Τό παραλήρημα τοῦ Προέδρου τῆς Τουρκίας στόν ΟΗΕ δέν…
… πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ ὡς μία ἀκόμη πρόκληση. Αὐτή τήν φορά, ὁ κακόβουλος γείτονας ἔστειλε μία σαφῆ προειδοποίηση. Ἄφησε κατά μέρος τίς ἀνιστόρητες ἀπόψεις περί τῆς κυριαρχίας τῶν νησιῶν καί προσπάθησε νά παρουσιάσει τήν Ἑλλάδα ὡς χώρα ἡ ὁποία καταπατᾶ τό διεθνές δίκαιο, δέν σέβεται τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί πνίγει παιδιά στό Αἰγαῖο.
Μέ δύο λόγια, ὁ ἄνθρωπος πού ὁδηγεῖ τήν χώρα του στήν πτώχευση, ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει φυλακίσει ὅποιον δέν συμφωνεῖ μαζί του, ὁ πολιτικός ὁ ὁποῖος μεταχειρίζεται τούς πρόσφυγες ὡς ἐμπροσθοφυλακή προκειμένου νά προκαλέσει προβλήματα στήν Ἑλλάδα (καί τήν Εὐρώπη, ἀσφαλῶς), προσπαθεῖ νά ἀλλάξει πίστα καί νά πείσει τήν διεθνῆ κοινότητα ὅτι ἡ Ἑλλάδα, μιά χώρα εὐρωπαϊκή, δημοκρατική, φέρεται ὅπως ἐκεῖνος καί χειρότερα!
Ἄς μήν ἀμφιβάλλει κανείς ὅτι πρόκειται γιά ἀλλαγή βηματισμοῦ στήν ἀναθεωρητική τακτική τήν ὁποία ἀκολουθεῖ ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος.
Ἔχοντας ἐξαντλήσει ὅλο σχεδόν τό ὁπλοστάσιό του, ἐπιλέγει τώρα τήν συκοφαντία τῆς Ἑλλάδος στά διεθνῆ φόρα, μέ σκοπό νά προετοιμάσει τό ἔδαφος, ὥστε νά δημιουργήσει –ὅπου νομίζει ὅτι μπορεῖ– τετελεσμένα. Βεβαίως, μπορεῖ ἡ τουρκική ἀντιπολίτευση νά τόν ὠθεῖ πρός τό ἀπονενοημένο, ἐνθαρρύνοντας τήν ρητορική του καί θυμίζοντάς του τήν ἀπελευθέρωση τῆς Κύπρου. Τά πράγματα, ὅμως, ἔχουν ἀλλάξει πολύ. Ἡ Ἑλλάς εἶναι χώρα πού ἀνήκει στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ὅπως καί ἡ Κύπρος. Καί ἡ διεθνής κοινή γνώμη (τοὐλάχιστον ἐκείνη ἡ ὁποία πιστεύει στόν πολιτισμό καί τήν δημοκρατία) γνωρίζει ὅτι ἡ τουρκική κατοχή σέ μιά χώρα ἀνεξάρτητη καί μέλος τῆς ΕΕ ἀποτελεῖ παραφωνία γιά τόν δυτικό κόσμο.
Ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος, αὐτή τήν φορά, προσπαθεῖ νά ἐκμεταλλευθεῖ ὅσα συμβαίνουν στήν γειτονιά του, ὅσα συμβαίνουν στήν Οὐκρανία, ὅπου ἐκδηλώνεται –μέ βαρύτατο, ἀσφαλῶς, τίμημα– ὁ ἀναθεωρητισμός ἑνός ἄλλου Προέδρου, ὁ ὁποῖος –μήν τό ξεχνᾶμε– ἐπίσης ἐπικαλεῖται ἀνθρωπιστικούς λόγους γιά νά δικαιολογήσει τό δικό του ἀπονενοημένο. Κάποιος θά πρέπει, ἐπί τέλους, νά τοῦ θυμίσει ὅτι ἡ ἐπιστροφή σέ ἔννοιες ὅπως τό vatan (ἡ περίφημη πατρίδα γιά τήν ὁποία κάθε τόσο ὁμιλεῖ) εἶναι σήμερα ἀδύνατη. Αὐτή την φορά, ἡ τουρκική διπλωματία, τήν ὁποία πολλοί ἔχουν σέ (ὑπερβολική) ἐκτίμηση, ὁδηγεῖ τήνΤουρκία σέ λάθος κατεύθυνση. Οἱ ἰσχυρισμοί τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τήν προσωποποίηση τῆς καταπατήσεως τοῦ διεθνοῦς δικαίου, τῆς περιφρονήσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τοῦ ἐξευτελισμοῦ τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν, δέν μποροῦν νά πείσουν κανέναν.
Καί, φυσικά, γιά τόν πολιτισμένο δυτικό κόσμο, εἶναι ἀρκετή ἡ πόζα τοῦ Τούρκου Προέδρου, πλάι στούς στυγνούς δικτάτορες τῶν πρώην δημοκρατιῶν τῆς ΕΣΣΔ καί, φυσικά, πλάι στόν Πρόεδρο τῆς Ρωσσίας, ὁ ὁποῖος ἔχει εἰσβάλει καί καταστρέφει μιά ἀνεξάρτητη, εὐρωπαϊκή, χώρα! Αὐτός, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος, προσπάθησε νά θίξει εὔθικτες χορδές ἀπό τοῦ βήματος τοῦ ΟΗΕ, ἐπικαλούμενος λόγους ἀνθρωπιστικούς. Εἶναι πολύ δύσκολο νά γίνει πιστευτός. Τό παρελθόν του ἀλλά καί τό παρόν, μέ τήν κατ’ ἐπάγγελμα παραβίαση κάθε ἐννοίας δικαίου, δέν τό ἐπιτρέπουν. Ἐμεῖς, πρέπει νά ἀπαντήσουμε μέ ἠρεμία καί μέ στοιχεῖα, ὅπως ἁρμόζει σέ ἕνα δυτικό, εὐρωπαϊκό, πολιτισμένο κράτος.
