ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ συμβάντα δέν ὑπάρχει δικαιολογία. Ὅποτε καί ἄν ἐξαγγελθεῖ μιά συγκέντρωσις καί πορεία στήν Ἀθήνα, γνωρίζουμε τί θά ἐπακολουθήσει.
Κάποιοι, οἱ λεγόμενοι «γνωστοί-ἄγνωστοι», θά ἐκμεταλλευθοῦν τήν κατάσταση, θά δημιουργήσουν ἐπεισόδια καί θά ἀμαυρώσουν τήν στιγμή. Θά ὑπέθετε κανείς ὅτι σέ μιά συγκέντρωση σάν τήν χθεσινή, στήν ὁποία ἡ συντριπτική πλειονότης τῶν μετεχόντων ἦσαν ὀργισμένοι μέν, φιλήσυχοι δέ, πολῖτες, ἡ ἀπομόνωσις τῶν ἐγκληματικῶν στοιχείων τοῦ λεγομένου «ἀντιεξουσιαστικοῦ χώρου» θά ἦταν σχετικῶς εὔκολη.
- Τοῦ Eὐθ. Π. Πέτρου
Τό γεγονός ὅμως ὅτι εἴχαμε καί πάλι παρατράγουδα, δημιουργεῖ εὔλογα ἐρωτήματα. Δέν ἔλειψαν καί πάλι οἱ φωνές πού κατηγόρησαν τήν Ἀστυνομία, θεωρῶντας τούς ταραξίες ἐνεργούμενά της. Φυσικά καί δέν συμμεριζόμεθα αὐτήν τήν ἄποψη. Ὅσοι τήν ὑποστηρίζουν θά πρέπει νά μᾶς ἐξηγήσουν τί κερδίζει ἡ Ἀστυνομία ἤ τί κερδίζουν οἱ Κυβερνήσεις ἀπό τίς δράσεις αὐτές. Προφανῶς οὔτε ἡ Ἀστυνομία κερδίζει τίποτε ἀπό τοῦ νά ἀναλαμβάνει δράσεις καταστολῆς, οὔτε οἱ Κυβερνήσεις σταθεροποιοῦνται ἀπό τήν ἐκδήλωση ἐπεισοδίων πού μπορεῖ νά ἔχουν καί ἀπροσδοκήτως δυσμενῆ κατάληξη.
Ὁ ἰσχυρισμός κύκλων τῆς ἀριστερᾶς, ὅτι γίνονται προκειμένου νά ἀποτρέπεται ἡ συμμετοχή πολιτῶν στίς «μαζικές» ἐκδηλώσεις, δέν ἀντέχει σέ κριτική βάσανο. Μόνον διεστραμμένοι ἀριστερόστροφοι ἐγκέφαλοι θά μποροῦσαν νά τό πιστεύουν αὐτό. Τά ἐπεισόδια ἐπαναλαμβάνονται κάθε φόρα πού γίνονται συγκεντρώσεις. Ἄν τά ὀργάνωναν οἱ «δυνάμεις καταστολῆς», θά εἶχαν ἀντιληφθεῖ τό μάταιον τοῦ ἐγχειρήματος. Σέ ἀντίθεση μέ τήν ἀριστερά, κοινή λογική οἱ ἀστυνομικοί διαθέτουν…
Ἐν τέλει ὅμως ἐπωφελοῦνται μόνον αὐτοί πού ἀποβλέπουν στήν ἀποσταθεροποίηση καί τήν ἀποσάθρωση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ. Τό ἐρώτημα, ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει εἶναι, γιατί οἱ «γνωστοί-ἄγνωστοι» παραμένουν ἄγνωστοι! Γιά ποιόν λόγο δέν ἔχουν ἀκόμη συλληφθεῖ καί οἱ ὁμάδες τους δέν ἔχουν ἀκόμη ἐξαρθρωθεῖ; Καί γιά αὐτό πάλι θά καταλογίσουμε εὐθῦνες στήν ἀριστερά. Ὅποτε κάποιος συλληφθεῖ, τά ἴδια τά κόμματα τῆς ἀριστερᾶς θά σπεύσουν νά τόν ὑποστηρίξουν. Ἡ προσαγωγή του στό δικαστήριο θά «πλαισιωθεῖ» μέ διαδηλώσεις καί διαμαρτυρίες, οἱ δικαστές πού θά εὑρεθοῦν στήν ἕδρα θά λοιδωρηθοῦν ‒ἐνδεχομένως θά ἀντιμετωπίσουν καί ἀπειλές. Ταυτοχρόνως, τά ΜΜΕ θά ἐπικεντρωθοῦν στά «δικαιώματα» τῶν συλληφθέντων, θά ἐλεεινολογήσουν τήν Ἀστυνομία γιά ὑπαρκτές ἤ ἀνύπαρκτες αὐθαιρεσίες καί θά ἀπευθύνουν καταγγελτικό λόγο πρός τό «αὐταρχικό Κράτος». Ἔτσι ὅμως τίποτε δέν γίνεται. Οἱ Ἀρχές παραμένουν φοβικές καί ἀποφεύγουν νά λάβουν τά ἀναγκαῖα αὐστηρά μέτρα, οἱ δέ «γνωστοί-ἄγνωστοι» ἀποθρασύνονται. Καί καιροφυλακτοῦν γιά τήν ἑπομένη εὐκαιρία πού θά τούς δοθεῖ γιά νά ἀσχημονήσουν. Μπορεῖ ἡ ἀριστερά νά μήν τό κατανοεῖ, ἀλλά ἡ δρᾶσις τῶν ἀτόμων αὐτῶν ἐν τέλει ἀποβαίνει εἰς βάρος καί τῶν δικῶν της πολιτικῶν στόχων. Ἐξομοιώνονται οἱ διαμαρτυρίες τους καί ἡ διατύπωσις δικαίων ἐνίοτε αἰτημάτων μέ τήν δράση τῶν ἀναρχικῶν. Δέν ἔχουν λόγο νά τό θέλουν. Τό ζήτημα εἶναι ἄν τό καταλαβαίνουν πώς τέτοιες ἐνέργειες ἀποβαίνουν εἰς βάρος τους.
Ποιός θά ἤθελε νά ταυτισθεῖ μέ τούς βανδάλους πού κατέστρεψαν τήν πλάκα εἰς μνήμην τῶν θυμάτων τῶν «γνωστῶν-ἀγνώστων» τῆς Μαρφίν; Καί ὅμως, οἱ δρᾶστες τοῦ ἐγκλήματος ἐκείνου δέν ἔχουν συλληφθεῖ, δέν ἔχουν δικασθεῖ καί ἐξακολουθοῦν νά κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι. Ὅπως ἐλεύθεροι κυκλοφοροῦν οἱ δολοφόνοι τῶν Φουντούλη καί Καπελώνη, χωρίς οὐδείς νά διαμαρτύρεται. Ἀδυνατοῦν οἱ ἀρχές ἀσφαλείας νά τούς συλλάβουν; Ἤ φοβοῦνται νά ἐφαρμόσουν τόν νόμο;
