Κάποια στιγμή, πού ἡ λογική θά ἐπικρατήσει τῆς εἰκόνας, ἴσως ἐκεῖνοι πού θά μελετοῦν τότε τήν συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας να ὑπογραμμίσουν μιά λέξη ἡ ὁποία χαρακτηρίζει σήμερα τούς περισσότερους ἀπό ἐμᾶς: «Ἀμετροέπεια»!
Λέξη σύνθετη, ἀπό τό στερητικό ἄλφα, τό μέτρο καί τό ἔπος (λόγος). Ἤτοι, λόγια χωρίς μέτρο, ἀδιάκοπη φλυαρία, μεγαλοστομία καί ὑπερβολές. Συνεπῶς ἀπό ἀμετροέπεια διακατέχεται ἐκεῖνος πού διακρίνεται γιά τήν μεγαλοστομία του καί μιλᾶ, μιλᾶ, μιλᾶ χωρίς φρένο. Ἀμετροέπεια εἶναι ἡ ἰδιότητα τοῦ ἀμετροεποῦς, ὁ ὁποῖος τήν ἀμετροέπειά του τήν δείχνει ὄχι μόνο μιλῶντας ἀκατάπαυστα, ἀλλά καί στήν κολακεία, στόν λαϊκισμό, τόν φανφαρονισμό, τήν συμπεριφορά του. Μέ ἄλλα λόγια δέν ἔχει φραγμό. Ἡ κατάχρηση τῆς εἰκόνας καί τῶν «μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης», δηλαδή τοῦ ἀπολύτου ὅπλου γιά τόν εὐτελισμό κάθε ἔννοιας, ἔχει ἀναγάγει πλέον τήν ἀμετροέπεια σέ χαρακτηριστικό ἐκείνων οἱ ὁποῖοι τά πολυ-χρησιμοποιοῦν. Ἄς μείνουμε στούς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι, πλέον, ὀργανώνουν καί ὁλοκληρώνουν τήν καθημερινή τους δραστηριότητα μέσα ἀπό τίς διάφορες πλατφόρμες, ἤτοι τό ἴνσταγκραμ, τό φέις-μπούκ, τό τίκ-τόκ, τό Χ -πρώην τουΐττερ.
Ὁ Ντόναλντ Τράμπ παρουσίαζε (;) τήν κυβερνητική του πολιτική μέ δύο-τρεῖς κουβέντες μέσῳ τοῦ «τουΐττερ». Οὐδέποτε ὑπῆρξε λόγιος καί ρήτωρ, οὐδέποτε παρουσίασε ὁλοκληρωμένο πολιτικό λόγο. Ἀλλά ἐκμεταλλεύθηκε (μέσῳ τῶν συμβούλων του) στό ἔπακρον τό «καμουφλάζ» πού παρέχουν τά «σόσιαλ», δηλαδή τό πακέτο «ψηφιακός λόγος-εἰκόνα» καί μέ ἕνα δύο «τουίτ» ἡμερησίως, ἐξασφάλιζε τήν προβολή τῆς πολιτικῆς του ἀλλά καί τήν ἐπαφή μέ τό πόπολο.
Ἐδῶ, κάπως καλύτερα τά πηγαίναμε, μέχρι πού ὁ πρωθυπουργός μας ἄρχισε νά «δουλεύει» τό τίκ τόκ. Χωρίς ἀμφιβολία, πέρασε ἀρκετά ἀπό ἐκεῖνα πού ἤθελε, σέ μᾶζες πληθυσμοῦ, οἱ ὁποῖες ξημεροβραδυάζονται πλάι σέ μιά ὀθόνη ἤ ἔχουν μετατρέψει τό κινητό σέ φορητό γραφεῖο, βιβλιοθήκη, βιβλίο ἀλλά καί μέσο ἐπηρεασμοῦ τους. «Ἄνοιξε», ὅμως ἐπικίνδυνο δρόμο.
Μέχρι πού ἐνεφανίσθη καί ἕτερος Καππαδόκης, ὁ ὁποῖος, μάλιστα, χρησιμοποίησε τά σόσιαλ, προσθέτοντας τήν μέθοδο τοῦ «βίντεο-κλίπ», μέ σκηνοθέτη ἕναν ἱκανότατο καί διακεκριμένο δημιουργό τοῦ εἴδους.
Κι ἔτσι, γίναμε μάρτυρες μιᾶς σημαντικῆς προεκλογικῆς μάχης, ἡ ὁποία κρίθηκε διά τῆς μεθόδου «Ἕνα βίντεο τήν ἡμέρα, τόν “ἐχθρό” τόν κάνει πέρα».
Ἕνα βίντεο στόν δρόμο, ἕνα ξημερώματα στό Σούνιο, ἕνα μέ τό σκυλάκι μας γιά βόλτα, ἕνα μέ δυό-τρεῖς στοχευμένες κουβέντες καί «πάπαλα»! Τόσο ἁπλά! Τό θέλουμε ἤ ὄχι, μᾶς ἀρέσει ἤ ὄχι, αὐτή εἶναι ἡ σημερινή πραγματικότητα. Ἡ εἰκονική! Κι ἄν δέν θέλουμε νά τό καταλάβουμε, κακό τοῦ κεφαλιοῦ μας!
Κι ἐδῶ, λοιπόν, ἔρχεται ὁ «ἀπό μηχανῆς (κακός) Θεός», πού ἀκούει στό ὄνομα «Ἀμετροέπεια». Γιατί ὅσο κι ἄν σέ ἀγαπᾶ ὁ φακός, ὅσο κι ἄν διαθέτεις τόν «μάγο-σκηνοθέτη», ὅσο κι ἄν γράφεις στόν φακό, ἔρχεται τό ἄτιμο τό μέτρο καί σοῦ «κόβει» τήν μπεσαμέλ!
Πηγαίνεις, δηλαδή, σέ ἕνα σχολεῖο γιά παιδιά μέ εἰδικές δεξιότητες καί εἰσέρχεσαι θεαματικά, κάνοντας «λίμπο λίφτ» (εἴσοδο μέ πλονζόν καί ἕλξη), ἀφοῦ προηγουμένως ἔχεις «ἐξαφανίσει» ἀπό κάθε εἰκόνα τήν ὑφυπουργό Παιδείας ἡ ὁποία σέ ὑπεδέχθη! Κι ὕστερα ὑπόσχεσαι «νά βρεῖς σέ δύο βδομάδες καλύτερο κτήριο καί νά ἀγοράσεις ἕνα-δύο κλιματιστικά.»
Ἄτιμη ἀμετροέπεια, φυτρώνεις ἐκεῖ πού δέν σέ πιάνει ὁ φακός!
