Ἡ ΕΡΤ μπορεῖ νά σεμνύνεται γιά τό «Μουσικό κουτί»
Ἡ ἐκπομπή τοῦ Νίκου Πορτοκάλογλου εἶναι ἐξαιρετική. Προσεγμένη, μελετημένη, σοβαρή καί ἀποφασιστική. Ἀνοίγει τό σπίτι σου καί εἰσέρχεται χωρίς νά μπορεῖ κανείς νά τήν ἐμποδίσει. Προχθές, μέ τήν παρουσία τοῦ μεγαλύτερου λευκοῦ ἑρμηνευτῆ τῶν “blues” καί τοῦ “rythm and blues” Ἔρικ Μπάρντον, τόν «Τζόρντι» ἀπό τά μέρη τῶν ἀνθρακωρύχων τοῦ Νιουκάστλ, ὁ Πορτοκάλογλου μᾶς ἔφερε κοντά σέ μιάν ἀνεπανάληπτη σέ δύναμη, πάθος καί ὁρμή ἐποχή, στίς δεκαετίες τοῦ ’60 καί τοῦ ’70. Πατημένα πιά τά ὀγδόντα καί μόνιμος κάτοικος πλέον Ἀθηνῶν, παντρεμένος μέ τήν Ἑλληνίδα Μαριάννα Προεστοῦ, ὁ Μπάρντον ἐμφανίστηκε στό «Μουσικό κουτί», καί μᾶς καθήλωσε!
Πολλοί θά ποῦν: «Μά, γιατί δέν κάθεται σπίτι του; Γιατί δέν πάει στή Σέριφο, ἀφοῦ ἡ φωνή του δέν εἶναι πιά ἐκείνη πού ἦταν;». Ἡ ἀπάντηση εἶναι πολύ ἁπλή. Γιά τόν ἴδιο λόγο πού «δέν κάθονται σπίτι τους» ὁ Μίκ Τζάγκερ, ὁ Κήθ Ρίτσαρντς, ὁ Πώλ Μακάρντεϋ, ὁ Βάν Μόρρισον, ὁ Ἴαν Γκίλλαν, ὁ Ἴαν Ἄντερσον, ὁ Μπόμπ Ντίλαν, ὁ Μπρούς Σπρίνγκστιν. Ἔχουν ἀνάγκη ἀπό χρήματα ὅλοι αὐτοί; Γιατί ἀνεβαίνουν στήν σκηνή, κάπως κουρασμένοι, καί ἐκεῖ ἐπάνω γίνονται πάλι παιδιά; Νά μέ συμπαθᾶνε οἱ «πολιτικορθάκηδες», ὅπως σωστά τούς ἀποκαλοῦν οἱ νέοι, ἀλλά ἄν δέν ἔχεις αἰσθανθεῖ τή δύναμη τοῦ πάλκου, ἄν δέν ἔχεις ἀντιληφθεῖ τήν ἀξία τοῦ χειροκροτήματος, ἄν δέν ἔχεις νοιώσει τί σημαίνει, μετά τήν συναυλία, νά σοῦ σφίγγουν τό χέρι, δέν μπορεῖς καί δέν πρέπει νά «κρίνεις» τόσο εὔκολα…
Ὁ Ἔρικ Μπάρντον εἶναι ὁ ἐκπρόσωπος μίας γενιᾶς καλλιτεχνῶν πού ἦταν καί παραμένουν ἀληθινοί, ταπεινοί καί ἄμεσοι. Ἀνεβαίνουν στή σκηνή καί δέν κοροϊδεύουν, ἀλλά τραγουδοῦν! Μέ ὅση φωνή καί δύναμη τούς μένει! Τέλος!
Ὁ Ἔρικ Μπάρντον, λοιπόν, μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Πορτοκάλογλου καί τῶν ἄξιων συνεργατῶν του (Μόρφη, Τσακιράκης, Τσουράπης, Φραγκούς, Καζάνης, Δίσκος, Κουντουρόγιαννης, Κωνσταντίνου, Μπακάλης), ἑρμήνευσε τραγούδια πού παραμένουν καί σήμερα προσφιλῆ σέ ὅλο τόν κόσμο. Μάλιστα, ὁ Πορτοκάλογλου «ἔδεσε» τά ἐν λόγῳ τραγούδια μέ ἄλλα, ἑλληνικά, καί προέκυψε ἕνα ὑπέροχο σύνολο! Μήπως δέν εἶναι «μπλούζ» ὁ Τσιτσάνης καί ὁ Μᾶρκος; Μείναμε ἐπίσης ἔκπληκτοι μέ τήν ὑπέροχη Σεμέλη, μοναδική φωνή, πού ἑρμήνευσε τέλεια ἀπό νησιώτικο καί Ζαμπέτα μέχρι «τζάζ-μπλούζ» τῆς Μπίλλι Χολινταίυ!
Χθές, στήν ΕΡΤ, στήν ὁποία προεδρεύει ἕνας ἄνθρωπος μέ γνώση καί αἴσθηση τῆς μουσικῆς καί τοῦ πάλκου, ὁ δημοσιογράφος Κωνσταντῖνος Ζούλας, ἔδειξε ὅτι βρίσκεται πολύ μπροστά, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τίς μουσικές ἐκπομπές. Μακρυά ἀπό τά «γκλίτερ» καί τόν σαματᾶ, μακρυά ἀπό κάθε εἴδους «βαρβαρισμό», μᾶς πρόσφερε ἀκούσματα πού θέλγουν, ἠρεμοῦν, συνεγείρουν, θυμίζουν καί καθοδηγοῦν. Τό «Μουσικό κουτί» προχθές δίδαξε ποιότητα καί ἔφερε στά σπίτια μας τό ἄρωμα πού λείπει.
«Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ χώρα τήν ὁποία ὅλοι οἱ ἄνθρωποι στόν κόσμο θεωροῦν ἀπαρχή τοῦ πολιτισμοῦ τους» μᾶς εἶπε ὁ Ἔρικ. «Ἡ Ἑλλάδα εἶναι γιά τούς ἄλλους λαούς τό καλό φαγητό πού δέν ἔχουν ἀκόμη δοκιμάσει καί πού θά ἤθελαν ὅλοι νά δοκιμάσουν» συμπλήρωσε.
Παρακολουθήσαμε τήν ἐκπομπή μέ τήν φιλόμουση ἐγγονή μας. Στό τέλος, καθώς ὁ μέγας καί μοναδικός Ἔρικ μᾶς ἀποχαιρετοῦσε μέ ἕνα μοναδικό σέ ἐκτέλεση “paint it black”, ἡ μικρή μέ ρώτησε «γιατί ἔχω βουρκώσει».
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δέν μποροῦσα κι ἐγώ νά καταλάβω γιατί. Ἴσως γιά ὅσα μοῦ θύμισε ὁ Μπάρντον, ἴσως γιά ὅσα ἄκουσα, ἴσως ἐπειδή τραγούδησε καί τόν ὕμνο τῆς ἀγαπημένης μας ὁμάδας, τῆς “Newcaste United”.
Εὐχαριστοῦμε, κύριε Μπάρντον καί …“Up the Magpies”!
