ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ πού ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης διαβαίνει τίς πόρτες τοῦ Λευκοῦ Οἴκου…
… στίς αἴθουσες τοῦ ἑλληνικοῦ κινηματογράφου παίζεται ἡ ταινία «Βόμβα», πού θυμίζει στό παγκόσμιο κοινό πῶς ὁ βαρῶνος τῶν παγκόσμιων media Ροῦπερτ Μέρντοχ καρατόμησε κατά τήν διάρκεια τοῦ Συνεδρίου τῶν Ρεπουμπλικανῶν στίς ΗΠΑ τό 2016 τόν γενικό διευθυντή τοῦ ὑπερσυντηρητικοῦ τηλεοπτικοῦ δικτύου Fox μετά ἀπό καταγγελίες γυναικῶν ἐργαζομένων του γιά σεξουαλική παρενόχληση. Ἡ ταινία στήν Ἑλλάδα μολονότι ἐνδιαφέρουσα καί μέ καλό κάστ (πρωταγωνιστεῖ ἡ Νικόλ Κίντμαν στόν ρόλο τῆς παρουσιάστριας πού ἔσυρε πρώτη τόν χορό τῶν καταγγελιῶν) προβάλλεται συνήθως στά σινεμά ἀργά, μετά τίς 10 (μετά τήν «Εὐτυχία» πού σαρώνει). Συνήθως μπροστά σέ λίγους θεατές. Οἱ Ἕλληνες δείχνουν νά μήν ἀξιολογοῦν σωστά τό μήνυμά της: Σέ μιά ἐλεύθερη χώρα ὅπως οἱ ΗΠΑ ὅσο ἰσχυρός κι ἄν εἶναι κανείς, δέν εἶναι οὔτε παντοδύναμος οὔτε ἀνεξέλεγκτος. Ὑπάρχουν δικλίδες ἀσφαλείας. Ὅπως ἔλεγε ἕνας φίλος, «θά ἔρθει ἡ στιγμή στό μέλλον πού θά ἐκτιμήσουμε καλύτερα τό φθαρμένο ἀμερικανικό πρότυπο τῆς ἐλευθερίας: ὅταν θά ἐπικρατήσει στόν κόσμο ὁ αὐταρχισμός τῶν Κινέζων πού δέ δίνει περιθώρια στήν ἔκφραση τῆς διαφορετικῆς γνώμης». Ἡ ταινία «Βόμβα» ὡστόσο στήν ὁποία πρωταγωνιστεῖ ὁ Τράμπ ἐπιτιθέμενος στήν βασική παρουσιάστρια τοῦ «κατεστημένου» Fox, εἶναι χρήσιμη στόν ἀδαῆ Ἕλληνα θεατή, γιατί ἀποκαλύπτει τό μέγεθος τοῦ διχασμοῦ πού ζεῖ αὐτή ἡ χώρα, ἤδη ἀπό τήν προεκλογική περίοδο τοῦ 2016. Πρίν πάρει ὁ Τράμπ τό χρῖσμα. Καί σέ μεγάλο βαθμό τήν κατάχρηση τοῦ ἀγαθοῦ τῆς ἐλευθερίας πού κάνουν οἱ κάτοικοί της. Οἱ πολῖτες φθάνουν νά δηλώνουν τίς πολιτικές τους πεποιθήσεις ἀκόμη καί ἀπό τό φαγητό πού ἐπιλέγουν στά γεύματά τους. «Εἶναι τό σούσι δημοκρατικό;» διερωτᾶται μέ ἀγωνία μιά ἐργαζόμενη στό Fox, ἡ ὁποία κρύβει ἐπιμελῶς τήν πολιτική της ταυτότητα –ἦταν κρυφή ὀπαδός τῆς Χίλλαρυ. Οἱ ὑποψήφιοι Πρόεδροί της φθάνουν νά δηλητηριάζουν μέ καφέ ἀπειλητικούς παρουσιαστές πρίν ἀπό κρίσιμα ντημπαίητ, ἐνῶ διευθυντές καναλιῶν δηλώνουν μέ στόμφο πώς «οἱ εἰδήσεις εἶναι ἕνα καράβι πού λίγο νά τοῦ ἀφήσεις τό τιμόνι… στρίβει ἀμέσως ἀριστερά!».
Στήν πραγματικότητα ἡ ταινία αὐτή δείχνει σέ δεύτερο πλάνο μέν, ἀρκετά ἱκανοποιητικά δε, μέσα ἀπό περιστατικά τῆς καθημερινότητας, τόν διχασμό πού ζεῖ αὐτή ἡ μεγάλη χώρα ἀπό τήν στιγμή πού ἀνεμείχθη στά δημόσια πράγματά της ὁ νῦν Πρόεδρος Τράμπ. Τόν διχασμό σέ πρόδρομα στάδια. Σκεφτεῖτε πώς ἀπό τότε τό 2016 ἕως σήμερα πού ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης –τριάντα ὁλόκληρα χρόνια μετά τόν πατέρα του καί τήν Ντόρα εἰσέρχεται στόν Λευκό Οἶκο, χωρίς τενεκέδες λάδι ἀπό τά Χανιά πεσκέσι στόν Πρόεδρο– ἡ πολιτική ἀτμόσφαιρα ἔχει βαρύνει καί τά πράγματα ἔχουν ἐπιδεινωθεῖ τόσο στίς ΗΠΑ, ὥστε ὁ Τράμπ ἀντιμετωπίζει θεωρητικά τήν ποινή τῆς καθαίρεσης μέ πρωτοβουλία τῶν Δημοκρατικῶν, βασιζόμενη μάλιστα σέ καταγγελίες πρέσβεων γιά τήν ὑπόθεση τῆς Οὐκρανίας. Μέσα σέ αὐτό τό φόντο θά τόν δεῖ. Καί βεβαίως στό φόντο τῆς ἐπίθεσης πού ἐξαπέλυσε κατά τοῦ Ἰράν τό ὁποῖο ἔχει προφανῶς καί ἐσωτερική στόχευση στίς ΗΠΑ.
