Στήν ἀρχή, ὁμολογῶ, προβληματίσθηκα
Ὕστερα σκέφθηκα ὅτι –ἄν θέλω νά εἶμαι σωστός καί δίκαιος– θά πρέπει νά μέ σοκάρουν πολύ περισσότερο οἱ φωτογραφίες ἀπό τό ἰσοπεδωμένο Χάρκοβο, ἀπό τήν σφαγή στήν Μπούτσα, ἀπό τά βομβαρδισμένα σχολεῖα, τίς μάνες πού ὀδύρονται μπροστά στά ἄψυχα σώματα τῶν παιδιῶν τους, τά τρομαγμένα παιδικά πρόσωπα στά καταφύγια…
«Ναί, ἀλλά νά ποζάρει ὁ Ζελένσκυ μέ τήν κυρά του, φτιασιδωμένοι, μπροστά στά ἐρείπια ἀλλά καί σέ τρυφερές πόζες γιά τήν Vogue»; εἶπα στόν φίλο μου, μέ τόν ὁποῖο συζητούσαμε τό θέμα. «Δέν μπορεῖ νά σέ προβληματίζει ἡ φωτογραφία τοῦ Ζελένσκυ στή Vogue περισσότερο ἀπό τίς φωτογραφίες τῆς ἰσοπεδωμένης Μαριούπολης. Ἐκτός κι ἄν ἀρχίσεις νά μοῦ λές ἐκεῖνα τά σαχλά, δηλαδή ὅτι εἶσαι “οὐδέτερος” ἤ ὅτι ἤσουν πάντα “εἰρηνιστής”, σάν ἐκείνους πού τά λένε αὐτά, ἐπειδή δέν ἔχουν τό θάρρος νά ζητωκραυγάσουν ὑπέρ τῆς Ρωσσίας καί ὑπέρ τοῦ Τσετσένου μουσουλμάνου Καντίρωφ, ὁ ὁποῖος “ξεπαστρεύει” Χριστιανούς, στό πλευρό τοῦ Πούτιν» μοῦ λέει! Καί συνέχισε νά ἁπλώνει τήν ἄποψή του, ὅτι τά περί τῆς Vogue τά λένε ὅσοι «ἐν μέρει ἔχουν ἀποδεχθεῖ τήν προπαγάνδα τοῦ Κρεμλίνου καί ἐν μέρει ἐπειδή εἶναι ἀνώριμοι, πού ἐξακολουθοῦν νά ζοῦν μέ ἀντιαμερικανικά αἰσθήματα ἀπό καθαρή ἰδεολογική ἀντίθεση»…
Διαμαρτυρήθηκα, λέγοντας ὅτι δέν ἀποδέχομαι ἐπ’ οὐδενί ὅτι ἔχει δίκιο μία χώρα ἡ ὁποία εἰσέβαλε σέ μία ἄλλη καί βομβαρδίζει ἀνηλεῶς ξένα ἐδάφη, ἀλλά ὁμολογῶ ὅτι ἡ φωτογράφηση γιά τήν Vogue τοῦ προεδρικοῦ ζεύγους τῆς Οὐκρανίας μέ μπέρδεψε ἀρκετά, χωρίς νά συμμερίζομαι ὅλους ἐκείνους πού χαρακτηρίζουν τόν Ζελένσκυ «θεατρῖνο» ἤ τόν στολίζουν μέ διάφορα «κοσμητικά», ἀγνοῶντας ὅτι ἐκεῖνος ἀμύνεται, ἐνῷ ὁ ἄλλος, τόν ὁποῖο –σιωπηρά εἴτε ἐμφανῶς– ἐπαινοῦν, ἔχει εἰσβάλει στή χώρα του καί σκοτώνει τούς πολῖτες της! Ὁ φίλος, ὅμως, συνέχισε στό ἴδιο μοτίβο.
«Εἶμαι βέβαιος ὅτι ἄν πύραυλοι ἔπεφταν βροχή στά σπίτια ὅλων τῶν “ἐπιτήδειων οὐδετέρων” θά ἦταν οἱ πρῶτοι πού θά ἔτρεχαν νά ἀναζητήσουν ὁποιοδήποτε κανάλι ἤ περιοδικό, γιά νά κρατήσουν τά φῶτα τῆς δημοσιότητας τοῦ κόσμου στό πρόβλημά τους! Συμπεριλαμβανομένης ὄχι μόνο τῆς Vogue ἀλλά ἀκόμη καί πορνογραφικῶν περιοδικῶν, ἄν χρειαζόταν!»…
Ὀφείλω νά παραδεχθῶ ὅτι ἦταν ἀρκετά πειστικός, ἄν καί ἐπιθετικός. Καί βάλθηκα νά φέρω στό μυαλό μου ὅσα ἄκουσα ἀπό τούς συναδέλφους μου, πού βρέθηκαν στήν καρδιά τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία καί μοῦ τά διηγήθηκαν ἐκ τοῦ σύνεγγυς.
Σκέφθηκα, ἐπίσης, ὅσα ἔχω ὁ ἴδιος ἀντικρύσει στά «κατεχόμενα» τῆς Κύπρου, τό 1978, στήν κατεστραμμένη ἀπό τόν πόλεμο Βηρυτό, στά ἐρείπια ἀπό τόν βομβαρδισμό τῆς Σερβίας, στά πρόσωπα τῶν πρωταγωνιστῶν τοῦ φονικοῦ ἐμφυλίου στήν Βοσνία.
«Μπορεῖ τελικά νά ἔχεις δίκιο. Ὁ Ζελένσκυ, πού γνωρίζει καλά τό παιγνίδι τῆς δημοτικότητας καί τῆς δημοσιότητας, προσπαθεῖ νά κρατήσει “ζωντανό” ἕναν πόλεμο, πού φαίνεται ὅτι “ἔχει κουράσει”. Καί μᾶλλον καλά κάνει!» τοῦ εἶπα.
Κι ἐκεῖνος, ἀπάντησε ἀμέσως: «Νά σοῦ θυμίσω –ἄν δέν τό γνωρίζεις– ὁ Τσῶρτσιλ καί ἡ σύζυγός του πόζαραν, ἐπίσης, γιά φωτογραφίες σέ ἐφημερίδες καί περιοδικά τῶν ΗΠΑ, κατά τήν διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Βλέπεις, οἱ ΗΠΑ δέν μπῆκαν στόν πόλεμο ἀπό τήν ἀρχή καί κάποιος ἔπρεπε νά τούς θυμίζει τί γινόταν στήν Εὐρώπη»!
