γωνία τῆς 42ης ὁδοῦ καί τῆς 5ης Λεωφόρου τῆς Νέας Ὑόρκης, ὁ μεγάλος καφές στοιχίζει 1,51 δολλάρια.
Κοιτάξαμε ἀμέσως τήν ἀπόδειξη πού εἶχε φέρει ὁ σερβιτόρος στό τραπέζι μας σέ μιά καφετέρια στριμωγμένη ἀνάμεσα σέ πολυκατοικίες στήν ὁδό Καραΐσκου στόν Πειραιᾶ, μέ θέα ἀπέναντι κάτι τσίγκους οἰκοδομῆς καί δίπλα κάποια παρατημένα χαρτοκιβώτια.
Ὁ ἐσπρέσο 2,70 καί ὁ φρέντο ἐσπρέσο 3,90 εὐρώ. Καταλαβαίνετε, ὄχι μόνο πόσο ἀκριβῆ παραμένει ἡ Ἑλλάδα στόν καφέ, ἀλλά καί πόσο κορόιδα εἴμαστε ἐμεῖς πού τόν πληρώνουμε.
Μοῦ ἀφηγήθηκε ἀκόμη πῶς περνοῦσε τό πρωινό του μέχρι νά ἐπιστρέψει ἡ καλή του ἀπό τό γραφεῖο.
Ξεκινοῦσε λοιπόν ἀπό τό σπίτι, ἀγόραζε τόν καφέ του στήν τιμή πού προανέφερα καθώς καί ἕνα χορταστικό σάντουιτς γιά 2 δολλάρια, καί πήγαινε στή γειτονική μεγάλη δημόσια βιβλιοθήκη τοῦ Μανχάτταν. Καθόταν καί διάβαζε ὅλες τίς ἐφημερίδες τῆς ἡμέρας στόν ὑπολογιστή (ἡ βιβλιοθήκη πληρώνει γι’ αὐτό στίς ἐφημερίδες), στή συνέχεια ἐπέλεγε ἕνα βιβλίο γιά νά διαβάσει, καί ὅταν τελείωνε τήν ἀνάγνωση «πεταγόταν» σέ κάποια ἀπό τίς γειτονικές αἴθουσες ὅπου ἔπαιζαν πιάνο διάφοροι ἐρασιτέχνες πιανίστες, πού ἑτοιμάζονταν γιά ἐξετάσεις. Εἶχε νά ἐπιλέξει ἀνάμεσα σέ κλασική, μπαρόκ, τζάζ καί κάντρυ.Κάποια στιγμή ἔτρωγε τό σάντουιτς στό λόμπυ τῆς βιβλιοθήκης καί στή συνέχεια ξανάπεφτε στό διάβασμα.
Καταλαβαίνετε πῶς ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νά τραφεῖ πνευματικά χωρίς νά πληρώσει δεκάρα, ἀλλά καί πῶς νά ἀπολαύσει τόν καφέ καί ἕνα σάντουιτς μέ ἐλάχιστα χρήματα.
Καί ὅμως, προτιμᾶ τήν Ἀθήνα. Παρά τό ὅτι ἡ γειτονιά του, ἡ περιοχή Φιλοπάππου καί Πετραλώνων, ἔχει ξεπουληθεῖ στά Air BNB, προτιμᾶ τήν Ἀθήνα «πού ἔχει λιγώτερους ἄστεγους ἀπό τή Νέα Ὑόρκη καί στήν ὁποία ἄν χρειαστεῖ νά μπεῖ σέ ἕνα νοσοκομεῖο γιά νά κάνει κάποιες ἐπείγουσες καρδιακές ἐξετάσεις, δέν θά τόν χρεώσουν 2.000 καί πλέον δολλάρια!»…
Ἀπό ἄποψη κοινωνικῆς ἀσφάλισης, ὅπως μοῦ εἶπε, εἴμαστε σέ πολύ καλύτερη μοῖρα ἀπ’ ὅ,τι οἱ Ἀμερικανοί. Ἐκεῖ, ἄν δέν εἶσαι ἀσφαλισμένος ἤ ἄν δέν ἔχεις ἰδιωτική ἀσφάλιση, θά σέ «γδύσουν» στό νοσοκομεῖο. Ἄν δέν ἔχεις χρήματα, «καλύτερα νά μήν τό σκέφτεσαι» μοῦ εἶπε. Μοῦ ἀνέφερε ἐπίσης ὅτι τό Ἵδρυμα Νιάρχου ἔχει ἀναλάβει τήν μετασκευή καί ἀποπεράτωση ἑνός ἑξαώροφου μεγάλου κτιρίου ἀπέναντι ἀπό τήν δημόσια βιβλιοθήκη τοῦ Μανχάτταν (55 ἑκ. δολλάρια), στήν 42η ὁδό, ὅπου θά στεγαστοῦν κάποια τμήματά της! Μιλήσαμε ἐπίσης καί γιά πολιτική. Μοῦ εἶπε ὅτι παρά τό μῖσος πού τρέφει ἡ Νέα Ὑόρκη στόν Τράμπ, οἱ Ρεπουμπλικάνοι παραμένουν ἕνα πανίσχυρο κόμμα, ἐνῶ οἱ Δημοκρατικοί προσπαθοῦν νά βροῦν λύσεις ἀνάμεσα σέ δεκάδες διαφορετικές ἀπόψεις. «Ὁ Ὀμπάμα τούς ἔδωσε τήν χαριστική βολή» μοῦ εἶπε, γελώντας…
