Ἑορτάσαμε, λοιπόν καί τήν «Παγκόσμια Ἡμέρα Ραδιοφώνου».
Καί θυμηθήκαμε τά «ἡρωικά» χρόνια, τότε πού ὁ Μένιος ἔστελνε τά ΜΑΤ τοῦ Ἀρκουδέα (τί περίπτωση κι ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος) στόν Ὑμηττό, γιά νά μᾶς ρίξουν τίς κεραῖες (μόνον ὁ Γιῶργος Παπανδρέου, ἀπό τό ΠΑΣΟΚ, εἶχε στηρίξει τήν «ἐλεύθερη ραδιοφωνία») καί παίζαμε «κρυφτό» στά χιόνια μέ τούς ἀστυφύλακες…
Τί χρόνια κι ἐκεῖνα! Ὅταν ἀποφάσισε ὁ Κων. Μητσοτάκης μέ τούς τρεῖς δημάρχους (Ἔβερτ, Κούβελα καί Ἀνδριανόπουλο) νά σπάσει τό κρατικό μονοπώλιο, ὁ Ἀνδρέας τοῦ Πειραιῶς ἤξερε ποῦ ἔπρεπε νά «χτυπήσει».
Βρήκαμε χρήματα ἀπό ὁρισμένους ἐφοπλιστές, ἑτοιμάσαμε μιά καλή δισκοθήκη (πρέπει νά χάρισα στόν σταθμό περισσότερα ἀπό 500 βινύλια) καί ἀρχίσαμε νά ἐκπέμπουμε ἀπό τό διαμέρισμα τοῦ Νίκου Χάλαρη, στήν «Ἡρώων Πολυτεχνείου». Ὡραία παρέα, μέ τόν Μάριο Νότα, τόν Ἀλέξανδρο Βέλιο, τόν Νῖκο Χρυσαφόπουλο. Ἡ ἀφεντιά μου, ἔχοντας ἤδη μιά πορεία ὡς «πειρατής» μέ τόν σταθμό «Πικάσο Νο2», σέ ἕνα ἡμιυπόγειο στήν γωνία Πύργου καί Ἑπταλόφου, στήν Νίκαια, ἀλλά καί ὡς «Νόμος 4000», ἐκπέμποντας ἀπό τό κατάστημα ἠλεκτρικῶν εἰδῶν τοῦ περίφημου Ἀρμάου, στήν ὁδό Γεωργίου Κονδύλη, ἄρχισα ἀμέσως ἐκπομπή. Ἐργαζόμενος, τότε, στήν «Καθημερινή» καί στό «Ἔθνος», ἀνέλαβα τό πρωινό 7-10 ἀλλά καί ἕνα τρίωρο, ἀργά τό βράδυ, καθαρά μουσικό! Ἦλθε ὕστερα ὁ Θοδωρῆς Βαμβακάρης καί σιγά-σιγά, ὅταν φτιάξαμε τά στούντιο στόν τέταρτο ὄροφο τοῦ Δημαρχείου, ἄρχισε ἡ παρέλαση!
Κι ἦρθαν κοντά μας ἡ Ἄννα Παναγιωταρέα, ὁ Γιῶργος Τράγκας, ὁ Γιῶργος Βότσης, ὁ Νικόλας Βουλέλης, ὁ Γιῶργος Βαρεμένος, ὁ Πᾶνος Κολιοπᾶνος, ὁ Ἀντώνης Πανοῦτσος, ὁ Δημήτρης Παπαδόπουλος, ὁ Γιῶργος Κούνδουρος, ὁ Τάσος Φαληρέας, ἡ Λύδια Λένωση, ἡ Κωνσταντῖνα Μιχαήλ, ὁ Κώστας Καλδάρας, ἡ Ζωή Κουρούκλη, ὁ Γιῶργος Πολυχρονιάδης, ὁ Ντῖνος Παπαβασιλείου, ὁ Μίμης Πλέσσας μέ τήν Λουκίλα Καρέρ, ὁ Μένιος Σακελλαρόπουλος, ὁ Ἄγγελος Μενδρινός, ὁ Νῖκος Φύριος, ὁ Γιάννης Στέρπης, ὁ Τάσος Λεοντῆς, ἡ Μαρία Κρητικοῦ, ὁ Παναγιώτης Χάλαρης, ὁ Βασίλης Ἀναστασίου, ὁ Γιῶργος Βασιλόπουλος, ὁ Στάθης Βαρυτιμιάδης, ὁ Μάκης Γιάμαλης, ὁ Μᾶνος Ξυδοῦς, ὁ Ἰάσων Τριανταφυλλίδης, ὁ Νῖκος Οἰκονόμου.
Ὁ Ἀλκίνοος Μπουνιᾶς, ἡ Δώρα Βλάχου, ὁ Κωστῆς Δήμτσας, ἡ Μαρία Καραλῆ, ἡ Σταυρούλα Πισιμίση, ἡ Ἀλίκη Κοτζιᾶ, ὁ Πάρις Καρβουνόπουλος, ἡ Ἑλένη Τσαγκᾶ, ὁ Χάρης Παυλίδης, ὁ Γρηγόρης Καλοκαιρινός, ὁ Νάσος Πουλακίδας, ὁ Κωστῆς Δήμτσας, ὁ Γιάννης καί ὁ Παναγιώτης Φύτρας, ὁ Γιῶργος Σαραντάκος, ὁ Ἀλέκος Σακελλάριος, ὁ Ἠλίας Ἀσβεστόπουλος, ὁ Περικλῆς Ματαράγκας, ὁ Γιάννης Λοβέρδος, ἡ Ρένα Ψαλλίδα. Εἶναι καί ἄλλοι, πού δέν τούς θυμᾶμαι αὐτήν τήν ὥρα. Καί φτιάξαμε ἕνα πρόγραμμα γεμᾶτο κέφι, δύναμη καί, κυρίως, ἐλευθερία καί ἀνεξαρτησία. Καί προχωρήσαμε πολύ δυνατά γιά δύο χρόνια, μέχρι πού οἱ ἐπιχειρηματίες, (ἐργολάβοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἤδη εἰσβάλει στά ΜΜΕ, ἀποφάσισαν νά «φτιάξουν ραδιόφωνα.») Καί ἄρχισε νά ἀλλάζει τό τοπίο, γιά νά φθάσουμε στίς σημερινές “play lists” τόσο στήν μουσική ὅσο καί …στά δελτία εἰδήσεων!
Ζήσαμε μιά ὡραία ἐποχή. Καί κάποιοι ἀπό ἐμᾶς, τήν ζοῦμε ἀκόμη! Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν ἀκόμη ἡ ΕΡΤ καί οἱ δημοτικοί ραδιοσταθμοί, ἀπό τούς ὁποίους ἀκούγονται ἀκόμη ὡραῖες μουσικές…
