Οὐδόλως μέ ἐνοχλοῦν οἱ «ἰδεολόγοι», ἐκεῖνοι, δηλαδή, οἱ ὁποῖοι…
…πιστεύουν σέ κάποια θεότητα τῆς πολιτικῆς, πού μπορεῖ νά λέγεται σοσιαλισμός, φιλελευθερισμός, σοσιαλδημοκρατία. Ἀρκεῖ νά εἶναι ἡ πίστη δεμένη μέ τό δημοκρατικό πολίτευμα καί διακυβέρνηση.
Μπορῶ νά σᾶς πῶ ὅτι ἀκόμη καί οἱ ρομαντικοί, πού πιστεύουν ὅτι «μπορεῖ νά γυρίσουμε πίσω», μοῦ εἶναι συμπαθεῖς. Ἀρκεῖ νά μήν τό παρακάνουν.
Μέ «βγάζουν ἀπό τά ροῦχα μου» ὅμως ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι εἶναι (καί εἶναι) σπουδασμένοι, μερικοί εἶναι ἐπίσης διακεκριμένοι στόν χῶρο τους, καί κατεβαίνουν πιό χαμηλά κι ἀπ’ τό πάτωμα, γιά τήν κομματική τους προτίμηση!
Δέν μπορῶ νά ἀντιληφθῶ πῶς ἕνας ἄνθρωπος σοβαρός –ἄς ποῦμε– πού σέβεται τόν ἑαυτό του, τίς σπουδές του, τό ἐπάγγελμά του, τούς φίλους του, βγαίνει μετά ἀπό μιά σεισμική δόνηση καί βάλλει κατά τοῦ «γρουσούζη» πρωθυπουργοῦ! Δηλαδή ἄλλο νά λές κάτι «γιά τήν πλάκα» κι ἄλλο νά εἶσαι ἰατρός ἤ καλλιτέχνης, γνωστός καί ἐπώνυμος καί νά λές τέτοιες βλακεῖες!
Ἐπίσης μέ ἐκνευρίζουν οἱ συνάδελφοί μου, πού φοροῦν κομματικές παρωπίδες. Δέν θά μποροῦσα ποτέ νά γράψω γιά ἕναν πρωθυπουργό τόν ὁποῖο δέν συμπαθῶ, λέξεις ἔξω ἀπό κάθε κανόνα σεβασμοῦ καί αὐτοσεβασμοῦ. Κι ὅμως, διαβάζω δημοσιεύσεις συναδέλφων μου, οἱ ὁποῖοι χρησιμοποιοῦν λέξεις προσβλητικές, ἄθλιες, γιά τόν πρωθυπουργό ἤ (ἀπό τήν ἄλλη) γιά τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως. Ἀπαράδεκτο! Χθές, λοιπόν, μοῦ τηλεφώνησε ὁ γνωστός δηκτικότατος φίλος, πού ὅλα τοῦ φταῖνε! «Κάπου διάβασα ὅτι ἡ πρόσληψη τῆς κυρίας Τσαπανίδου (συμπαθεστάτη, ἱκανή καί καλή συνάδελφός σας ) ἀπό τόν Ἀλέξη Τσίπρα γιά τήν θέση τῆς ἐκπροσώπου Τύπου τοῦ Σύριζα εἶναι ἐνέργεια “ὑψηλῆς ἐπικοινωνιακῆς σημασίας” καί πολλά ἄλλα. Μᾶλλον μᾶς δουλεύετε ἐσεῖς οἱ δημοσιογράφοι! Φυσικά καί θά εἶναι πολύ καλύτερα νά βλέπουμε τήν Πόπη Τσαπανίδου ἀπό ὅ,τι τόν ἄχρωμο καί ἄοσμο Ἠλιόπουλο. Ἀλλά –γιά νά λέμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους– ἄν ἡ συνάδελφός σας εἶχε ἕνα πολύ δυνατό συμβόλαιο καί μεγάλη θεαματικότητα στό δελτίο εἰδήσεων ἑνός “καναλιοῦ”, πολύ δύσκολα θά τό ἄφηνε γιά ὁποιαδήποτε θέση “ἐκπροσώπου”. Γιά μιά θέση στό “Ἐπικρατείας”, ἴσως, γιά μιά θέση στό ψηφοδέλτιο τῆς Εὐρωβουλῆς ἀσφαλῶς, ἀλλά γιά μιά θέση “ἐκπροσώπου”, δέν τό βλέπω! Μᾶλλον πῆγε ἄπατο τό δελτίο πού παρουσίαζε καί προτίμησε μιάν θέση πού ἔτσι καί βγεῖ, ὁ Σύριζα μπορεῖ νά τήν δοῦμε στήν προεδρία τῆς ΕΡΤ!» μοῦ λέει. Τοῦ εἶπα ὅτι δέν συμφωνῶ σχετικῶς μέ τήν Πόπη, ἀλλά συμφώνησα στό ὅτι καί ἡ Νέα Δημοκρατία ἔχει στήν ἴδια θέση (ὁ νῦν ἐκπρόσωπος θά ἀποσυρθεῖ ἄν εἶναι ὑποψήφιος) δημοσιογράφο, τήν Ἀριστοτελία Πελώνη. «Ἔχει γίνει μόδα. Νομίζω κι ὁ Βελόπουλος ἔχει ἕναν πρώην δημοσιογράφο ἐκπρόσωπο, καί ὁ Λεβέντης εἶχε ἐπίσης δημοσιογράφο» μοῦ εἶπε ὁ φίλος, πού εἶχε πάρει φόρα.
«Κι ἐσύ γιατί ἔχεις ξεσπαθώσει τώρα; Τί σέ ἔχει ἐνοχλήσει τόσο;» τόν ρώτησα. «Δέν μέ ἔχει ἐνοχλήσει κάτι συγκεκριμένο. Ἀλλά νά μήν μᾶς τρελάνετε κιόλας ἐσεῖς οἱ δημοσιογράφοι μ’ αὐτά πού λέτε καί γράφετε!» μοῦ λέει καί ἔκλεισε τό τηλέφωνο. Τοῦ ἔστειλα ἕνα sms: «Κι ἀφοῦ θυμώνεις, γιατί μᾶς διαβάζεις;».
