«Χωρίς μουσική»! Ἰδού, λοιπόν, ἡ αἰτία γιά ὅλο τό κακό!
Ἡ μουσική! Ἡ τέχνη πού ἐξευγενίζει τά ἤθη! Θά μοῦ πεῖς «ποιά ἤθη ἐξευγένιζε ὁ “τράπερ” πού ὁπλοφοροῦσε καί διαλαλοῦσε τήν παρανομία ὡς διάκονος τοῦ Ἀπόλλωνος;». Ἐν τάξει, μήν φθάσουμε στά ἄκρα. Καί ὁ Κακοφωνίξ στόν Ἀστερίξ μουσικός δηλώνει, ἀλλά δέν ἔχει νότα σωστή!
Ἀλλά αὐτό τό «χωρίς μουσική» μοῦ χτυπάει στά νεῦρα. Κατ’ ἀρχάς, νομίζω ὅτι ἐκεῖνος πού σκέφθηκε καί ἔγραψε τήν φράση «χωρίς μουσική», τήν ὁποία «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ» ἐπαναλαμβάνουν οἱ ὑπουργοί καί οἱ κάθε λογῆς ἀκόλουθοι, δέν ἔχει ἰδέα ἀπό καλές τέχνες!
Δέν λέγεται αὐτή ἡ φράση ἀπό ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν μιά πολιτισμένη κοινωνία. Τί θά πεῖ «χωρίς μουσική;». Κατ’ ἀρχάς, προσβάλλονται οἱ χιλιάδες Ἕλληνες μουσικοί, οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἀπό τήν τέχνη τους.
Καλλιτέχνες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν «κλείσει» ἐμφανίσεις γιά τίς μέρες τῶν Ἑορτῶν, περιμένοντας νά «ρεφάρουν» κατά τό δυνατόν τήν τεράστια ζημιά τήν ὁποία ἔχουν ὑποστεῖ.
Δέν εἶναι ὅλοι εὐνοούμενοι πλουσίων ἤ φίλοι πολιτικῶν, γιά νά ἐξασφαλίζουν τήν ἁρπαχτή τους οὔτε λαμπερά πρόσωπα, γιά νά μετέχουν σέ κριτικές ἐπιτροπές τηλεοπτικῶν –δῆθεν– διαγωνισμῶν φωνητικῆς. Ἡ Ἑλλάς διαθέτει πολλούς καί καλούς μουσικούς. Καί εἶναι εὐτυχές τό γεγονός ὅτι τά Ὠδεῖα γεμίζουν σέ ὅλη τήν χώρα. Συγκινοῦμαι ὅταν, τά βράδυα, βλέπω στόν δρόμο ἤ στό μετρό, παιδιά μέ μιά κιθάρα, ἕνα βιολοντσέλο ἤ ἕνα πνευστό στήν θήκη, νά ἐπιστρέφουν ἀπό κάποιο μάθημα. Κι ἀκόμη χαίρομαι ὅταν βλέπω –ἐπί τέλους– Ἑλληνόπουλα νά παίζουν μουσική στούς δρόμους, ἀπιθώνοντας ἕνα καπέλο ἤ τήν θήκη τοῦ ὀργάνου τους στό ἔδαφος, γιά νά συγκεντρώσουν κάποιο χρηματικό ποσό.
Μέχρι νά ἔλθουν οἱ φυγάδες ἀπό τήν πρώην κομμουνιστική Εὐρώπη καί νά βγοῦν στούς δρόμους μας μέ τά ὄργανά τους, τά Ἑλληνόπουλα ντρέπονταν νά παίξουν δημοσίως. Ὅλοι τό θεωροῦσαν «ζητιανιά».
Γιά ἐμᾶς, «μουσική τοῦ δρόμου» ἦταν ἐκείνη πού ἔπαιζαν κάποια ἀναξιοπαθοῦντα ἄτομα σέ κάποιες γωνιές. Οἱ ἀνατολικοί μᾶς ἔλυσαν τά χέρια, καί σήμερα πολλοί Ἕλληνες μουσικοί ὀμορφαίνουν τόν περίπατό μας μέ τίς μελωδίες τους. Τί θά πεῖ, λοιπόν, «χωρίς μουσική»; Θά μποροῦσε νά πεῖ κάποιος «καλό θά ἦταν ἡ μουσική νά μεταδίδεται σέ χαμηλούς τόνους» ἤ «καλό θά εἶναι νά μποροῦν οἱ πελάτες νά συζητοῦν ἄνετα μεταξύ τους».
Τί εἶναι, ὅμως, αὐτό τό «Χωρίς μουσική»; Κανείς δέν λέει ὅτι πρέπει νά λειτουργήσουν τά μαγαζιά ὅπου γίνεται τό «πατεῖς με-πατῶ σε» καί ἡ ἔνταση τῶν μεγαφώνων εἶναι –ἐκ προθέσεως– στόν μέγιστο βαθμό, μέ στόχο «νά κάνεις κεφάλι» καί νά καταναλώσεις ὅσα περισσότερα «μπουκάλια» μπορεῖς. Ἀλλά αὐτό τό «χωρίς μουσική» τί σημαίνει;
Ἄν πᾶς σέ ἕνα ρεστωράν καί ἀκούγεται –χαμηλά– ἤρεμη μουσική, τί θά γίνει; Θά μερακλώσεις μέ Πώλ Μοριά ἤ μέ Φράνκ Σινάτρα καί θ’ ἀρχίσεις «νά τά σπᾶς»;
Τί θά πεῖ «χωρίς μουσική»; Θά πᾶς σέ μπαράκι γιά ποτό (καθήμενος μετά τῆς καλῆς σου) καί θά ἀνέβεις στήν μπάρα ἀκούγοντας Μπήτλς ἤ Κώστα Τουρνᾶ;
Ποιός ἀπό τήν «Ἐπιτροπή Εἰδικῶν» σκαρφίστηκε αὐτό τό «χωρίς μουσική»; Θά μποροῦσαν νά ποῦν «χωρίς ὀρχήστρα», ἄν αὐτό ἐννοοῦν. Ἀλλά αὐτό τό «χωρίς μουσική», εἶναι λάθος. Πολύ λάθος!
