«Ἀπαγορεύεται τό κάπνισμα στό λεωφορεῖο» εἶπε ὁ ὁδηγός τοῦ ὀχήματος σέ μιά παρέα νεαρῶν, οἱ ὁποῖοι ἄναψαν τσιγάρο.
Οἱ νεαροί δέν ἀπάντησαν, ἔσβησαν τά τσιγάρα στό πάτωμα (!) καί κάποια στιγμή χτύπησαν τό κουδούνι γιά νά κατέβουν. Μέ τό πού σταμάτησε τό ὄχημα, ἔδωσαν μιά δυνατή κλωτσιά στό διαχωριστικό τζάμι τῆς καμπίνας τοῦ ὁδηγοῦ. Τό τζάμι θρυμματίστηκε καί οἱ νεαροί ἔφυγαν τρέχοντας καί χασκογελῶντας!
Συνέβη σέ ὄχημα τοῦ ΟΑΣΘ, πού ἐκτελοῦσε τό δρομολόγιο πρός τό ἀεροδρόμιο! Ὅπως δήλωσε ὁ Γραμματεύς τοῦ Σωματείου Ἐργαζομένων, ὁ ὁποῖος βρέθηκε ἐπί τόπου μετά τό συμβάν, τό περιστατικό ἔλαβε χώρα ὅταν τό λεωφορεῖο σταμάτησε στήν στάση πού ἤθελαν νά ἀποβιβασθοῦν οἱ νεαροί, στήν περιοχή τοῦ Φοίνικα, ἐνῷ μετά τήν κλωτσιά στό διαχωριστικό τζάμι καί τήν ἐξύβριση τοῦ ὁδηγοῦ οἱ νεαροί ἐτράπησαν σέ φυγή.
Εἶναι τό δεύτερο περιστατικό βίας πού σημειώνεται σέ λεωφορεῖο τοῦ ΟΑΣΘ μέσα σέ μικρό χρονικό διάστημα, καθώς τό Σάββατο 18 Νοεμβρίου, ὅταν τό λεωφορεῖο τῆς γραμμῆς 72 ἔφθασε στόν τερματικό σταθμό στήν Μηχανιῶνα Θεσσαλονίκης, ὁ ὁδηγός ἔκανε παρατήρηση σέ νεαρούς ἐπιβάτες γιατί προκαλοῦσαν «σαματᾶ». Οἱ νεαροί τότε τόν ἐγκλώβισαν στό ὄχημα καί ἄρχισαν νά τόν χτυποῦν μέ μένος στό κεφάλι καί στό σῶμα.
«Μόλις φθάσαμε στήν κεντρική πλατεῖα τῆς Μηχανιώνας, μέ πλησίασαν καί μέ ἐγκλώβισαν στή θέση τοῦ ὁδηγοῦ. Δέν μποροῦσα νά φύγω, ἄρχισαν νά μέ χτυποῦν στό κεφάλι καί σέ ὅλο μου τό σῶμα» εἶπε ὁ ὁδηγός τοῦ λεωφορείου.
Προσθέστε σέ ὅλα τά ἀνωτέρω καί τά συνεχῆ κρούσματα βίας στήν Ἀττική καί, κυρίως, σέ λεωφορεῖα τῶν γραμμῶν πού ἐξυπηρετοῦν τίς συνοικίες ὅπου ὑπάρχουν καταυλισμοί «εὐαίσθητων κοινωνικά ὁμάδων» – κατά τήν ὁρολογία τοῦ προοδευτικοῦ δικαιωματισμοῦ- καί θά δοῦμε ὅτι τό ἐπάγγελμα τοῦ ὁδηγοῦ λεωροφρείου καθίσταται πλέον ἐπικίνδυνο καί ὑπάγεται στόν κατάλογο τοῦ «vivere periocolosamente»! Βεβαίως, ὅλοι διερωτώμεθα «ποῦ θά πάει αὐτό τό κακό» μέ τούς νέους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν πλέον ἐντάξει τήν βία καί τήν βιαιοπραγία στήν ρουτίνα τῆς καθημερινότητός τους. Κακῶς, ὅμως, διερωτώμεθα, ἀφοῦ ἡ βία ἔχει ἤδη καταστεῖ μέρος τῆς καθημερινῆς μας συμπεριφορᾶς.
Ξυπνῆστε τό πρωί καί ἀρχίστε νά βιντεοσκοπεῖτε τήν ἡμέρα σας. Παρατηρῆστε πόσες φορές θά νευριάσετε, πόσες φορές θά ὑψώσετε τόν τόνο τῆς φωνῆς σας, πόσες φορές θά θυμώσετε μέ τόν ὁδηγό πού «πηγαίνει σάν πάπια» μπροστά σας, πόσες φορές θά «βγεῖτε ἀπό τά ροῦχά σας» στό μετρό, ὅπου κανείς δέν σέβεται κανέναν, πόσα «φάσκελα» θά ρίξετε στόν ἀπρόσεκτο ὁδηγό ἤ πεζό πού «κόντεψε νά πέσει ἐπάνω σας».
Σκεφθεῖτε, δηλαδή, νά ἐπιτρεπόταν, ὅπως στίς ΗΠΑ, ἡ ὁπλοφορία! Σκεφθεῖτε πόσες ἔνοπλες συμπλοκές θά εἴχαμε, πόσες «μπαλωθιές» θά ἔπεφταν ἐδῶ κι ἐκεῖ, πόσες ἔνοπλες συμμορίες θά εἴχαμε, πόσα ἐγκλήματα «δι’ ἀσήμαντον ἀφορμήν», ὅπως ἔγραφαν στά παλαιά, καλογραμμένα, ἀστυνομικά δελτία. Αὐτό, ὅμως, μέ τά λεωφορεῖα νά τό προσέξει ἡ Πολιτεία. Ἴσως, μετά ἀπό κάποια ὥρα, νά πρέπει τά λεωφορεῖα νά τά συνοδεύουν καί ἔνοπλοι ἀστυνομικοί. Ἄς πάρουν μερικούς ἀπό τήν «φύλαξη σημαντικῶν προσώπων». Καί οἱ ὁδηγοί σημαντικοί εἶναι!
