ΚΑΙΡΟ τώρα ἡ ἀμερικανική ἐξωτερική πολιτική σχοινοβατοῦσε μεταξύ…
… τῆς ἀναγνώρισης τῶν ἑλληνικῶν δικαίων γιά τό Καστελλόριζο μέ βάση τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας καί τοῦ ἄγχους νά μήν προκαλέσει τήν μῆνιν τοῦ Σουλτάνου Ἐρντογάν. Ὁ Ἀμερικανός πρεσβευτής Τζέφφρυ Πάυατ μᾶς εἶχε ἀνακοινώσει μάλιστα καί τήν θέση τῆς νομικῆς ὑπηρεσίας τοῦ Σταίητ Ντηπάρτμεντ, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει ὑφαλοκρηπῖδα καί ΑΟΖ στά κατοικημένα νησιά, ὄχι στά ἀκατοίκητα. Στό διάστημα αὐτό ἡ πρεσβεία τῶν ΗΠΑ στήν Ἀθήνα καί τό Ὑπουργεῖο τῶν Ἐξωτερικῶν στήν Οὐάσιγκτων ἀπέφυγαν νά προβοῦν σέ οἱοδήποτε νομικό χαρακτηρισμό γιά τό τουρκολιβυκό μνημόνιο, μολονότι αὐτό παραβιάζει καί διαστρεβλώνει κάθε ἔννοια τοῦ Δικαίου τῆς Θαλάσσης. Οἱ χαρακτηρισμοί τους ἦταν πολιτικοί, περιγραφικοί, καί ἔστελναν τό τόπι στήν κερκίδα: «Προκλητικό», «ἀντιπαραγωγικό», «ἀχρείαστο» κ.λπ. Ἄνευ νομικῆς ἀξίας.
Σέ ἐρώτηση πού ἔγινε δέ πρός τόν κύριο Πάυατ στό τελευταῖο «Φόρουμ τῶν Δελφῶν», εἰδικῶς γιά τό Καστελλόριζο, ἡ ἀπάντησή του ἦταν διφορούμενη. Καί πρός τοῦτο διεγράφη ἀπό τήν ἐπίσημη ἀπομαγνητοφώνηση τῆς πρεσβείας ἡ εἰδική ἀναφορά στό ἀκριτικό μας νησί! Ὑποτίθεται ὅτι δέν ἀκουγόταν καλά ἡ ἐρώτηση. Ὅλα αὐτά μέχρι προχθές. Προχθές πού ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ἔκανε κάτι πού ἔπρεπε νά εἶχε κάνει ἐδῶ καί πολύ καιρό. Ἐγκατέλειψε τήν «ρωσσοφοβία». Σήκωσε τό τηλέφωνο καί μίλησε μέ τόν Πρόεδρο Πούτιν. Τόν μόνο πού μπορεῖ νά σταματήσει τόν Ἐρντογάν. Δέν ἔχει ἡ σημασία τί τοῦ ἀπάντησε ὁ Ρῶσσος Πρόεδρος. Ἄν τόν παρέπεμψε ἤ ὄχι στό ΝΑΤΟ. Γιά νά ἐπανέλθουν οἱ σχέσεις μας σέ τροχιά –κακοφόρμισαν μετά τίς ἀπελάσεις Ρώσσων διπλωματῶν ἐπί ΣΥΡΙΖΑ– θά πρέπει νά περάσει καιρός. Ἤρκεσε ἡ κίνηση. Ὁ ἔμπειρος Ἀμερικανός πρέσβυς διεῖδε μετά τό ἄνοιγμα γραμμῆς ἐπικοινωνίας Ἀθήνας – Μόσχας ὅτι μπορεῖ νά καταστραφεῖ σέ μία βραδιά ὅλα ὅσα κτίζει γιά τήν χώρα του τρία χρόνια τώρα. Ἑκών ἄκων ἔσπευσε τήν ἑπομένη τῆς ἐπικοινωνίας Πούτιν – Μητσοτάκη νά πράξει ὅ,τι ἀπέφευγε καιρό τώρα. Νά ἀναγνωρίσει ὅτι τό Καστελλόριζο ἔχει ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδα ἀπαντώντας κατ’ οὐσίαν στίς πρόσφατες δηλώσεις Ἀκάρ καί Καλίν. Δέν ξέρω πόσο σοβαρή μπορεῖ νά εἶναι μία χώρα τῆς ὁποίας ὁ πρέσβης διορθώνει ἐπίσημη ἀνακοίνωση τοῦ Ὑπουργείου του μέ 24 ὧρες διαφορά. Δέν ξέρω ποιά ἀπό τίς δύο θέσεις ἰσχύει. Τοῦ τοπικοῦ πρέσβεως ἤ τοῦ κεντρικοῦ State Department. Γνωρίζω ὅμως ἄριστα ἔστω καί ἔτσι ὅτι τηλεφωνώντας στόν Πούτιν ὁ Μητσοτάκης ἀνακάλυψε τά ὀφέλη τοῦ μή δεδομένου. Καί ὁ ἅγιος φοβέρα θέλει. Οἱ ΗΠΑ ἔκαναν στροφή 180 μοιρῶν ἀμέσως. Ἡ νέα αὐτή πολιτική στροφή τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἀνακαλύπτει τήν γοητεία τῆς κληρονομιᾶς τοῦ Κώστα Καραμανλῆ μέσα στίς κρίσεις (καί στόν Ἕβρο ἐγκατέλειψε ἐν μιᾶ νυκτί τίς πολυτέλειες τῆς πολυτισμικότητας), μπορεῖ νά ὁλοκληρωθεῖ μέ μία ἀκόμη κίνηση.
