Τόν Μποδοσάκη Ἀθανασιάδη, τόν δαιμόνιο καί μοναδικό…
… –κατά τίς ἀφηγήσεις σπουδαίων ἐπιχειρηματιῶν– ἱδρυτή μεταξύ ἄλλων τῆς Πυρκάλ δέν τόν γνώρισα, ἀλλά μεγάλωσα μέ τό ὄνομά του στά χείλη! Στήν γειτονιά μας παίζαμε ποδόσφαιρο σέ μιά μεγάλη ἀλάνα, πού οἱ μισοί τήν λέγαμε «Μπαρουταποθήκη» καί οἱ ἄλλοι μισοί «Μάντρα τοῦ Μποδοσάκη». Μοῦ εἶχαν πεῖ ὅτι παλαιότερα ὑπῆρχε ἐκεῖ μιά ἀποθήκη πυρομαχικῶν τῆς ἑταιρείας Πυρ-Κάλ…
Ἀργότερα, ἔμαθα, ἄκουσα καί διάβασα πολλά γιά τόν σπουδαῖο αὐτόν ἐπιχειρηματία, πού γεννήθηκε τό 1890 στόν Πόρο, χωριό τῆς ἐπαρχίας Νίγδης στά βάθη τῆς Καππαδοκίας. Τό Μποδοσάκης ἀποτελεῖ τήν ἀπόδοση τοῦ ὀνόματος Πρόδρομος στά τουρκικά.
Ἡ ἱστορία του εἶναι συναρπαστική καί δικαίως θεωρεῖται ὁ μέγας «γκουρού» τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας γιά τήν Ἑλλάδα.
Δέκα μόλις ἐτῶν ἄφησε τήν οἰκογένειά του καί πῆγε νά βρεῖ τήν τύχη του στά Ἄδανα. Μικροπωλητής τοῦ δρόμου στήν ἀρχή, στά δεκαεπτά του εἶχε γίνει ἕνας ἀπό τούς σημαντικούς οἰκονομικούς παράγοντες τῆς περιοχῆς, μέ ἐμπορική δραστηριότητα πρῶτα στή Μερσίνη καί ἀργότερα στήν Κωνσταντινούπολη. Ἀγοράζει τό κοσμοπολίτικο «Σπόρτινγκ Κλάμπ» τῆς Σμύρνης καί τό μετατρέπει σέ Λέσχη τῶν ἀξιωματικῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καί Ναυτικοῦ. Μέσα σέ μία νύχτα, διαπραγματεύεται καί ἀγοράζει τό ξενοδοχεῖο «Πέρα Παλλάς» στήν Κωνσταντινούπολη, τό ὁποῖο καθίσταται κέντρο ὅλων τῶν κοινωνικῶν ἐκδηλώσεων τῆς πόλεως.
Ἔπειτα ἀπό τήν Μικρασιατική Καταστροφή ἦλθε στήν Ἑλλάδα μέ παρακίνηση τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου (ἦταν πιστός ὀπαδός του) φέρνοντας μαζί του τήν τεράστια ἤδη περιουσία του. Τό 1919 εἶχε ἤδη προσφέρει τά χρήματα γιά νά κτισθεῖ σχολεῖο στό Ἡράκλειο τῆς Κρήτης, ὅπου σήμερα στεγάζεται τό Μποδοσάκειο Δεύτερο Δημοτικό Σχολεῖο Ἡρακλείου. Μεγαλούργησε, δημιουργώντας Χημικές Βιομηχανίες, Ὑαλουργεῖα, Ναυτιλιακές Ἐπιχειρήσεις, Βιομηχανίες Οἰνοπνευματωδῶν, Ὀρυχεῖα, Μεταλλεῖα, Πολεμική Βιομηχανία, πού κάλυπταν τό 35% τοῦ βιομηχανικοῦ δυναμικοῦ τῆς χώρας.
Σημαντική ἦταν ἡ προσφορά του στόν πόλεμο τοῦ ’40, ὅταν τά ἀποθέματα πυρομαχικῶν τῆς Πυρ-Κάλ γιά τά ὁποῖα ὁ ἴδιος ὁ Μποδοσάκης εἶχε μεριμνήσει στήριξαν τόν ἑλληνικό ἀγῶνα. Μεταπολεμικῶς, ἀσχολήθηκε μέ πλῆθος βιομηχανιῶν, κυρίως ἐξαγωγικῶν καί βοήθησε σημαντικά τήν ἑλληνική οἰκονομία καί τήν ἀναστήλωση τῆς χώρας, δημιουργώντας περισσότερες ἀπό 15.000 νέες θέσεις ἐργασίας. Χορήγησε ὑποτροφίες σέ νέους γιά σπουδές. Ἵδρυσε τήν Γηριατρική Κλινική στό Κρατικό Θεραπευτήριο Ψυχικῶν Παθήσεων Ἀθηνῶν.
Προσέφερε τήν κατοικία του στό Παλαιό Ψυχικό γιά νά γίνει, μετά τόν θάνατό του, κατοικία τοῦ Ἕλληνα πρωθυπουργοῦ (σήμερα στεγάζει τό Ἑλληνικό Ἵδρυμα Πολιτισμοῦ). Τό Ἵδρυμα Μποδοσάκη, πού ἄφησε πίσω του, χρηματοδοτεῖ ὑποτροφίες νέων Ἑλλήνων ἐπιστημόνων. Θά χρειασθοῦν σελίδες γιά νά περιγραφεῖ λεπτομερῶς ἡ ὅλη δραστηριότης του. Ὁ βιογράφος του, Κώστας Χατζιώτης, ἔγραψε: «Οἱ τεράστιες δαπάνες γιά τόν ἐφοδιασμό τῶν ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων στόν πόλεμο τοῦ 1940-41 χρηματοδοτήθηκαν ἀπό τόν ἴδιο τόν Μποδοσάκη, πού ἄν καί μετά τόν πόλεμο εἶδε τή βιομηχανία του κατεστραμμένη δέν ζήτησε τίποτε ἀπό τό Ἑλληνικό Δημόσιο γιά τή συμβολή του στό ἔπος τοῦ 1940».
Γιατί σᾶς ταλαιπωρῶ σήμερα μέ ὅλα αὐτά; Ἐξηγοῦμαι ἀμέσως. Ἐπειδή τό Πάρκο πού θά δημιουργηθεῖ στόν χῶρο τῆς Πυρ-Κάλ στόν Ὑμηττό, δέν θά ὀνομασθεῖ «Πάρκο Μποδοσάκη».
