Καθώς διάβαζα τήν ἐφημερίδα στό μετρό, σκεπτόμουν –ἔτσι συμβαίνει κάθε πρωί– τά θέματα πού…
… θά πρέπει νά βάλω στό χαρτί γιά νά ἐπιλέξω τελικά μέ ποιό θά ἀσχοληθῶ στό χρονογράφημά μου. Πιστέψτε με, δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση τό καθημερινό…
Σκεπτόμουν, λοιπόν, τήν ἐμπειρία μου ἀπό τό ταξίδι στήν Δυτική Μακεδονία τῆς ἀνεργίας καί τῆς «ΔΕΗ πού φεύγει». Θέμα πολύ ἐνδιαφέρον, μέ τό ὁποῖο θά ἀσχοληθοῦμε ἐπιμελῶς καί μέ ζῆλο. Ἔπειτα, σκέφθηκα τό θέμα αὐτό, μέ τόν θάνατο τοῦ νεαροῦ στό Πέραμα. Ὀμολογῶ ὅτι μέ ἐντυπωσίασε ἡ πράξη τοῦ ὑπουργοῦ Δημοσίας Τάξεως Τάκη Θεοδωρικάκου νά ἐπισκεφθεῖ τούς ἑπτά κρατουμένους ἀστυνομικούς στήν ΓΑΔΑ καί νά τούς τονώσει τό ἠθικό. Δέν νομίζω νά τό ἔχει πράξει ἄλλος πολιτικός προϊστάμενος τῆς Ἀστυνομίας μέχρι σήμερα! Διότι ἄλλο θέμα ἡ ἔρευνα καί ὁ καταλογισμός εὐθυνῶν, ἄν ὑπάρξουν καί ἄλλο τό πῶς πρέπει νά ἐνεργήσει ὁ ἄνθρωπος πού προΐσταται τῶν ἀστυνομικῶν, οἱ ὁποῖοι –ὅπως φαίνεται– βρέθηκαν πρό ἀπειλῆς καί φέρθηκαν ὅπως φέρθηκαν. Θά δοῦμε, ὅμως, τί θά δείξει ἡ ἔρευνα… Καί καθώς πήγαινα στήν Βουλή, νά δῶ ἕναν καλό φίλο ἀπό τόν Πειραιᾶ, μᾶλλον εἶχα καταλήξει στό δεύτερο. Χωρίς ἀμφιβολία, ἕνας θάνατος ἑνός εἰκοσάχρονου, δέν εἶναι μικρό πρᾶγμα. Ἀλλά καί ἀπό τήν ἄλλη, πρέπει νά ἐπιλέξουμε ἄν οἱ Νόμοι ἰσχύουν γιά ὅλους ἤ ἄν κάποιοι ἐξαιροῦνται… Ἡ συζήτηση στήν Βουλή, γύρω ἀπό τά τρέχοντα καί ἄλλα τινά, μέχρι πού χτυπάει τό τηλέφωνο… Ὁ συνομιλητής μοῦ ἀπαντᾶ, τόν βλέπω νά συνοφρυώνεται. «Ζωή σέ ἐσᾶς!» λέει καί τό κλείνει. Καί εἶμαι ὁ πρῶτος πού μαθαίνει τόν θάνατο τῆς Φώφης Γεννηματᾶ. Ξαφνιάζομαι, παγώνω. «Μά, πώς;» λέω ἀσυναίσθητα. Ὁ συνομιλητής μου –λόγῳ θέσεως– εἶναι πλήρως κατατοπισμένος. «Ἡπατικό σόκ» μοῦ λέει καί σέ λίγο ἡ Βουλή τηρεῖ ἑνός λεπτοῦ σιγή…
Καθώς φεύγω, βλέπω τόν ὑπάλληλο τῆς Βουλῆς νά κατεβάζει τήν σημαία στό μέσον τοῦ ἱστοῦ. Τόν φωτογραφίζω. Ἴσως νά εἶμαι ὁ μόνος πού ἔχει αὐτή τήν φωτογραφία… Ἡ Φώφη! Μόλις 56 ἐτῶν, τόσο νέα καί μέ τόσα ὄνειρα καί προοπτικές. Δέν θά εἶχε ἀκόμη τελειώσει τό Γυμνάσιο ὅταν τήν πρωτοείδα, στό γραφεῖο τοῦ πατέρα της. Τό Πασοκ εἶχε γίνει πιά ἀξιωματική ἀντιπολίτευση καί στόχευε ψηλά. Δηλαδή προβάριζε κοστούμι ἐξουσίας. Παλιά μανιάτικη οἰκογένεια οἱ Γεννηματάδες, παλιά μανιάτικη καί ἡ οἰκογένεια τῆς μητέρας μου, ἐκμεταλλεύθηκα τήν καλή σχέση καί ἀπέκτησα ἐπαφή μέ τόν ἀείμνηστο Γιῶργο Γεννηματᾶ. Καί ἡ καλήν αὐτή σχέση συνεχίσθηκε καί μέ τήν κόρη του, πού εἶχε ἀποφασίσει νά συνεχίσει τήν οἰκογενειακή παράδοση στά δημόσια πράγματα…
Ἐπειδή, λοιπόν, γνώριζα πρόσωπα καί γεγονότα, εἶχα ἄποψη γιά τήν Φώφη. Κι ὅταν ἀνέλαβε τήν εὐθύνη νά κρατήσει τό κόμμα «μέ τό κεφάλι ἔξω ἀπό τό νερό», πίστευα ὅτι θά τά καταφέρει. Ἡ ἀπώλεια τῆς Φώφης Γεννηματᾶ εἶναι πλῆγμα γιά τήν πολιτική μας ζωή. Γυναῖκα δυναμική, μέ ἐπίγνωση τοῦ μεγέθους τῶν εὐθυνῶν πού ἀναλάμβανε, κράτησε τό ΠΑΣΟΚ στήν ζωή. Τῆς τό χρωστοῦν αὐτό ὅλοι ὅσοι σήμερα διεκδικοῦν τήν θέση της. Ἄς φροντίσουν νά μήν ἀμαυρώσουν τήν μνήμη της…