Νά παραγγείλει ἡ Ἑλλάς φρεγάτες ἀπό τόν Μακρόν καί νά ζητήσει ἀπό τούς Σαουδάραβες συμμάχους της νά τίς πληρώσουν. Τί εἶδος ἀντιτουρκική συμμαχία εἶναι αὐτή, στήν ὁποία ἠγεῖται ἡ χώρα μας στήν περιοχή ἄραγε; Δωρεάν εἶναι ἡ συμμαχία; Οἱ ταλαντεύσεις τῆς ἑλληνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς μεταξύ τῶν ΗΠΑ πού θά συμπαραγάγουν τίς φρεγάτες στά Ναυπηγεῖα Σκαρμαγκᾶ στό ἄδηλο μέλλον καί τῆς Γαλλίας πού μπορεῖ νά τίς παραδώσει τώρα, μᾶς κόστισαν ἤδη μιά κεκαλυμένη δυσαρέσκεια! Ὁ Πρόεδρος Μακρόν δώρισε τήν ἐντυπωσιακή του δήλωση ὑπέρ τῶν ἑλληνικῶν συμφερόντων καί μάλιστα στήν γλῶσσα μας στόν Πρόεδρο Ἀναστασιάδη, ἀμέσως μετά τήν συνάντησή τους στό Παρίσι. Ὄχι στόν ἡμέτερο Κυριάκο Μητσοτάκη. Τό μήνυμα κομψό –γιά ὅσους ξέρουν νά διαβάζουν τήν διπλωματία– καί σαφές. Ἡ Ἑλλάς πρέπει νά τελειώνει μέ τήν παραγγελία αὐτή ταχέως, διότι πρῶτον καί κύριον χρειάζεται τίς φρεγάτες τό Πολεμικό Ναυτικό καθώς ὅσες βρίσκονται σήμερα στό Αἰγαῖο συμπληρώνουν σέ λίγο καιρό τό ὅριο ηλικίας –45 ἔτη– καί πρέπει νά «συνταξιοδοτηθοῦν». Ἡ ἡγεσία τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καίγεται γιά τήν ἀγορά τῶν φρεγατῶν καί εἰσηγεῖται ἐνθέρμως τήν ὑπογραφή ἀμυντικῆς διακρατικῆς συμφωνίας μέ τήν Γαλλία, ἡ ὁποία θά προβλέπει τήν μεταστάθμευση μιᾶς μοίρας Rafale στήν Ἑλλάδα καί τόν δανεισμό δύο μεταχειρισμένων φρεγατῶν Fremme.
Δεύτερον, διότι τό δίλημμά μας ἐδῶ πού ἔφθασαν τά πράγματα δέν εἶναι ΗΠΑ ἤ Γαλλία, ἀλλά ἄν εἶναι ἐπείγουσα ἀνάγκη ἡ ἐνίσχυση τῶν Ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων πρός ὑπεράσπιση τοῦ πατρώου ἐδάφους, καί ποιός μπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ σέ αὐτό τό ἐπεῖγον.
Καί τρίτον, ἀκόμη καί ἄν ὑπῆρχε δίλημμα ἀντικειμενικά πρέπει νά τό ἀπαντήσουμε ὑπέρ τῶν Γάλλων. Αὐτοί μᾶς στέκονται μέ ξακάθαρες διατυπώσεις χωρίς «if “καί” anyway», ὄχι οἱ ΗΠΑ. Ὅταν λοιπόν ξέρεις ὅτι ἀπό μία ἀπόφασή σου παίζεται μελλοντικῶς τό ἔδαφός σου, περιθώρια συναισθηματισμῶν δέν ὑπάρχουν. Ἀγοράζεις ἀπό ἐκεῖ πού σέ συμφέρει καί πᾶς μέ αὐτούς πού σέ στηρίζουν. Ἐάν λοιπόν πράγματι πίσω ἀπό τό τηλεφώνημα Μητσοτάκη στόν Πούτιν ὑποκρύπτεται μιά εἰλικρινής στροφή τῆς ἑλληνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, τότε αὐτή πρέπει νά ὁλοκληρωθεῖ. Χωρίς δισταγμούς. Μέ τόλμη. Τά αὐτά μηνύματα πρέπει νά ἀποσταλοῦν στήν Γερμανική Προεδρία τῆς ΕΕ, ἡ ὁποία νομίζει ὅτι μπορεῖ νά ἀπειλεῖται χώρα μέλος ἀπό μή χώρα μέλος τῆς ΕΕ, καί ἐκείνη νά καμώνεται οὐδέτερη συνιστώντας στά δύο μέρη «συνετό διάλογο». Μήπως πρέπει νά πάψουμε νά εἴμαστε τό κορόιδο τῆς παρέας καί νά ἀνοίξουμε τά σύνορα πρός αὐτούς πού μᾶς κοροϊδεύουν ὑποδεχόμενοι μερικές δεκάδες ἀσυνόδευτα τέκνα μεταναστῶν; Κάτι τελευταῖο: Ἐκτός ἀπό τό ἐξωτερικό μέτωπο ὑπάρχει καί τό ἐσωτερικό. Τόν ἡγέτη τόν κάνει ἡ στιγμή. Καί ἡ στιγμή καλεῖ τόν κύριο Πρωθυπουργό νά μεταβεῖ στό Καστελλόριζο πρίν ἀπό τήν λήξη τῆς τουρκικῆς Navtex. Οἱ κάτοικοι τόν περιμένουν! 6 Αὐγούστου θά εἶναι ἀργά.
