Κρατῆστε τά δικά μας, πολύτιμα ἔθιμα

Καί μᾶς προέκυψε …Halloween!

Μία ἀκόμη «ἀμερικανιά», τήν ὁποία (γιατί ἄραγε;) υἱοθέτησαν ἤδη καί κάποια ἑλληνικά σχολεῖα, στά ὁποῖα οἱ μαθητές καλοῦνται νά τηρήσουν (ἄρχισαν δηλαδή νά τό τηροῦν) ἕνα ἀγγλοσαξωνικό καί δή ἀμερικανικό ἔθιμο!

Ἔστι δέ Halloween ἔθιμο τό ὁποῖο ἑορτάζεται τήν νύχτα τῆς 31ης Ὀκτωβρίου, κατά τήν ὁποία τά μικρά παιδιά μεταμφιέζονται κατά κανόνα σέ κάτι «τρομακτικό» καί ἐπισκέπτονται σπίτια, ὅπου τούς προσφέρονται πολλά γλυκά, ἐνέργεια γνωστή ὡς «trick or treat?» πού σημαίνει ἐν ὀλίγοις: «Θά μέ κεράσεις ἤ θά σοῦ σκαρώσω φάρσα;».

Τό ἐν λόγω ἔθιμο μερικοί ἐπιχειροῦν νά τό παραβάλουν μέ τό ἑλληνικό ἔθιμο τῶν Ἀπόκρεω, ὅμως διαφοροποιεῖται κατά πολύ ἀπό αὐτές, καθώς τό Halloween ἔχει μυστικιστική προέλευση καί χρῶμα. Ἀποτελεῖ ἐξέλιξη τῆς ἀρχαίας Κελτικῆς γιορτῆς Samhaim. Στήν σημερινή της μορφή, βεβαίως, ὁ ἐν λόγω «ἑορτασμός» δέν ἀσχολεῖται πιά μέ φαντάσματα καί πνεύματα, ὅπως συνήθιζαν οἱ Κέλτες, ἀλλά περισσότερο μέ διασκέδαση, τρομακτικές μεταμφιέσεις καί γλυκίσματα. Γιά τούς Κέλτες ἡ 31η Ὀκτωβρίου σήμαινε τό τέλος τῆς συγκομιδῆς καί τήν ἀρχή τοῦ χειμῶνα, ἐνῶ ταυτόχρονα ἡ ἀλλαγή τῆς ἐποχῆς ἦταν μιά γέφυρα μεταξύ τοῦ «ἐπάνω κόσμου» καί τοῦ κόσμου τῶν νεκρῶν.

Μέ τήν πάροδο τῶν αἰώνων ἡ γιορτή ἔλαβε ἀρχικά Χριστιανικό χρῶμα, ἀλλά μετασχηματίστηκε ἀπό παγανιστική τελετή σέ ἡμέρα μεταμφιέσεων, μέ εὔθυμες παρελάσεις καί κεράσματα γλυκῶν σέ παιδιά καί ἐνήλικες. Ὡστόσο, τό Halloween ἔδωσε «ψωμί» γιά τήν δημιουργία κάποιων ταινιῶν τρόμου!

Ποιά, λοιπόν, σχέση ἔχει ἡ ἑλληνική πραγματικότητα, τά ἑλληνικά ἤθη καί ἔθιμα μέ τίς παραδόσεις τῶν Κελτῶν καί τῶν Ἀγγοσαξώνων; Καμμία! Ἀλλά ἔλα πού μᾶς ἀρέσει κάθε τι τό ξενικό καί τό «φορᾶμε» ἀμέσως! Εἶναι, ὅμως, τόσο ἁπλά καί τόσο ἀθῶα τά πράγματα; Εἶναι τόσο ἁγνές ὅλες αὐτές οἱ υἱοθετήσεις ξένων ἠθῶν καί ἐθίμων; Εἶναι μία ἀκόμη ἁπλή κρίση ξενομανίας ἤ πρόκειται γιά κάτι βαθύτερο; Διότι καί τό Ρόκ ἔντ ρόλ ἦταν ἀμερικανιά, ἀλλά ζημιά δέν μᾶς ἔκανε. Μήπως μέ τήν εὐκολία μέ τήν ὁποία ὑποδεχόμεθα (καί ἀποδεχόμεθα) ξένες ἐπιρροές, ἀνοίγουμε τήν πόρτα καί σέ ἄλλα ἤθη καί ἔθιμα πού μᾶς φέρνουν οἱ συνεχῶς αὐξανόμενοι ἀπρόσκλητοι ἐπισκέπτες;