Ἐν ὀλίγοις: ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συναντᾶ τόν Ἀμερικανό Πρόεδρο κατά τήν διάρκεια μιᾶς τοξικῆς ἐκστρατείας ἐκανεκλογῆς μέ τόν νοῦ του στό διχαστικό ἐσωτερικό, μέ κάθε του κίνηση νά ζυγίζεται ἀπό τήν σχέση κόστος – ὄφελος στό ἐσωτερικό, ἐπίσης, καί μέ τό βαθύ δημοκρατικό State Department νά ἔχει ἄλλη ἄποψη γιά πτυχές τῶν θεμάτων πού μᾶς ἀπασχολοῦν, ὅπως τά ἑλληνοτουρκικά γιά τά ὁποῖα προβλέπει κρίση στίς ἀρχές τοῦ 2020. Τί μποροῦμε νά περιμένουμε ἄραγε ἀπό τόν ἀπρόβλεπτο Τράμπ αὐτήν εἰδικά τήν στιγμή; Ὁ Τσίπρας στήν συνέντευξή του στό «Βῆμα» ἀποκαλύπτει πώς ἐπί τῶν ἡμερῶν του ὁ Τράμπ πολέμησε καί τό σχέδιο καταδίκης τῶν τουρκικῶν παραβιάσεων καί τήν πρωτοβουλία τοῦ Κογκρέσσου γιά κυρώσεις κατά τῆς Τουρκίας. Τώρα, πού αὐτή μετέχει στόν ἄτυπο ἄξονα μέ τήν Ρωσσία καί τό Ἰράν, τί γίνεται; Καί ἐμεῖς τί θά κάνουμε σέ μιά πυρηνική σύρραξη Ἰράν – ΗΠΑ μέ βάσεις στήν Σούδα;
Θυμίζω πόσο προσεκτικά συμπεριφέρθηκε ἡ Ἑλλάς καί ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη στήν μίνι κρίση μέ τό τάνκερ πού ἔκανε τό φθινόπωρο διέλευση ἀπό τά ὕδατά μας, μεταφέροντας πετρέλαιο τοῦ Ἰράν. Στήν πραγματικότητα, λοιπόν, αὐτήν τήν στιγμή, μέσα σέ περιβάλλον παγκόσμιας ἀστάθειας, ἀπό τήν Συρία καί τήν Λιβύη ἕως καί τό Ἰράν, τά ζέοντα θέματα κυριαρχίας μας εἶναι ὑποσύνολο τῆς ἀτζέντας Μέσης Ἀνατολῆς. Ἡ ὁποία ἀτζέντα ἀξιοποιεῖται καί γιά ἐσωτερική πολιτική κατανάλωση στίς ΗΠΑ .
Ὁ κίνδυνος νά ἐκτονωθεῖ ὅλη ἡ ἀρνητική ἐνέργεια πού σωρεύεται στήν περιοχή ἐπί ἑλληνικοῦ ἐδάφους αὐξάνει κάθε λεπτό πού περνᾶ. Εἴμαστε ὑπό προϋποθέσεις ἰδανικά θύματα. Ὁ Πρόεδρος Ἀναστασιάδης μίλησε στήν ΕΡΤ (Ὄλγα Τρέμη) ἀνοικτά γιά τόν κίνδυνο «ἔνοπλης σύρραξης». Ἄν προέχει λοιπόν κάτι σέ αὐτήν τήν συγκυρία, εἶναι ἡ ἐξασφάλιση στρατιωτικῶν ἐγγυήσεων ἀπό τίς ΗΠΑ καθώς καί ἡ ἔμπρακτος ἐγγύηση τῶν συνόρων μας. Σέ αὐτό θά κριθεῖ ἡ συμμαχία μας, πού μέχρι στιγμῆς εἶναι ἀμφοτεροβαρής. Μόνο δίνουμε, δέν παίρνουμε. Ἦρθε ἡ ὥρα λοιπόν νά ζητήσουμε νά πάρουμε: Ὀμπρέλλα προστασίας. Ἄλλους σηκωμένους ὤμους –ὅπως στήν Κύπρο τό 1974 καί στά Ἴμια τό 1996, δέν ἀντέχουμε! Φέτος, κατά τήν διάρκεια τῆς τοξικῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας στίς ΗΠΑ, οἱ σχέσεις μας θά κριθοῦν γιά τά ἑπόμενα πενῆντα χρόνια. Εἴτε θετικά εἴτε ἀρνητικά! Εὐχόμαστε τό πρῶτο.
