Πολλά διάβασα στά «σόσιαλ» σχετικά μέ τήν «τσιγαρίλα», ἡ ὁποία ἐνόχλησε τούς νέους ἐνοίκους τοῦ Μεγάρου Μαξίμου.
Θύμωσαν καί ἀποδοκίμασαν οἱ «προοδευτικοί», οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τό κάπνισμα «ἀπελευθέρωση» καί ὅσους ἐνοχλοῦνται ἀπό αὐτό «φλώρους» ἤ «περίεργους» ἤ «καλομαθημένους». Ὡς παλαιός καπνιστής (σήμερα προσπαθῶ νά «παίζω» μέ ἕνα «ἠλεκτρονικό» ἀργά καί πού, ἀλλά ποτέ σέ δημόσιο κλειστό χῶρο ἤ στό σπίτι) μπορῶ νά σᾶς πῶ ὅτι δέν ὑπάρχει χειρότερη αἴσθηση ἀπό αὐτή τῆς «τσιγαρίλας», τῆς νικοτίνης, δηλαδή, ἡ ὁποία ἔχει «νοτίσει» τούς τοίχους, τά ἔπιπλα καί γενικῶς τόν χῶρο ὅπου τό κάπνισμα ἦταν καθημερινή συνήθεια.
Ἐπιτρέψτε μου, ἐπίσης, νά ἐκφράσω τήν ἄποψη, ὅτι τό «μή κάπνισμα» στούς δημόσιους χώρους ἀποτελεῖ δεῖγμα πολιτισμοῦ, καθαριότητας καί ὑγείας.
Θυμᾶμαι ὅταν ἀνέλαβα διευθυντικά καθήκοντα σέ ἕνα ΜΜΕ, τό γραφεῖο πού παρέλαβα ἦταν «ποτισμένο» μέ καπνό! Τά ἔπιπλα, οἱ τοῖχοι, οἱ κουρτίνες, οἱ πίνακες, ἀνέδιδαν ἐκείνη τήν ἐνοχλητική ὀσμή. Ἀναγκάσθηκα νά ζητήσω νά βαφτοῦν πάλι οἱ τοῖχοι, ἀντικατέστησα (ἰδίοις ἐξόδοις, ἔχω ἀκόμη τίς ἀποδείξεις) ὅλα τά ἔπιπλα, τίς κουρτίνες, τούς πίνακες (ἔφερα ἀπό τό σπίτι ἕναν ὄμορφο Κολοκοτρώνη, πού μοῦ ἔχει χαρίσει ὁ φίλτατος Ἰωάννης Βαρβιτσιώτης κι ἕναν Κώστα Σπυριούνη) καί ἔβγαλα «φιρμάνι» πού ἀπαγόρευε τό κάπνισμα στούς χώρους τῆς ἐπιχειρήσεως, ἐντολή πού τηρήθηκε τελικῶς μόνο γιά τόν ὄροφο τοῦ γραφείου μου! Εἶναι λοιπόν «περίεργος» ὅποιος δέν ἀνέχεται τήν εὐωδία τοῦ καπνοῦ; Ὄχι, ἀσφαλῶς. Θυμᾶμαι ἐκεῖνες τίς «ἄγριες» ἐποχές, πού καπνίζαμε ὅλοι στίς ἐφημερίδες, στίς καφετέριες, στά κέντρα διασκεδάσεως, στό σπίτι! Ἔβγαζες τά ροῦχα σου καί «ἔσταζαν» νικοτίνη. Μιά φορά ἔβαλα ἕνα πουκάμισο μέσα σέ καθαρό νερό καί εἶδα μέ τρόμο τόν νιπτῆρα νά κιτρινίζει σάν ὕποπτη ἐφημερίδα!
Ἡ «τσιγαρίλα», λοιπόν, εἶναι ἐνοχλητική, δέν εἶναι δεῖγμα πολιτισμοῦ καί, κυρίως, εἶναι ἐπικίνδυνη γιά τήν ὑγεία. Καί, τέλος πάντων, δέν εἶναι «πρόοδος»! Κι ἐπειδή δέν ἄκουσα κάτι γιά τήν πλήρη ἐφαρμογή τοῦ «ἀντικαπνιστικοῦ» Νόμου, τήν ὁποία εἶχε ἐξαγγείλει προεκλογικῶς ὁ πρωθυπουργός, περιμένω νά ἀκούσω! Κάτι ἀκόμη πού φαίνεται νά «ἐνόχλησε» ἐκείνους πού αὐτοπροσδιορίζονται ὡς «προοδευτικοί» εἶναι ὁ θρησκευτικός ὅρκος πού ἔδωσε ἡ νέα κυβέρνηση. Κατά τή γνώμη μου ὅρκος ὑπάρχει μόνο θρησκευτικός. Τό νά δίνω «λόγο τιμῆς» δέν εἶναι «ὅρκος».
«Ὅρκος» εἶναι ἡ ὑπόσχεση ἤ βεβαίωση πού δίνεται μέ ἐπίκληση ἱεροῦ προσώπου ἤ πράγματος ὡς μάρτυρα γιά τήν ἀλήθεια, ἤ ὄχι, κάποιου γεγονότος.
Ἡ ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ ἔχει τήν ἔννοια ὅτι παραβίαση τῆς ὑπόσχεσης ἤ ψεύτικη ἐπιβεβαίωση ἐπισύρει τή θεία τιμωρία καί δεσμεύει ἀμέσως ἤ ἐμμέσως τήν τιμή καί τήν προσωπικότητα τοῦ προσώπου πού «ὁρκίζεται».
Ἡ λέξη παράγεται ἀπό τό ἀρχαῖο ρῆμα «εἴργω» (περιορίζω, ἐμποδίζω), τό ὁποῖο παράγει καί τήν λέξη «εἱρκτή» καί σημαίνει ἕνα μέσο μέ τό ὁποῖο ὁ ὁρκιζόμενος δεσμεύεται νά πεῖ τήν ἀλήθεια, διαφορετικά θά ὑποστεῖ κυρώσεις.
Εἶναι ἕνα εἶδος «δυνητικῆς αὐτοκατάρας», ἡ ὁποία ἐνεργοποιεῖται ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ ἴδιου πού ὁρκίζεται, στήν περίπτωση πού τον παραβαίνει. Απτά, καί ὁρκίζομαι ὅτι προσπαθῶ νά κόψω ὁριστικά τό κάπνισμα!
