Εἶδα –καί εὐχαριστήθηκα– τό «ντιμπέιτ» τῶν πέντε ὑποψηφίων προέδρων τοῦ…
… Κινήματος Ἀλλαγῆς (Πασόκ μέ φερετζέ, τό λέει ὁ φίλος μου ὁ Παῦλος).
Εἶδα πέντε ἄνδρες σοβαρούς, καλοντυμένους, καθαρούς, μέ σωστά ἑλληνικά, οἱ ὁποῖοι ἀπέφυγαν κάθε ἀκρότητα καί ἔδωσαν μαθήματα σωστῆς πολιτικῆς συμπεριφορᾶς, ὅπως πολύ σωστοί ἦταν καί οἱ συνάδελφοί μας δημοσιογράφοι, πού φιλοξενήθηκαν ἀπό τήν δημόσια τηλεόραση.
Χάρηκα ἐπίσης μέ τήν ΕΡΤ, ἡ ὁποία ἀπέδειξε γιά μία ἀκόμη φορά ὅτι εἶναι ὁ μοναδικός ἐνημερωτικός φορεύς τῆς χώρας, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά ἐγγυηθεῖ καί νά ὀργανώσει μιά τόσο σημαντική πολιτική ἀναμέτρηση.
Βεβαίως, ὑπῆρξαν «βολές» ἀπό πολλά ΜΜΕ, περί τῆς «ἁβρότητος» μέ τήν ὁποία οἱ δημοσιογράφοι ἀντιμετώπισαν τούς πολιτικούς. Βολές προερχόμενες κυρίως ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι χειροκρότησαν καί ἐγκρίνουν τήν «νταηλίδικη» συμπεριφορά τῆς Ὁλλανδῆς συναδέλφου μέ τήν πορφυρᾶ καλύπτρα τῆς κεφαλῆς. Νά μέ συμπαθᾶτε, ἀλλά ὅταν πηγαίνεις κάπου καλεσμένος, δέν μπορεῖς νά μήν σεβαστεῖς τούς οἰκοδεσπότες ἀλλά καί τούς ἄλλους προσκεκλημένους.
Ἄν μπορῶ νά κάνω μιά παρατήρηση, σχετικά μέ τήν ἀπουσία τοῦ ἕκτου ὑποψηφίου, νομίζω ὅτι «δέν τήν ἔχει» αὐτοῦ τοῦ εἴδους τήν ἀναμέτρηση.
Μέχρι νά σκεφθεῖ καί νά ἑτοιμασθεῖ νά διατυπώσει τήν ἀπάντησή του, θά εἶχαν παίξει «Ἡ τούρτα τῆς μαμᾶς» καί «Τά καλύτερά μας χρόνια». Δεκτή, ὅμως, ἡ ἀποφυγή τῆς συμμετοχῆς. Ὁ καθένας ἔχει τόν τρόπο του καί θέλει τόν χρόνο του.
Μιλῶντας γιά τούς πέντε ὑποψηφίους, θά σταθῶ κατ’ ἀρχάς στόν νεότερο ὅλων. Τόν Παῦλο Χρηστίδη, Γραμματέα τοῦ Κιν-Αλ, ὁ ὁποῖος, παρά τό «τράκ» καί τήν ἀπειρία του, παρουσίασε μιά πολύ καλή, τηλεοπτικῶς, περσόνα, μέ κάπως, ὅμως, «παλαιᾶς κοπῆς» πολιτικό λόγο.
Μπορῶ νά πῶ ὅτι πολύ καλός ἦταν ὁ πρώην ὑπουργός Πολιτισμοῦ Παῦλος Γερουλᾶνος, τοῦ ὁποίου ἡ ἀνατροφή καί ἡ παιδεία φάνηκαν σέ κάθε ἀποστροφή τοῦ λόγου του. Ὁ πρώην ὑπουργός Δικαιοσύνης καί Μεταφορῶν Χάρης Καστανίδης ἦταν μιά νότα ἐπιστροφῆς στά «ΠΑΣΟΚ, ὡραῖα χρόνια», πού λέει καί ἡ Λυδία Φωτοπούλου. Ἀλλά τά χρόνια ἐκεῖνα –καλά γιά πολλούς– πέρασαν. Ἐξαίρετος, πάντως, χειριστής τῆς ἑλληνικῆς.
Ὁ Εὐρωβουλευτής Νῖκος Ἀνδρουλάκης δύσκολο νά πείσει ὅτι μπορεῖ νά κουμαντάρει ἕνα «Κόμμα ἐξουσίας», ὅπως τό ὀνειρεύεται, μέ «τόν αὐτόματο» ἀπό τίς Βρυξέλλες. Εἶχε, ὅμως, σαφές σοσιαλδημοκρατικό-εὐρωπαϊκό στίγμα, τό ὁποῖο δέν θά περάσει ἀπαρατήρητο ἀπό τούς ἐκλογεῖς.
Ὁ Ἀνδρέας Λοβέρδος, ὁ πλέον μαχητικός ὅλων χθές, ἐξέπληξε μέ τήν στάση του τόσο στό θέμα τῆς «Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν», τῆς ὁποίας τήν ἐγκυρότητα καί τήν χρησιμότητα ἀρνήθηκε κατηγορηματικῶς ἀλλά καί μέ τήν ἐμμονή του στό νά προβλέπονται μεγαλύτερες ποινές γιά συγκεκριμένα κακουργήματα.
Προσωπικῶς, νομίζω ὅτι ἡ προχθεσινή «τηλεμαχία» θά φέρει ἀκόμη περισσότερο κόσμο στίς κάλπες τήν προσεχῆ Κυριακή. Καί θά συμφωνήσω πλήρως μέ τήν ἄποψη τῶν Λοβέρδου καί Γερουλάνου, τόσο γιά τήν ἐλεύθερη πρόσβαση ὅλων τῶν πολιτῶν στήν ἐκλογική διαδικασία τῆς Κυριακῆς ὅσο καί γιά τό ἄστοχο τῆς ἀπαγορεύσεως τῆς «ἠλεκτρονικῆς ψηφοφορίας». Δέν μπορεῖς ἀπό τήν μιά νά ζητᾶς ἀπό τούς νέους πού ἔφυγαν νά γυρίσουν καί ἀπό τήν ἄλλη νά τούς ἀποκόπτεις ἐσύ ὁ ἴδιος ἀπό τήν χαρά τῆς συμμετοχῆς σέ μιά τόσο σημαντική γιά τήν δημοκρατία μας διαδικασία!
