Πολλά εἶναι ἐκεῖνα πού μᾶς ξενίζουν. Γιά μερικά ἀπό αὐτά, προσποιούμεθα ὅτι «πέφτουμε ἀπό τά σύννεφα». Παράδειγμα –ἄς ποῦμε– οἱ «ἐπισυνδέσεις», οἱ ὁποῖες παλαιότερα ὀνομάσθηκαν «παρακολουθήσεις» καί ἀκόμη παλαιότερα «ὑποκλοπές».
Μέ τό συγκεκριμένο θέμα δέν θά ἀσχοληθοῦμε, ἐπειδή πάντα οἱ παρακολουθήσεις ἐπιφυλάσσουν ἐκπλήξεις. Ἁπλῶς τηροῦμε, ὅπως λέγεται, ἀπόσταση ἀσφαλείας καί στάση ἀναμονῆς.
Μᾶς ἐξέπληξε, ὅμως καί ἕνα ἄλλο θέμα. Μεταφέρω τό ρεπορτάζ: «Σαμπάνια καί καλή διάθεση ἐν μέσῳ πολέμου. Σάλος καί πολιτική ἔνταση στό Βερολῖνο μέ τή φωτογραφία πού “τραβήχτηκε” στήν κατοικία τῆς πρεσβευτοῦ τῆς Γερμανίας στό Κίεβο καί δείχνει τήν ὑπουργό Ἐσωτερικῶν τῆς χώρας Νάνσι Φέζερ (SPD), τόν ὑπουργό Ἐργασίας Χουμπέρτους Χάιλ (SPD), τήν Γερμανίδα πρεσβευτή στό Κίεβο Ἄνκα Φελντχοῦζεν καί τόν δήμαρχο τῆς οὐκρανικῆς πρωτεύουσας, Βιτάλι Κλίτσκο, νά εἶναι μέσα… στήν τρελή χαρά.
Στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης τά σχόλια γιά τή φωτογραφία ἦταν πάντως ἰδιαίτερα δηκτικά, μέ σχόλια ἀκόμη καί γιά “πολεμικό τουρισμό”…
Μᾶς ἐντυπωσίασε ὁ ὅρος “Πολεμικός τουρισμός” καί πιστεύουμε ὅτι ὅποια ἑταιρεία ἀποφασίσει νά ὀργανώσει ταξίδια “Πολεμικοῦ Τουρισμοῦ” στήν Οὐκρανία, θά κερδίσει τεράστια ποσά.
Εἴχαμε διαβάσει ἕνα ρεπορτάζ, σέ νορβηγικό περιοδικό μεγάλης κυκλοφορίας γιά κάποια ὀργανωμένα ταξίδια σέ χώρους πού εἶχαν εἰδικά διαμορφωθεῖ σέ “Στρατόπεδα Συγκεντρώσεως” καί μάλιστα μέ ὁρισμένα ἀπό τά “κομφόρ” τῆς ἐποχῆς τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ὁμοιόμορφες στολές, ἀναγκαστική ἐργασία, κούρεμα μέ τήν “ψιλή” καί ἄλλα, ἀνώδυνα…
Οὐδεμία ἐντύπωση θά μᾶς ἔκανε ἄν μαθαίναμε ὅτι τό “μενού” περιελάμβανε καί κάποια “ἐλαφρᾶς μορφῆς” βασανιστήρια!
“Πολεμικός Τουρισμός”, λοιπόν, σέ ἕναν πόλεμο ὁ ὁποῖος στήν ἀρχή μᾶς ἐξόργισε, ξύπνησε μέσα μας τά ἀλτρουιστικά συναισθήματα τά ὁποῖα πάντα ἀναζητοῦν ἀφορμή γιά νά ἐκδηλωθοῦν καί ἐξεγερθήκαμε κατά τῶν εἰσβολέων.
Ὁ καταιγισμός τῶν γεγονότων τά ὁποῖα μετέδιδαν ἀκόμη καί σέ ἀπ’ εὐθείας μετάδοση τά ἠλεκτρονικά μέσα ἐνημερώσεως, μᾶς “ἔβαλε μέσα” στίς πολεμικές ἐπιχειρήσεις. Εἴχαμε μιά ἐμπειρία, μέ τήν εἰσβολή τῶν Ἀμερικανῶν στό Ἰράκ, ἀλλά τότε βλέπαμε μόνο λάμψεις ἀπό ἐκτοξεύσεις πυραύλων ἐναντίον “ἐχθρικῶν στόχων”. Ἦταν, ὅμως, ἡ “εἰσαγωγή στήν ἀπ’ εὐθείας κάλυψη τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων”».
Τώρα, ὅμως, πού ὁ πόλεμος εἰσέβαλε φουριόζος καί «ζωντανά» στήν καθημερινότητά μας, διαπιστώνεται ὅτι «ἀκόμη καί ὁ πόλεμος, κουράζει τόν θεατή», ὅπως μοῦ εἶπε φίλος καί καλός σκηνοθέτης.
«Ὅταν κάτι γίνεται καθημερινότητα, αὐτομάτως πέφτει τό ἐνδιαφέρον τοῦ κόσμου. Ποιός ἐνδιαφέρεται πλέον γιά τό τί συμβαίνει στήν Οὐκρανία; Ἡ “μάχη τῆς εἰκόνας” εἶναι δύσκολη καί ὁ πόλεμος δέν εἶναι “σήριαλ” γιά νά μπορεῖς νά κατευθύνεις τήν πλοκή, τήν δράση, νά “κόβεις” τό ἐπεισόδιο στό καλύτερο σημεῖο καί νά προκαλεῖς τό ἐνδιαφέρον τοῦ θεατῆ γιά τήν συνέχεια. Ναί, ὁ πόλεμος τῆς Οὐκρανίας κούρασε! Τώρα ἐνδιαφέρον ἔχουν οἱ ἐπιπτώσεις του! Ἐνδιαφερόμαστε γιά τό πόσο δύσκολος θά εἶναι γιά ἐμᾶς ὁ χειμῶνας καί ὄχι γιά τό ὅτι στήν Οὐκρανία πέφτουν οἱ πύραυλοι σάν τό χαλάζι» μοῦ εἶπε. Καί πῶς νά εἶναι ἀλλιῶς τά πράγματα ὅταν ὁ δήμαρχος τοῦ Κιέβου χαμογελᾶ καί ἀπολαμβάνει σαμπάνιες μέ τούς Γερμανούς ὑπουργούς; «Ἀνθρώπινο», θά πεῖτε. Ναί, ἀλλά καί ἀληθινό!
