Ἀγωνία γιά τό πολίτευμα

Τό Κοινοβούλιο ὑποβαθμίζεται, ἡ Δικαιοσύνη ἐπηρεάζεται, τά ΜΜΕ χειραγωγοῦνται» – Οἱ ἐξεταστικές λειτουργοῦν προσχηματικῶς – Ἡ δικαιοσύνη δέν ἔδωσε ἀπαντήσεις γιά τίς ὑποκλοπές – Ὁ Τύπος δέν εἶναι
γιά νά λιβανίζει – Κίνδυνος ἀπό τήν ἀργόσυρτη διολίσθηση – Οἱ πολῖτες θεωροῦν ὅτι τούς πρόδωσαν – Νάρκη τά γκέτα πλουσίων – Βολές Βενιζέλου γιά ἀκρίβεια, διαφθορά, ἀλαζονεία ἐξουσίας, ἀνισότητες, μονοπρόσωπες ἐξουσίες

ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ πυρῶν ἐξαπέλυσε ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλῆς κατά τῆς Κυβερνήσεως, τῆς δικαιοσύνης καί μερίδας τῶν μέσων ἐνημερώσεως σέ ἐκδήλωση γιά τά 15 χρόνια τῆς ἐφημερίδος «δημοκρατία». Στήν ἐκδήλωση, στήν ὁποία συμμετεῖχε ἀπό κοινοῦ μέ τόν Εὐάγγελο Βενιζέλο, δήλωσε ὅτι καί οἱ δύο πιστεύουν στό δημοκρατικό πολίτευμα, στόν πολιτισμένο διάλογο καί τήν παράθεση στέρεης ἐπιχειρηματολογίας. Ἐπιπροσθέτως, τόνισε μέ νόημα τόν σεβασμό στήν ἄλλη ἄποψη, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ὅτι «δέν ἀρκεῖ νά λέμε ὅτι ἡ Δημοκρατία ὑπάρχει, ὀφείλουμε νά ἐξετάζουμε ἄν λειτουργεῖ ὅπως πρέπει καί ἄν οἱ θεσμοί παραμένουν ἀνθεκτικοί.»

Ἀναφερόμενος στό ἐάν οἱ ἐγγυήσεις πού συγκροτοῦν τό Κράτος Δικαίου παραμένουν ἀξιόπιστες, δήλωσε ὅτι «ἕνα ὁλοένα διευρυνόμενο τμῆμα τῆς κοινωνίας θεωρεῖ ὅτι οἱ θεσμοί δέν λειτουργοῦν μέ τήν πληρότητα πού ἀπαιτεῖται.» Ἐν συνεχείᾳ ἐξήγησε ὅτι τό «Κοινοβούλιο ὑποβαθμίζεται, ἡ Δικαιοσύνη ἐπηρεάζεται καί τά ΜΜΕ χειραγωγοῦνται.» Σημείωσε ἀκόμη ὅτι οἱ πολῖτες θεωροῦν ὅτι οἱ κυβερνήσεις δέν τούς ἀκοῦνε, οἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται ἐρήμην τους καί ἡ πολιτική ἀσκεῖται μέ ὅρους κλειστῶν συστημάτων, χωρίς νά ἀνταποκρίνονται στίς πραγματικές ἀνάγκες τῆς κοινωνίας. Τόνισε δέ ὅτι «ὁδηγούμαστε σέ κρίση ἐμπιστοσύνης, κρίση ἀμφισβήτησης τῶν θεσμῶν, κρίση ἀπονομιμοποίησης τοῦ πολιτικοῦ συστήματος.»

Ἐπίσης, ἀνεφέρθη στήν στρεβλή παγκοσμιοποίηση –τήν ὁποία υἱοθετεῖ τόσο ἡ Ἑλλάς ὅσο καί ἡ ΕΕ– πού περιλαμβάνει «ἀνώνυμες ἀγορές οἱ ὁποῖες ὑπερισχύουν πάσης πολιτικῆς ἤ κοινωνικῆς προτεραιότητας καί ἡ ἄκαμπτη δημοσιονομική πειθαρχία πού ἔχουν ναρκοθετήσει τήν μέγιστη τῶν Εὐρωπαϊκῶν κατακτήσεων», τό κράτος πρόνοιας. Προειδοποίησε δέ γιά τά «γκέτο τῶν πλουσίων» τά ὁποῖα παραπέμπουν σέ εἰκόνες «ἑνός κοντινοῦ δυστοπικοῦ μέλλοντος», τονίζοντας ὅτι «ἡ συσσώρευση πλούτου στά χέρια ὀλίγων καί περιθωριοποίηση ὅλο καί περισσοτέρων, ἡ ἀπίσχνανση τῆς ἄλλοτε κραταιᾶς μεσαίας τάξης εἶναι νάρκη στά θεμέλια τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος.»

Ἐξηγῶντας τήν κοινωνική ἀνατροπή, σέ βάρος τῶν πολλῶν καί σέ ὄφελος τῶν ὀλίγων, σημείωσε ὅτι «οἱ μέν παραδοσιακοί σχηματισμοί περιθωριοποιοῦνται ἤ καί ἐξαερώνονται καί φωνές πιό ὀξεῖες, ἐνίοτε καί ἀκραῖες, νά παίρνουν τό πάνω χέρι.». Καί αὐτό δεικνύει τήν «ἀποστροφή αὐξανόμενων κοινωνικῶν ὁμάδων πρός ἐκείνους πού πίστεψαν καί θεωροῦν ὅτι τούς πρόδωσαν καί τήν ἀνάγκη τους νά ἀκουστοῦν ἡ δυσφορία καί οἱ ἀγωνίες τους.»

Ἀναφερόμενος στό Κοινοβούλιο δήλωσε ὅτι ἡ ὑποβάθμισις τοῦ ρόλου «εἶναι πλῆγμα στήν ποιότητα τῆς Δημοκρατίας», ὅπως γιά παράδειγμα ὅταν οἱ Ἐξεταστικές Ἐπιτροπές λειτουργοῦν προσχηματικῶς ἤ παρελκυστικῶς. Καί αὐτό δέν προέρχεται μέ θορυβώδεις ἐκτροπές, ἀλλά μέ τήν «ἀργόσυρτη, ὑπόγεια διολίσθηση πρός τήν ἀνοχή καί ἐξοικείωση σέ φαινόμενα ὑποβάθμισης τῶν κανόνων». Ἐν ὀλίγοις, «ἡ ποιότητα τῆς Δημοκρατίας δέν διαβρώνεται ἀπό μία καί μόνη πράξη, ἀλλά ἀπό τήν σωρευτική ἐπίδραση πολλῶν μικρῶν παρεκκλίσεων.»

Διά τό κῦρος τῆς Δικαιοσύνης μίλησε γιά «μιά σκιά ἀμφισβήτησης, μιά αἴσθηση μεροληψίας ὑπέρ τῶν ἰσχυρῶν, μιά ἀντίληψη ὅτι καί ἡ Δικαιοσύνη δέχεται πιέσεις, ἐπηρεασμό, ἀπόπειρα χειραγώγησης.»

Συνεπακόλουθο αὐτοῦ νά κινδυνεύει ἡ Δημοκρατία, ἀπό τήν στιγμή πού ἡ ἀνεξαρτησία τῆς Δικαιοσύνης τεθεῖ ὑπό ἀμφισβήτησιν. Ὡς παράδειγμα αὐτοῦ ἀνέφερε ὅτι «ἡ δικαστική διερεύνηση τῆς ὑπόθεσης τῶν τηλεφωνικῶν παρακολουθήσεων πολιτικῶν ἀρχηγῶν, ὑπουργῶν, ἀνώτερων στρατιωτικῶν, δημοσιογράφων καί ἄλλων δέν ἔπεισε ὅτι δόθηκαν ἀπαντήσεις στά καίρια ἐρωτήματα πού προέκυψαν ἀναφορικά μέ τήν νομιμότητα, τήν σκοπιμότητα, τούς λόγους πού ἔγιναν, τίς ἐγκρίσεις πού δόθηκαν, τό περιεχόμενό τους.»

Γιά τό ζήτημα τῆς ἀμερόληπτης ἐνημερώσεωςεἶπε ὁ πρώην πρωθυπουργός ἐπεσήμανε ὅτι εἶναι καίριας σημασίας ζήτημα γιά τήν ποιότητα τῆς Δημοκρατίας, ἀλλά ὅταν ὑπονομεύεται τότε «ἡ πληροφόρηση ἐξυπηρετεῖ σκοπιμότητες ἤ συμφέροντα». Ὡστόσο τόνισε μέ νόημα στέλνοντας μήνυμα πρός κάθε αποδέκτηότι ἡ «ἀποστολή τοῦ Τύπου δέν εἶναι νά ἐξωραΐζει καταστάσεις, οὔτε νά λιβανίζει τίςἐξουσίες».

Ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος στήν ὁμιλία του σέ πολλά σημεῖα ἐταυτίσθη μέ τόν κ. Καραμανλῆ τόσο σέ ἐσωτερικά θέματα καί σέ θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τά ἐσωτερικά ζητήματα ὁ κ. Βενιζέλος ἀνεφέρθη σέ ζήτημα διαφθορᾶς, ἀκρίβειας καί πολιτικοῦ ἐλλείμματος ἀναφέροντας μεταξύ ἄλλων ὅτι «ἡ χώρα δέν μπορεῖ νά πορευτεῖ πρός τό μέλλον μέ βαθιές κοινωνικές ἀσυμμετρίες πού καταγράφονται ἀπό τήν Eurostat σύμφωνα μέ τήν ὁποία τό 67% τῶν Ἑλλήνων ἀπαντᾶ ὅτι ζεῖ σέ συνθῆκες ὑποκειμενικῆς φτώχειας.»

Δίδοντας ἕνα σαφές μήνυμα, τόνισε ὅτι ἡ Φιλελεύθερη Δημοκρατία πρέπει νά συνυφαίνεται μέ τό κράτος δικαίου, νά εἶναι συνταγματική δημοκρατία πού σέβεται τόν πολυκομματισμό, τήν λειτουργία τοῦ κοινοβουλίου, τά δικαιώματα τῆς ἀντιπολιτεύσεως, τόν πολιτικό πλουραλισμό, τίς ἐλεύθερες περιοδικές ἐκλογές, τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, τήν ἀρχή τῆς νομιμότητας, τήν διάκριση τῶν ἐξουσιῶν, καί «πρωτίστως τήν ἀνεξαρτησία τῆς δικαιοσύνης, τίς ἀνεξάρτητες ἀρχές, τήν ὑποχρέωση λογοδοσίας, τήν διαφάνεια, τό κῦρος τῶν θεσμῶν.»

Ἔσπευσε ἀκόμη νά τονίσει πώς «τά πολιτικά πρόσωπα ἔχουν ὑποχρέωση τήν ὁποία ἔχει ὑπογραμμίσει τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου νά ἀποδέχονται τήν σκληρή καί ἀκόμα καί ἄδικη κριτική καί νά στηρίζουν ἐμπράκτως τήν ἐλευθερία τοῦ Τύπου καί τόν ρόλο τοῦ Τύπου ἀκριβῶς ἐπειδή λειτουργεῖ ὡς θεμελιῶδες, ζωτικό ἀντίβαρο γιά τή δημοκρατία.» Ἐν συνεχείᾳ τόνισε ὅτι «δημοκρατία ἄλλωστε σημαίνει ἱκανότητα γιά διάλογο, ἐντός τοῦ συνταγματικοῦ φάσματος. Ἀνεκτικότητα, ἀμοιβαῖος σεβασμός, αἴσθηση προτεραιοτήτων ἐθνικῶν καί θεσμικῶν.»

Ἐπεσήμανε τήν ἀνάγκη γιά «οὐσιαστικές, σύγχρονες ἐγγυήσεις διαφάνειας» λέγοντας ὅτι «δέν νοεῖται νά κυριαρχεῖ στίς ἔρευνες τῆς κοινῆς γνώμης ἡ αἴσθηση τῆς διαφθορᾶς καί ἡ κραυγαλέα ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης πρός ὅλους τούς θεσμούς. Συμπεριλαμβανομένης, δυστυχῶς καί τῆς δικαιοσύνης. Ἡ χώρα δέν μπορεῖ νά πορευτεῖ πρός τό μέλλον μέ τήν κοινωνία νά προσλαμβάνει μιά ἀσύμμετρη εἰκόνα τῆς δικαιοσύνης. Ἀναμφίβολα ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν δικαστικῶν λειτουργῶν ὑπηρετεῖ τήν ἀνεξαρτησία τῆς δικαιοσύνης. Ὅλες ὅμως οἱ ἐμβληματικές ὑποθέσεις ἐξελίσσονται ἐκ τῶν πραγμάτων μέ τρόπο πού καλλιεργεῖ τήν κοινωνική πεποίθηση, ὅτι κυριαρχεῖ ἡ ἀδιαφάνεια καί ἡ συγκάλυψη.»

Δήλωσε ἀκόμη ὅτι: «Ὁ πολίτης παρακολουθεῖ τίς ἡμέρες αὐτές νά διεξάγεται στό ἀκροατήριο τοῦ Πλημμελειοδικείου ἡ δίκη γιά τήν ὑπόθεση τῶν ὑποκλοπῶν, στήν ὁποία γίνονται ἐντυπωσιακές ἀποκαλύψεις πού δέν μποροῦν νά ἐκκαθαριστοῦν ἀπό τό συγκεκριμένο δικαστήριο». Καί προσέθεσε: «Στή Βουλή ἡ λειτουργία τῆς ἐξεταστικῆς ἐπιτροπῆς γιά τόν ΟΠΕΚΕΠΕ, στή συγκρότηση τῆς ὁποίας φτάσαμε ὅπως φτάσαμε, προσφέρει καθημερινό ὑλικό καί τά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης. Καί ἀποκαλύπτει τό μέγεθος τοῦ σκανδάλου, χωρίς ἡ κοινή γνώμη νά βλέπει μέ ποιό τρόπο, σέ ποιούς καί πότε θά ἀποδοθοῦν οἱ εὐθῦνες. Τό δέ μεγάλο ζήτημα εἶναι ἡ συνολική ὑστέρηση τοῦ πρωτογενοῦς τομέα πού ὁδηγεῖ σέ ἀπόγνωση τούς ἀγρότες καί τούς κτηνοτρόφους».

Μέ ἀφορμή τήν ὑπόθεση τῶν Τεμπῶν εἶπε ὅτι «τόν Μάρτιο, πλήν ἀπροόπτου ἀναμένεται ἡ ἔναρξη τῆς δίκης γιά τά Τέμπη. Καί μέ τήν δίκη αὐτή σέ ἐξέλιξη θά εἰσέλθει ἡ χώρα στήν τελευταία φάση τῆς βουλευτικῆς περιόδου, πλησιάζοντας πρός τίς ἐκλογές. Κυρίες καί κύριοι. Δημοκρατία σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο ἀπό δημοκρατική διακυβέρνηση. Ἡ δημοκρατία μαζί μέ τό κράτος δικαίου εἶναι ὁλόκληρος πολιτικός καί θεσμικός πολιτισμός. Ἕνας τρόπος εἶναι ἡ μορφή καί συμπεριφορά ἤ εἶσαι ἕνα πολύτιμο ἱστορικό κεκτημένο; Ἡ δημοκρατία εἶναι ὅμως πρωτίστως ἕνα σύστημα διακυβέρνησης. Κρίση τῆς δημοκρατίας ὑπάρχει ὅταν ἡ χώρα ἔχει καταστεῖ οὐσιαστικά μή διακυβέρνηση. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν ἔχει κυβέρνηση πού διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία καί ἀσκεῖ τίς συνταγματικές της ἁρμοδιότητες ἤ ὅτι δέν μπορεῖ νά ἀποκτήσει καί μετά τίς ἑπόμενες ἐκλογές κυβέρνηση. Σημαίνει κάτι πολύ πιό βαθύ καί οὐσιαστικό… Τίποτα δέν εἶναι πιό κρίσιμο, πιό προοδευτικό καί πιό σημαντικό ἀπό τή δημοκρατία καί τό κράτος δικαίου. Ἡ ποιότητα καί ἡ οὐσιαστική λειτουργία τῆς φιλελεύθερης δημοκρατίας, ὁ σεβασμός καί ἡ ἀξιόπιστη λειτουργία τῶν θεσμῶν εἶναι τό θεμέλιο ὁλόκληρης τῆς ἐθνικῆς στρατηγικῆς. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη προϋπόθεση τῆς ἀνάπτυξης.»

Ἐπίσης δήλωσε ὑπερήφανος πού διετέλεσε ἀντιπρόεδρος τριῶν κυβερνήσεων πού σήκωσαν τό βάρος τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί κράτησαν τήν χώρα ὄρθια. Σχολιάζοντας τήν πολιτική του πορεία καί τήν συγκυβέρνηση μέ τόν Ἀντώνη Σαμαρᾶ, δήλωσε πώς δέν ἦταν ἀναγκαῖο τό τρίτο μνημόνιο οὔτε ἡ δραματική περιπέτεια τοῦ πρώτου ἑξαμήνου τοῦ 2015. «Εἶχε ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀναδιάρθρωση τοῦ δημοσίου χρέους καί εἶχε συμφωνηθεῖ ἡ ἀσφαλής διαδικασία ἐξόδου χωρίς τό βάρος τοῦ ὑπερπλεονάσματος καί τῆς ὑπερφορολόγησης.»

Μετά τήν ὁμιλία του, στήν συζήτηση πού ἠκολούθησε, ὁ κ. Βενιζέλος σημείωσε ὅτι «ἔχουν ρευστοποιηθεῖ τά πάντα καί ζοῦμε τούς τελευταίους 11 μῆνες ἀπό τότε πού ἀνέλαβε ὁ Πρόεδρος Τράμπ τά καθήκοντά του μία ρητή, πολλές φορές ἀπροκάλυπτη ἐπανατοποθέτηση τῶν ΗΠΑ στό παγκόσμιο σκηνικό. Ἄρα διατυπώνεται ἕνα δόγμα καί βρισκόμαστε σέ μία κατάσταση πρωτοφανῆ.» Στό ἴδιο θέμα ἐτοποθετήθη καί ὁ κ. Καραμανλῆς, ὁ ὁποῖος συνεφώνησε μέ τόν κ. Βενιζέλο συμπληρώνοντας ὅτι ἡ Εὐρώπη εἶναι κατώτερη τῶν περιστάσεων σέ αὐτή τήν συγκυρία ἐπισημαίνοντας ὅτι ἡ Ἑλλάς εἶναι ἡ μόνη εὐρωπαϊκή χώρα ἡ ὁποία ἀπειλεῖται τόσο σέ ἐπίπεδο κυριαρχίας ὅσο καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων. Τόνισε δέ ὅτι ἀπαιτεῖται ἐθνική συνεννόησις.

Παρόντες στήν ἐκδήλωση ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, οἱ πρώην Πρωθυπουργοί Ἀντώνης Σαμαρᾶς καί Βασιλική Θάνου, ὁ πρόεδρος τῆς Βουλῆς Νικήτας Κακλαμάνης, ὁ ὑπουργός Ἀμύνης Νῖκος Δένδιας, ὁ πρόεδρος τοῦ Ὁμίλου Aegean Δημήτρης Μελισσανίδης, ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς Metlen Εὐάγγελος Μυτιληναῖος.

Ὁ πρώην Πρωθυπουργός Ἀντώνης Σαμαρᾶς, προσερχόμενος στήν ἐκδήλωση, ἀνεφέρθη στό ἀγροτικό, μέ μία σκωπτική δήλωση, λέγοντας ὅτι «τό σίγουρο εἶναι ὅτι αὐτοί πού βρίσκονται στά μπλόκα δέν κερδίζουν κάθε τόσο τό τζόκερ, αὐτό ἔχω νά πῶ.»