Ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ νά γνωρίζουμε «κάτι παραπάνω» γιά τό Λιμενικό Σῶμα.
Συμπληρώσαμε, αἰσίως, πενῆντα χρόνια ἐνεργοῦ δημοσιογραφίας καί καθημερινῆς ἐπαφῆς μέ τό ὑπουργεῖο Ναυτιλίας, ἕδρα καί τῆς ἡγεσίας τοῦ Σώματος, τό ὁποῖο ἵδρυσε τό 1919 ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος. Στίς (πολύ) πρωινές μας βόλτες, τόν καιρό τῆς πανδημίας, συναντούσαμε (στό καταχείμωνο) τούς ἄνδρες τῶν εἰδικῶν δυνάμεων, ἡμίγυμνους, νά γυμνάζονται, τρέχοντας στούς ἄδειους καί ἔρημους προβλῆτες. Πρόσωπα καθαρά, νέοι ἄνθρωποι μέ θέληση καί ἰδανικά.
Ἔχουμε πλήρη γνώση τοῦ περιεχομένου τῶν σεμιναρίων καί τῶν ὅσων διδάσκονται τά στελέχη αὐτά, στά ὁποῖα ἡ τύχη ἐπεφύλαξε τό καθῆκον νά «φυλάττουν Θερμοπύλες» στήν θάλασσα. «Πάνω ἀπό ὅλα ὁ ἄνθρωπος» εἶναι ἡ μόνιμη ἐπωδός. Εἶναι, λοιπόν, τό λιγώτερο, ἄδικο νά ἐπιτίθεται ὁ κάθε «δικαιωματιστής» ἀλλά καί οἱ γνωστοί «ἔμποροι τοῦ πόνου» κατά τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι –μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους– σπεύδουν καί διασώζουν.
Ἀποτελεῖ ὕβρι κατά τῆς χώρας καί εὐθεῖα ἐπίθεση κατά τῆς ἀλήθειας αὐτή ἡ πατέντα, τήν ὁποία ὁρισμένοι, τά τελευταῖα χρόνια, ἔχουν ἀναγάγει σέ καθημερινό «ἀναμάσημα».
Ἀλήθεια, τί ἐπιδιώκει ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐπιτίθεται κατά τῆς χώρας του καί μάλιστα προπηλακίζοντας ἐκεῖνον πού τήν ἐκπροσωπεῖ ἀπό τήν κουρυφαία βαθμίδα τῆς Πολιτείας; Πῶς, στήν εὐχή, σκέπτονται καί λειτουργοῦν οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, πού στό μυαλό (καί τήν γλῶσσά τους) ἔχουν μόνο τό φαρμάκι, τήν ἀντίρρηση καί τήν ἄποψη; Ναί, σέ μιά δημοκρατία, ὁ διάλογος εἶναι ἀπαραίτητος καί σεβαστός. Ἄλλο, ὅμως, πρᾶγμα εἶναι ὁ διάλογος καί ἄλλο ἡ δυσφήμηση –ἐκ προθέσεως καί βάσει σχεδίου– ἡ ἐπίθεση κατά τῆς πατρίδας σου.
Δηλαδή τί θέλουν νά ποῦν –εὐθέως ἤ μέ μισόλογα– οἱ «προοδευτικοί» συμπολῖτες μας; Ὅτι τό ἑλληνικό κράτος, τό Λιμενικό Σῶμα, τά στελέχη του, δηλαδή, «πνίγουν» τούς ἄτυχους συνανθρώπους τους τούς ὁποίους ἐκμεταλλεύονται οἱ διακινητές καί οἱ ἔμποροι τοῦ πόνου (πολλοί ἀπό δαύτους εἶναι μέλη τῶν χρυσοφόρων ΜΚΟ πού ξεφύτρωσαν ἐσχάτως σάν τά μανιτάρια ὅπου ὑπάρχει πόνος) καί τούς παρασύρουν σέ ταξίδια χωρίς ἐπιστροφή;
Ἡ προχθεσινή τραγωδία ἔδειξε καθαρά μερικά βασικά πράγματα. Κατά πρῶτον ἔδειξε ὅτι ἡ Ἑλλάς, μέ τό Λιμενικό Σῶμα, μέ τά παραπλέοντα σκάφη τά ὁποῖα εἰδοποιήθηκαν καί ἔσπευσαν, ἦταν παροῦσα καί ἦταν ἐκεῖ! Ἔδειξε ἐπίσης τίς ἀδυναμίες τοῦ ἰσχύοντος συστήματος παροχῆς βοηθείας, τό ὁποῖο ἀπαγορεύει σέ ὁποιονδήποτε –σέ διεθνῆ ὕδατα– νά παρέμβει ὅταν ὁ κυβερνήτης τοῦ –ὅποιου– σκάφους ἀρνεῖται τήν βοήθεια. Ἔδειξε ἐπίσης ὅτι τό «Μεταναστευτικό» εἶναι σήμερα ἡ μεγαλύτερη πληγή στά πλευρά τῆς Εὐρώπης καί ἡ αἱμορραγία δέν πρόκειται νά σταματήσει ἄν δέν ἀντιμετωπισθεῖ τό πρόβλημα «στήν πηγή».
Καί ἡ «πηγή» εἶναι ὁ «τρίτος κόσμος», ὁ ὁποῖος ἀγωνιᾶ, πτωχεύει, δυστυχεῖ καί βλέπει –ἀκόμη– τήν φθίνουσα καί παραπαίουσα Δύση ὡς «τήν γῆ τῆς Ἐπαγγελίας». Ἡ Εὐρώπη ἔχει χάσει τό παιγνίδι. Ἄλλοι ἐπενδύουν τώρα στίς χῶρες τῆς Ἀφρικῆς καί δίνουν ἐργασία (ὄχι μέ τήν μορφή τῆς δουλείας πού τούς ἔδινε ἡ Δύση) στούς κατοίκους τους. «Οἱ καιροί ἀλλάζουν» τραγουδοῦσε ὁ Μπόμπ Ντύλαν ἀπό τό 1965!
Ἀλλά ποιός τόν ἄκουγε τότε;