Μήπως ἔπειτα ἀπό τό «ἀθῶο» Halloween θά δεχθοῦμε μέ εὐκολία περισσή καί ἄλλα –βάρβαρα– ἔθιμα, ὅπως ἐκεῖνα τά αἱματηρά «αὐτομαστιγώματα» τῶν μουσουλμάνων στόν Πειραιᾶ; Μήπως θά δεχθοῦμε ἀδιαμαρτύρητα καί ἄλλες, βάρβαρες, συνήθειες τῶν «εἰρηνικῶν εἰσβολέων»; Κάπου διάβασα ὅτι ὁ νέος δήμαρχος Ἀθηναίων ἔκλεισε κάποιο πακιστανικό (ἤ κάτι τέτοιο) σχολεῖο πού εἶχε (;) δημιουργηθεῖ στήν Ἀθήνα. Πολύ καλά ἔκανε! Τά παιδιά τῶν παρεπιδημούντων (μέ πρόθεση νά μονιμοποιηθοῦν) ἐν Ἑλλάδι, πρέπει νά φοιτήσουν σέ ἑλληνικά σχολεῖα, νά γίνουν «τῆς ἑλληνικῆς παιδείας μετέχοντες», ὥστε νά (καί ἄν ποτέ) ἀφομοιωθοῦν μέ τήν ἑλληνική –δύσκολη– κοινωνία.

Ἀγαπητοί ἐκπαιδευτικοί, ἀγαπητοί γονεῖς. Ἀφῆστε τό Halloween στούς Κέλτες καί τούς ἀπογόνους τους. Ἔχουμε τίς δικές μας Ἀπόκριες, ἔχουμε τόσα ὄμορφα καί λιγότερο βάρβαρα ἔθιμα. Καί μήν ξεχάσετε, δῶρα κάνουμε στούς δικούς μας τήν Παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς καί ὄχι τά Χριστούγεννα! Μήν παρατᾶτε τά δικά μας, πολύτιμα ἔθιμα!

Απόψεις

Τό πρωτοσέλιδο τῆς «Ἑστίας» γιά τήν νέα γενιά στά χείλη τοῦ ράπερ Λέξ!

Εφημερίς Εστία
Ὁ εὐθύς Θεσσαλονικιός ἑρμήνευσε μπροστά σέ 120.000 νέες καί νέους, σέ δύο διαδοχικές συναυλίες στό ΟΑΚΑ, τήν «Χειρότερη Γενιά», οἱ στίχοι τῆς ὁποίας περιλαμβάνουν ἀναφορά στήν ἐφημερίδα μας Ἔκρηξις κοινωνικῆς ἀμφισβητήσεως ἀπό τήν νεολαία

Παιχνίδια παραγραφῆς μέ τό Γνωμοδοτικό Τριαντόπουλου

Μανώλης Κοττάκης
OTAN τέθηκε γιά πρώτη φορά τό ζήτημα τῆς συνθέσεως τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου πού θά κληθεῖ νά ἀξιολογήσει ὡς «φυσικός δικαστής» τήν ὑπόθεση Τριαντόπουλου, ἡ Βουλή καί τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης διχάστηκαν γιά τό ποιός εὐθύνεται, πού στήν λίστα τῶν πρός κλήρωση δικαστῶν περιλαμβάνονταν κάποιοι πού ἀπεῖχαν ἕναν μῆνα ἀπό τήν συνταξιοδότηση.

Ἀκρίβεια-φωτιά σέ ὑπηρεσίες καί τρόφιμα ἐξ αἰτίας νέας πληθωριστικῆς ἐκρήξεως

Εφημερίς Εστία
Ο ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ὄχι μόνο δέν ὑποχωρεῖ, ἀλλά ἀντιθέτως ἀκολουθεῖ ἀνοδική πορεία τούς τελευταίους δύο μῆνες.

Ἕνα κι ἕνα δέν μπορεῖ νά κάνουν ἕνδεκα

Δημήτρης Καπράνος
Ἀρκεῖ μία καί μόνη ματιά στό σημερινό –ὁμιχλῶδες καί δυσδιάκριτο– πολιτικό μας σκηνικό, γιά νά περιπέσουμε σέ βαθειά μελαγχολία.

Παρασκευή, 2 Ἰουλίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
O ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΠΑΣΙΜΟ