Γιά νά εἴμεθα εἰλικρινεῖς, καλύτερα θά ἦταν νά ἀποφεύγαμε ὅλη αὐτή τήν ἔκθεση τῆς χώρας στό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικῶς μέ τήν τραγωδία τῶν Τεμπῶν.
Εἶναι ἕνα ἐσωτερικό, δικό μας, θέμα, τό ὁποῖο πρέπει νά διαχειριστοῦμε ἐμεῖς, μέ τούς δικούς μας θεσμούς καί νά τελειώνουμε. Ὅπως κάνουν ὅλες οἱ πολιτισμένες χῶρες.
Ἐπειδή εἴμεθα καί ὀλίγον παλαιοί, ἡ ὅλη εἰκόνα μᾶς θυμίζει τήν ἐποχή τῆς Ἑπταετίας, πού οἱ Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν στό ἐξωτερικό, προσέφευγαν στά διάφορα εὐρωπαϊκά θεσμικά ὄργανα, καταγγέλλοντας τήν στρατιωτική κυβέρνηση. Ἀλλά τότε, εἶχε καταργηθεῖ στήν Ἑλλάδα ἡ δημοκρατία.
Ψάξαμε ὅσο μπορούσαμε καί δέν βρήκαμε ἄλλο κράτος μέλος τῆς ΕΕ νά κάνει «ἐξαγωγή» τῶν ἐσωτερικῶν του ζητημάτων καί νά ὀργανώνει ἐκδηλώσεις διαμαρτυρίας ἤ καταγγελίας στό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο ἤ σέ ἄλλα εὐρωπαϊκά φόρα.
Βεβαίως, προσφεύγει κάποιος στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἄν ἔχει ἀδικηθεῖ ἀπό τήν Δικαιοσύνη τῆς χώρας του καί ἐκεῖ ἡ ὑπόθεση ἐκδικάζεται κανονικά καί ἐκδίδεται ἀπόφαση. Ὅπως ἔγινε μέ τήν περίφημη ὑπόθεση πρώην πρυτάνεως ἑλληνικοῦ Πανεπιστημίου, ὁ ὁποῖος δικαιώθηκε ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο, καθώς εἶχε καταδικασθεῖ μέ καθαρά πολιτικά κριτήρια καί στήν ὑπόθεσή του εἶχε παραβιασθεῖ καταφανῶς τό τεκμήριο τῆς ἀθωότητος, μέ παρεμβάσεις καί δηλώσεις πολιτικῶν ἐναντίον του.
Ἀλλά προηγούμενο μέ ὀργάνωση συνεντεύξεων Τύπου στίς αἴθουσες τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου γιά θέματα ἐσωτερικά μιᾶς χώρας, δέν ἔχουμε ξαναδεῖ.
Φυσικά, ἡ προσπάθεια τῆς μητέρας πού ἔχασε τό παιδί της στά Τέμπη καί ἡγεῖται μιᾶς κινήσεως προκειμένου νά λάμψει ἡ ἀλήθεια, εἶναι ἀπολύτως θεμιτή καί ὑποστηρικτέα. Ἔχει, ἐξ ἄλλου, τήν ἀποδοχή τοῦ 70% τῶν πολιτῶν τῆς χώρας. Ἄλλο, ὅμως, αὐτό καί ἄλλο τό νά κάνουν κάποιοι πολιτικοί τήν τραγωδία σημαία καί νά τήν περιφέρουν στίς αἴθουσες τοῦ Κοινοβουλίου στίς Βρυξέλλες.
Εἴμαστε ἕνα κράτος μέλος τῆς ΕΕ, ἔχουμε θεσμούς πού λειτουργοῦν, ἔχουμε Δικαστήρια καί Δικαστές, ἔχουμε δημοκρατικές διαδικασίες.
Τό ἄν δέν μᾶς ἀρέσει ἡ σημερινή σύνθεση τῆς Βουλῆς ἤ ἡ σημερινή ἐκπροσώπησή μας στό Εὐρωκοινοβούλιο, εἶναι δικό μας πρόβλημα καί μποροῦμε νά τό λύσουμε μέ τήν ψῆφο μας στίς προσεχεῖς εὐρωεκλογές.
Αὐτή δέν εἶναι ἡ ἀποστολή καί ἡ ὑποχρέωση τῶν πολιτῶν σέ μιά δημοκρατία; Καί τήν σύνθεση τῆς Βουλῆς μποροῦμε νά ἀλλάξουμε καί τήν ἐκπροσώπησή μας στό Εὐρωκοινοβούλιο μποροῦμε νά ρυθμίσουμε ὅπως ἐμεῖς θέλουμε. Μποροῦμε ἐπίσης νά διαδηλώσουμε ὅλοι μαζί μέ τούς γονεῖς τῶν θυμάτων τῆς τραγωδίας τῶν Τεμπῶν, νά ὑπογράψουμε διαβήματα καί διαμαρτυρίες, νά μετάσχουμε σέ δημοσκοπήσεις, νά καταγγείλουμε μέ τήν στάση μας ὅ,τι νομίζουμε μεμπτό στήν πολύκροτη αὐτή ὑπόθεση. Ἀλλά τό νά τρέχουμε στό ἐξωτερικό καί νά λέμε «Κοιτάξτε τί χάλια χώρα εἴμαστε», δέν εἶναι ἡ καλύτερη λύση.
Θυμᾶμαι, ὅταν συνοδεύαμε τούς Ἕλληνες πρωθυπουργούς στό ἐξωτερικό Κων. Καραμανλῆ, Α. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκη, Κ. Σημίτη, Κώστα Καραμανλῆ, συμφωνούσαμε καί δέν ἐρωτούσαμε ποτέ γιά ἐσωτερικά θέματα.
Μόνο μέσα στό ἀεροπλάνο ὑποβάλαμε τέτοιες ἐρωτήσεις. Ἀλλά τότε ὑπῆρχαν ἄλλα ἤθη. Καί δέν ὑπῆρχε ἡ σημερινή δικτατορία τῶν καναλιῶν οὔτε ἡ Βουλή εἶχε τήν σημερινή ποιότητα.
