Χθές, ὁ Γούντυ Ἄλλεν ἔγινε ὀγδόντα ἕξι ἐτῶν!
Δέν ἔχω χάσει ταινία του καί ἀπό τότε πού εἶδα τό “What’s new pussycat?” ἔγινα φανατικός θαυμαστής του! Τόν θεωρῶ κορυφαῖο σκηνοθέτη καί σεναριογράφο, θαυμάζω τήν εὐστροφία καί τήν εὐφυΐα του, τρελλαίνομαι μέ τό ἀφαιρετικό καί τό προχωρημένο χιοῦμορ του. Ἐπιτρέψτε μου νά θαυμάζω ἕναν ἄνδρα 86 ἐτῶν, ὁ ὁποῖος ἐξακολουθεῖ νά σκηνοθετεῖ καί νά γράφει. Ὁ Ἄλλεν καί ὁ Κλίντ Ἤστγουντ (σκηνοθετεῖ καί παίζει στά ἐνενήντα του) εἶναι τά «Τοτέμ» τοῦ κινηματογράφου τῆς τελευταίας πεντηκονταετίας!
Μέ μαγεύουν οἱ περίεργοι καί περίπλοκοι χαρακτῆρες πού ἐπινοεῖ ὁ Γούντυ, λάτρεψα ὅλες τίς πρωταγωνίστριές του (κάτι ξέρει καί ὁ Εὐκλείδης Τσακαλῶτος, πού ἀναζήτησε τήν Σκάρλετ Γιοχάνσσον μέσα στό Κοινοβούλιο!) καί δέν μπορῶ νά λησμονήσω τίς μνημειώδεις ἀτάκες του στίς ταινίες, μέ κορυφαία ἐκείνη, πού λέει: «Ἄν βάλεις κι ἄλλο Βάγκνερ στό πίκ-ἄπ, θά εἰσβάλλω στήν Πολωνία!»… Γόνος μεσαίας τάξεως ἀμερικανο-εβραϊκῆς οἰκογένειας, ἄρχισε νά παρουσιάζει νούμερα κωμικά σέ μικρές σκηνές, πρίν τελειώσει τό Λύκειο καί κατόπιν παρακολούθησε μαθήματα Κινηματογραφίας καί Σκηνοθεσίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Νέας Ὑόρκης. «Κόπηκε» στό δεύτερο ἔτος, πείσμωσε καί ἔγραψε σενάρια γιά τήν τηλεόραση, τά ὁποῖα ξεχώρισαν. Συνέχισε νά παρουσιάζει κωμικά νούμερα, σέ μιά ἐποχή πού ἡ “stand-up-comedy” ἦταν δημοφιλής ὥσπου, τό 1965, ἔρχεται τό “What’s New Pussycat” μέ τόν Πῆτερ Σέλερς καί τόν Πῆτερ Ο’ Τούλ στούς πρώτους ρόλους, ἀλλά καί μέ ἕνα ἐκπληκτικό (ὁμώνυμο) τραγούδι μέ τό ὁποῖο καθιερώνεται παγκοσμίως ὁ μέγας Τόμ Τζόουνς. Ὁ Γούντυ βρίσκει τήν ὤθηση πού περίμενε. Ἀκολουθεῖ τό «Πάρε τά λεφτά καί τρέξε», μιά τρελλή κωμωδία καί ἔρχεται ἡ ταινία-σταθμός, οἱ περίφημες «Μπανάνες», καυστικό χιοῦμορ γιά τίς δικτατορίες-Μπανανίες, πού ἐκτινάσσει τόν Ἄλλεν μεταξύ τῶν κορυφαίων στόν κόσμο!
Μέ τό “Everything You Always Wanted to Know About Sex (But Were Afraid to Ask)” (ἐδῶ προεβλήθη ὡς «Τά πάντα γύρω ἀπό τό σέξ», τό 1972), καί τόν «Ὑπναρᾶ», ἀνοίγεται ἡ λεωφόρος τοῦ Χόλλυγουντ, ἔρχονται τά Ὄσκαρ, ἡ Νταϊάν Κῆτον καθιερώνεται ὡς ντίβα μέ τό ἐκπληκτικό μαυρόασπρο «Μανχάταν»… (1973). «Ἡ Ἄννα καί οἱ ἀδελφές της» φέρνουν τό δεύτερο Ὄσκαρ. Κάθε του φίλμ εἶναι καί ἕνα σπουδαῖο γεγονός! Ἡ μετακόμιση στήν Εὐρώπη (τό 2000) φέρνει μιά σειρά ἀπό πιό μοντέρνες ἀλλά τό ἴδιο ὑπέροχες ταινίες. Τό «Μάτς πόιντ», τό «Βίκυ, Χριστῖνα, Μπαρτσελόνα» καί τό «Ἀπό τή Ρώμη μέ ἀγάπη» εἶναι ἐκπληκτικά. Ἡ τελευταία του δημιουργία ἦταν τό «Φεστιβάλ τοῦ Ρίφκιν», πού ἀναφέρεται στά παρασκήνια τοῦ φεστιβάλ Σάν Σεμπαστιάν καί προβλήθηκε τό περασμένο καλοκαίρι! Ἄς θυμηθοῦμε κάποιες «ἀτάκες» του: «Ὑπάρχουν δύο εἰδῶν ἄνθρωποι, οἱ καλοί καί οἱ κακοί. Οἱ καλοί κοιμοῦνται καλύτερα, ἀλλά οἱ κακοί φαίνεται ὅτι περνοῦν καλύτερα ξύπνιοι»…
«Ἐρωτεύτηκα τήν γυναίκα μου μέ τήν πρώτη ματιά. Μᾶλλον ἔπρεπε νά ρίξω καί δεύτερη»….
«Δέν εἶναι ὅτι φοβᾶμαι νά πεθάνω, ἁπλά δέν θέλω νά εἶμαι ἐκεῖ ὅταν συμβεῖ».
«Πρέπει νά γυρίσω γρήγορα πίσω, πρίν πάρουν εἴδηση ὅτι δέν μέ ἔχουν ἀνάγκη»…
«Μήν σκέφτεστε τόν θάνατο ὡς τέλος. Δεῖτέ το σάν ἕναν τρόπο νά μειώσετε τά ἔξοδά σας»!…
